حمله تاريخي آزادي‏ خواهان و مشروطه ‏طلبان براي تصرف تهران (1288ش)

با مرگ مظفرالدين شاه و روي كار آمدن فرزندش، محمدعلي شاه، وي علي رغم امضاي فرمان مشروطه، از همان ابتداي امر با آن مخالفت مي‏ورزيد و به بهانه‏هاي مختلف درصدد از بين بردن آن بود. سرانجام وي به بهانه ترور ناموفق خود، مجلس شوراي ملي را در دوم تيرماه 1287 ش به توپ بست و مجاهدان و مشروطه خواهان را سركوب نمود. اين عمل شورش‏هاي متعددي را در شهرهاي گوناگون كشور برانگيخت و سرانجام مجاهدان تصميم به فتح تهران و خلع محمد علي شاه از قدرت گرفتند. نخستين جنبشي كه براي فتح تهران و بركناري محمدعلي شاه قاجار به عمل آمد از ناحيه محمد ولي خان تنكابني سپهدار اعظم و ياران او بود. سردار اسعد بختياري و معروف به صمصام السلطنه نيز پس از چندي به او ملحق شده و پس از مقداري درگيري با قواي دولتي، وارد تهران شدند. در تهران نيز مقداري زد و خورد روي داد و محمدعلي شاه كه خود را در برابر آزادي خواهان و مشروطه‏طلبان ناتوان مي‏ديد به سفارت روس پناهنده شد. در همان روز با حضور فاتحان و نمايندگان مجلس جلسه‏اي فوق العاده در بهارستان منعقد شد و پس از خلع محمدعلي شاه از سلطنت، احمد ميرزاي وليعهد را در 12 سالگي به شاهي برگزيدند.

درگذشت "ابن خلدون" مورخ بزرگ مسلمانان(808 ق)

عبدالرحمن بن محمد بن خلدون معروف به ابن خلدون ملقب به ولي الدين، از بزرگان و مشاهير مورخين مسلمان، در اول رمضان سال 732 ق درتونس به دنيا آمد. وي از جواني به كارهاي دولتي پرداخت ولي پس از مدتي به واسطه‏ي بدگويى ديگران به زندان افتاد و از كارهاي دربار فاصله گرفت. از آن پس به مطالعات علمي روي آورد و دست به تاليف كتاب زد. ابن‏خلدون در زمان خود در تاريخ‏نويسي مشهور بود اما انديشه‏هاي وي در آن زمان بازتاب كافي نيافت و از قرن سيزدهم هجري قمري نام، آثار و افكار او، مطرح شد. مهم‏ترين اثر ابن‏خلدون، كتاب تاريخ او موسوم به "كتاب العِبَر و ديوان المُبَتدَأ و الخَبر في ايّام العَرَب و العَجَم و البَربَر" در هفت جلد ضخيم به چاپ رسيده كه جلد اول آن به عنوان مقدمه، در فلسفه‏ي تاريخ و اجتماع، شهره‏ي خاص و عام است. ابن‏خلدون را مخترع و پديدآورنده‏ي علم عمران نيز گفته‏اند. سرانجام ابن خلدون در 76 سالگي در قاهره وفات يافت ودر همان شهر به خاك سپرده شد.

رحلت آيت ‏اللَّه "شيخ محمدحسين كاشف ‏الغطاء" عالم بزرگ جهان اسلام(1373 ق)

علامه محمدحسين بن علي كاشف‏الغطاء نجفي، در سال 1294 قمري از خانداني اهل علم و معروف به دانش و فضيلت در نجف اشرف متولد شد. ايشان مقدمات علوم را در زادگاه خويش خواند و آن‏گاه در حلقه‏ي درس دانشمندان بزرگ زمان خويش درآمد. آخوند ملامحمد كاظم خراساني، حاج آقارضا همداني، سيد محمدكاظم يزدي، ميرزا حسين نوري، ميرزامحمدباقر اصطهباناتي و شيخ محمدرضا نجف‏آبادي از جمله اساتيد وي بودند. كاشف الغطاء داراي استعدادي سرشار و ذكاوتي بسيار بود و در مدت كوتاهي توانست به مدارج عالي دست يابد و محل اعتماد مخصوص علماي حوزه‏ي نجف قرار گيرد. وي علاوه بر مقام علمي، در فن خطابه و سخنراني نيز مقامي بس بلند داشت و سفرهاي متعددي به كشورهاي مختلف نموده و به هدايت مسلمين پرداخته است. آيت اللَّه كاشف الغطاء حتي به كليسا مي‏رفت و ضمن سخنراني، اشتباهات مبشّرين مسيحي را روشن مي‏ساخت. ايشان يك بار، پس از اقامه‏ي نماز جماعت در مسجدالاقصي در حضور 150 نماينده از كشورهاي اسلامي و 20/000 نمازگزار، سخنراني مهمي ايراد كرد و مسلمانان را براي مبارزه با رژيم صهيونيستي تهييج نمود. بر اساس همين انديشه‏هاي سياسي بود كه ايشان درغالب جنبش‏هاي آزادي‏بخش و ضداستعماري شركت مي‏جست. از اين عالم بزرگوار بيش از 40 جلد تأليف و ترجمه به جاي مانده است. كه: تحريرالمجله (5 جلد)، وجيزة المسائل، المراجعات الريحانيه (2 جلد) از آن جمله‏اند. معظم‏له پس از چند روز بيماري در 28 تيرماه 1334 ش در منطقه‏ي كرند كرمانشاه در 79 سالگي دارفاني را وداع گفت. پيكر مطهرش پس از تشييع به بغداد حمل و در وادي‏السلام نجف اشرف مدفون گرديد. اين جمله از ايشان است: "آمريكا براي ما، فقر، جهل و عقب‏افتادگيِ در ترقي و آبادي، زراعت و صنعت را مي‏خواهد تا در برابرشان ذليل و خاشع باشيم و به غارت منابع ثروتمان به وسيله‏ي آن‏ها راضي شويم". او در ديدار با سفير آمريكا درباره‏ي اشغال فلسطين گفت: "قلب‏هاي ما از دست شما آمريكايي‏ها مجروح است. شما ضربه‏ي ناجوانمردانه‏اي به ما زديد كه هرگز در برابر آن سكوت نخواهيم كرد".