انتقال حضرت امام خميني(ره) از تركيه به عراق (1344 ش)

وضع بحراني و در حال انفجار كشور كه از ادامه تبعيد رهبر نهضت اسلامي ايران ناشي مي‏شد از يك سو، و عدم تمايل دولت تركيه به ادامه زندانباني خود از سوي ديگر، رژيم پهلوي را بر آن داشت كه تبعيدگاه امام را تغيير دهد. از اين رو، طي مذاكره سرّي با دولت عراق در قبال اين تعهد كه دولت ايران دخالتي در سرنوشت، آزادي و مدت اقامت امام در عراق نداشته باشد، عراقي‏ها با انتقال امام به عراق موافقت نمودند. ورود امام در 13 مهر 1344ش به عراق پس از يازده ماه اقامت در تركيه، كه ابتدا به صورت ناشناس انجام گرفت، استقبال گرم و پرشور و بي سابقه‏اي را به دنبال آورد. حضرت امام پس از يك توقف كوتاه در كاظمين، براي زيارت مرقد مطهر امام هادي(ع) و امام عسگري(ع) رهسپار سامرا شدند و با استقبال باشكوه مردم و حوزه علميه سامرا مواجه گرديدند. روز بعد كربلا يكپارچه براي استقبال ازامام آماده شد و ايشان يك هفته بعد با استقبال بي‏سابقه مردم و حوزه علميه نجف وارد اين شهر شدند. هدف رژيم شاه از تغيير محل تبعيد امام آن بود كه با توجه به شرايط خاص و سنّتي حوزه علميه نجف كه هر تازه واردي در آن هضم مي‏شد، آوازه امام را از اين طريق به خاموشي بكشانند. اما حضرت امام با ادامه مبارزات خود، رهبري نهضت اسلامي را به شكلي ديگر پيگيري كرده به طوري كه رژيم بغداد مجبور به ايجاد فشار عليه ايشان و فراهم آوردن زمينه‏هاي خروج امام از اين كشور گرديد.

هجرت تاريخي حضرت "امام خميني"(ره) از عراق به پاريس (1357 ش)

سيزده سال پس از ورود حضرت امام خميني(ره) به عراق و اقامت در نجف اشرف، به دنبال فشارهاي دولت بعثي اين كشور براي محدود كردن فعاليت‏هاي سياسي ايشان، حضرت امام خميني(ره)، با چند تن از نزديكان، صبح روز 12 مهر 1357ش به سوي كشور كويت مهاجرت كرد. ولي دولت اين كشور از ورود ايشان، با وجود داشتن ويزا، جلوگيري نمود. از اين رو، ساعاتي را در مرز ماندند. در ساعات پاياني اين روز، مأموران مرزي عراق به امام اطلاع دادند كه بازگشتشان به نجف بلامانع است. اما امام از بازگشت به نجف خودداري كردند و شب را در بصره گذرانده، تصميم گرفتند به پاريس بروند. عراقي‏ها نيز موافقت خود را اعلام كردند. عصر روز سيزدهم مهر 57، امام و همراهان به بغداد منتقل شده و روز بعد، اين مهاجر بزرگ با كاروان كوچك همراهش، براي خدا، به سوي خدا و در راه خدا، هجرتي تاريخي و سرنوشت‏ساز را آغاز نمود و معظم‏له در محله "نوفل‏لوشاتو" در حومه پاريس اقامت گزيد. در مدت اقامت چهارماهه امام در پاريس، نوفل لوشاتو، به مهم‏ترين مركز خبري جهان تبديل شده بود. حضرت امام تا چند روز پيش از پيروزي انقلاب اسلامي ايران در همين مكان به سر برده و ملت مسلمان ايران را در سرنگوني رژيم شاهنشاهي، رهبري مي‏نمودند.

روز نيروي انتظامي

از سال 1378 با درخواست نيروي انتظامي و تصويب مقام معظم رهبري و فرمانده كل قوا زمان برگزاري هفته نيروي انتظامي از تيرماه به مهرماه هر سال انتقال يافت. قبلاً 27 تير به مناسبت سالروز تصويب قانون ادغام نيروي انتظامي به نام روز نيروي انتظامي و سپس هفته آخر تيرماه به نام هفته نيروي انتظامي نامگذاري شده بود و در اين روز و هفته، مراسم ويژه‏اي براي بزرگداشت اين نهاد انتظامي برگزار مي‏گرديد. وليكن بعد از بررسي‏ها و جمع‏بندي نظرات و ديدگاه‏ها و پيشنهادهاي مختلف مقرر شد هفته نيروي انتظامي در مهر ماه، برگزار شود. از جمله عللي كه براي اين امر ذكر شد تعطيلي مدارس و دانشگاه‏ها و آموزشگاه‏ها بود، كه طيف عظيم جوانان و نوجوانان كشور را تشكيل مي‏دهند و نيروي انتظامي اصلي‏ترين برنامه‏هاي خود را در ارتباط با اين قشر تهيه و تدارك مي‏بيند و با تعطيلات تابستاني امكان ارتباط مناسب و برنامه‏ريزي مطلوب براي آنها وجود نداشت، ديگر اينكه با توجه به درجه حرارت بالا در فصل تابستان امكان اجراي برنامه‏هاي مختلف براي همه اقشار مردم و در همه مناطق كمتر امكان‏پذير بود.

درگذشت "ابوالفضل بلعمي" دانشمند ايراني و وزير فاضل دستگاه ساماني (329 ق)

ابوالفضل بلعمي، دانشمند مشهور ايراني، اهل بخارا در ازبكستان اِمروزي بود و چون يكي از اجدادش در بلعم در آسياي صغير مي‏زيست به بلعمي مشهور شد. او وزير خردمند، فاضل، كاردان و دانشمندِ امير نصر ساماني بود كه تاليفات ارزشمندي از خود به جاي گذاشته است. بلعمي مورد ستايش شاعر بزرگ عصر، رودكي بود. بلعمي به اشاره‏ي امير نصر ساماني، كليله و دمنه را از عربي به فارسي برگرداند و رودكي به خواست بلعمي، آن را به نظم فارسي درآورد. تاريخ بلعمي از ديگر آثار اوست كه داراي نثر روان و ساده است و نمونه‏اي تاريخي و روشن از شيوه‏ي نويسندگي و نگارش در قرن چهارم هجري است. اين كتاب يكي از قديمي‏ترين آثار به جاي مانده از متون فارسي اين عصر مي‏باشد.

پرتاب نخستين قمر مصنوعي شوروي به فضا و آغاز عصر فضا (1957م)

دانشمندان روس پس از مدت‏ها تحقيق و آزمايش، سرانجام موفق به ساخت اولين قمر مصنوعي خود شده و توانستند در روز چهارم اكتبر 1957م آن را به فضا پرتاب كنند. بدين ترتيب عصر تسخير فضا با وارد شدن ماهواره اسپوتنيك يك به مدار زمين آغاز شد. اين ماهواره در طي نود و دو روز، يك هزار و چهارصد بار به دور كره زمين گردش كرد و براي نخستين بار، پيام‏هاي راديويي را از فضا به زمين مخابره نمود. اين قمر مصنوعي 83 كيلوگرم وزن و 85 سانتيمتر قطر داشت و مجهز به دو دستگاه فرستنده راديويي بود.