آغاز مذاكرات سه جانبه صلح ايران و عراق در نيويورك (1367 ش)

در شرايطي كه مذاكراتِ پس از جنگ در شهريور و آبان 1367، نتيجه ملموسي به دست نداده بود و حتي امكان شكست مذاكرات نيز وجود داشت، جمهوري اسلامي ايران حُسن نيت خود را به جامعه جهاني و سازمان ملل متحد و به ويژه شخص دبير كل ثابت كرده و از اعتمادي كه به دبير كل ابراز داشته بود، نتيجه مثبت و مطلوبي گرفت كه حاصل ديگر اين امر، تغيير جوّ بين‏المللي به نفع جمهوري اسلامي ايران بود. با توجه به توقف پيش آمده در مذاكرات، دبير كل مشورت‏هايي با شوراي امنيت داشت و از شورا درخواست كرد براي خروج مذاكرات از بن بست، اختيارات بيشتري به وي داده شود كه شوراي امنيت با اين درخواست موافقت كرد. در اين راستا در 28 بهمن 67، مذاكرات سه جانبه مقامات ايران و عراق با حضور دبير كل سازمان ملل در نيويورك صورت گرفت. در اين مذاكرات كه به خاطر اكراه عراقي‏ها براي ادامه مذاكرات در نيويورك، به رغم پيشنهاد صريح دبير كل و تأكيد او، اين بار نيز مذاكرات بسيار دقيق و كوتاه مدت صورت گرفت و نتيجه مطلوب اخذ شد. بن بست در جريان مذاكرات بين ايران و عراق، تحت نظارت دبير كل سازمان ملل و پس از استقرار آتش‏بس بين دو كشور، نشان‏دهنده تعلُّل عراق در اجراي مفاد قطعنامه 598، به رغم فشارهاي بين‏المللي بود.

درگذشت استاد "محمد ديهيم تبريزي" اديب و مورخ آذربايجاني (1378 ش)
استاد محمد ديهيم تبريزي، در سال 1286ش (1325ق) در تبريز به دنيا آمد. وي بر اثر راهنمايي‏هاي پدر، به تحصيل روي آورد و رشته‏هاي ادبي و رياضي را به خوبي فرا گرفت. استاد ديهيم پس از آن ضمن فعاليت‏هاي فرهنگي به روزنامه‏نگاري اشتغال پيدا كرد و از سال 1311ش، خدمات مطبوعاتي خود را آغاز نمود. وي علاوه بر مسؤوليت مطبوعاتي، در صحنه‏هاي مهم سياسي روز نيز حضور داشت و در سال 1325ش در بيرون راندن فرقه دموكرات از آذربايجان، كوشش زيادي مبذول نمود. ديهيم سرانجام تهران را براي فعاليت‏هاي سياسي و فرهنگي خود برگزيد و در سال 1335ش به آن سامان رهسپار شد. از اقدامات فرهنگي ماندگار ديهيم مي‏توان به تاسيس انجمن‏هاي ادبي مولوي، صائب و آذربادگان اشاره كرد، ضمن اينكه در كار سازماندهي بيش از پانزده انجمن ادبي ديگر در تهران نيز نقش فعالي ايفا كرد. از وي آثار متعددي بر جاي مانده كه جبر، شرعيات، هندسه، دستور زبان فارسي، تعليمات مدني و حساب نو هر كدام در دو جلد و نيز تاريخ در 3 جلد و تذكره شعراي آذربايجان در 5 جلد از آن جمله است. استاد محمد ديهيم تبريزي سرانجام در اواخر بهمن 1378ش برابر با اوايل ذي‏قعده 1420ق در 92 سالگي در تهران درگذشت و به سراي جاويد شتافت.

ضرب سكه توسط مسلمين(74 ق)

تا زمان عبدالملك بن مروان، خليفه‏ي اموي، مسكوكات اسلامي همان سكه‏هاي رومي و ايراني بود. عبدالملك، سكه‏هاي مزبور را تغييرداد و آن‏ها را به مسكوكات عربي تبديل كرد. نخستين سكه‏ي اسلامي در سال 74 هجري در دمشق ضرب شد.

درگذشت "اميرعلي شيرنوايي" اديب، سياستمدار و وزير سلطان حسين گوركاني(906ق)

اميرعلي شير بن آلوس ملقب به نظام الدين از مشاهير درباريان و وزراي سلطان حسين گوركاني، در سال 844 ق به دنيا آمد. وي به زبان فارسي و تركي شعر مي‏سرود و به "ذواللسانين" معروف بود. اميرعلي شير با آن كه وزير سلطان بود ولي هيچ گاه از تأليف ومطالعه‏ي علمي غافل نمي‏گشت. سرانجام از وزارت كناره‏گيري كرد و با شاعر هم عصر خود، عبدالرحمن جامي مصاحبت گزيد. اربعين منظوم، ديوان اشعار، محبوب القلوب و ده‏ها اثر ديگر از تاليفات اوست. او به ساخت و تعمير بناهاي اسلامي فراواني از جمله ايوان حرم امام رضا و مقبره‏ي شيخ عطار همت گماشت.

ولادت عالم و عارف رباني "آقا رحيم ارباب اصفهاني" (1297 ق)

آيت‏اللَّه آقا رحيم ارباب اصفهاني در 12 جمادي الاول سال 1297 ق در اصفهان به دنيا آمد. پس از كسب مقدمات و سطوح حوزه، از محضر درس اساتيد برجسته‏اي همچون ابوالمعالي كلباسي، آخوند ملامحمد كاشي، سيدمحمدباقر دُرچه‏اي و ميرزا جهانگيرخان قشقايى بهره‏ها گرفت و با آيت‏اللَّه سيدحسين طباطبايي بروجردي هم مباحث بوده است. آيت اللَّه ارباب اصفهاني به تأسي از استاد عارف و حكيم خود، جهانگيرخان قشقايي، جز در هنگام اقامه‏ي نماز جمعه و جماعت، عمامه نمي‏گذاشت. وفات اين فقيه بزرگ در شب عيد غديرسال 1396 ق در 99 سالگي روي داد.

تولد "واسكو دو گاما" دريانورد معروف پرتغالي و پيشاهنگ استعمار (1469م)

واسكودو گاما، دريانورد پرتغالي در 17 فوريه 1469م در اين كشور به دنيا آمد. در آن زمان، جوانان زيادي به دريانوردي علاقه داشتند، از اين رو واسكودوگاما نيز وارد اين حرفه شد و در طي سال‏هاي بعد، به دريانوردي مجرب تبديل گرديد. در همان اوقات كه كريستف كلمب، دريانورد و مكتشف ايتاليايى، راهي را به سوي هندوستان جستجو مي‏نمود، واسكودوگاما دريانورد پرتغالي در پي يافتن مسيري از طرف دماغه اميد نيك در جنوب افريقا بود تا از طريق خليج عمان به هند برسد. از اين رو به عنوان اولين اروپايى، سفر خود را به هند در سال 1497م آغاز كرد. وي كه در اين سال ليسبون، پايتخت پرتغال را با چهار كشتي ترك كرده بود، از طريق اقيانوس اطلس عازم جنوب شد و چون برخلاف پيشينيان خود از خط ساحلي حركت نمي‏كرد، در وقت صرفه‏جويى زيادي نمود. واسكودوگاما پس از دور زدن دماغه اميد نيك در جنوبي‏ترين نقطه قاره افريقا، به سوي سواحل شرقي افريقا بالا آمد و شهرهاي ثروت‏مند تجار عرب را در موزامبيك مشاهده كرد. وي در ادامه، از سواحل كنيا عازم اقيانوس هند گرديد و در آوريل 1499م پس از حدود بيست ماه سفر دريايى، در بندر تجارتي كلكته در شبه قاره هند پهلو گرفت. هرچند راه اكتشافي واسكودوگاما بسيار طولاني بود، ولي به دنبال او، دريانوردان ديگر پرتغالي نيز همان راه او را پيش گرفتند و بنادر تجارتي و مستعمراتي پرتغال در افريقاي شرقي و ساحل غربي هند را تشكيل دادند. هم‏چنين دستيابي اروپاييان و به ويژه پرتغالي‏ها بر اين سرزمين سبب رونق تجارت و انباشت ثروت بادآورده در اروپا گرديد. واسكودوگاما در سفر دوم خود، با بيست كشتي به حركت درآمد و قصد داشت تا حاكميت پرتغال را بر افريقا تثبيت كند كه در اين راه از اعمال زور و فشار نيز خودداري نكرد. با اين حال به سبب خشونت و سوء مديريت و نيز بدگويى از وي، به مدت بيست سال خانه‏نشين شد. واسكودوگاما در سال 1524م به عنوان نائب السلطنه هند راهي اين سرزمين گرديد. اما اين مقام چندان پايدار نماند و با مرگ وي در 16 نوامبر 1524م در 55 سالگي، رؤياي او براي حكومت بر هند تعبير نشد. هر چند واسكودو گاما در سفرهاي دريايي خود، مناطق ناشناخته‏اي را كشف كرد و راه‏هاي دريايي را شناساند، اما اين امر زمينه‏ساز حضور استعماري نيروهاي پرتغال و ديگر كشورها در افريقا و آسيا گرديد و باعث استثمار مناطق وسيعي از جهان در طول قرن‏هاي متمادي شد.

مرگ "هاينريش هاينه" اديب و شاعر بزرگ آلماني (1856م)

هايْنْريش هايْنِه اديب معروف آلماني، در 13 دسامبر سال 1797م در يك خانواده يهودي در آلمان به دنيا آمد. تولد او در زماني واقع شد كه سربازان ناپلئون بر آلمان تسلط يافته بودند؛ بدين جهت زندگي هاينريش از ابتدا بين آلمان و فرانسه تقسيم شد. وي در جواني بر اثر فشارهايى كه به يهوديان در آلمان وارد مي‏شد به پاريس رفت و در آن شهر اقامت گزيد. هاينه در 16 سالگي نخستين شعر خود را سرود و از آن پس وارد عرصه شعر و شاعري گرديد. ناكامي‏هاي عاطفي هاينه در طول زندگي، باعث شد تا او بزرگ‏ترين اثر ادبي خود و يكي از شاه‏كارهاي شعري جهان يعني قطعه معروف "اينتر متسو" را به وجود آورد. هاينه با آنكه نه مورخ بود و نه فيلسوف، آگاهي شگرف و پيش‏بيني خاص نسبت به اوضاع اجتماعي داشت و در نوشته‏هايش از نيروي نهفته‏اي كه در قعر وجود هر آلماني جاي داشت و آينده آلمان را تهديد مي‏كرد، خبر مي‏داد. اين ادراك و هشياري ذاتي هاينه درباره امور اجتماع، به كشمكشي وجداني درباره بي‏عدالتي‏ها و به مبارزه‏اي اجتناب‏ناپذير مبدل شد و او را به استفاده از هجو و انتقاد واداشت. هاينه پس از چند سال اقامت در آلمان، اين سرزمين را ترك كرد و براي هميشه در فرانسه سكونت يافت. هاينه شاعري رمانتيك بود و تار و پود حياتش، از عشق و غم ساخته شده بود، به طوري كه شايد هيچ شاعري در اين باره به پاي هاينه نرسد. بيسمارك، صدر اعظم آلمان، با همه دشمني كه با طرز فكر هاينه داشت، او را بزرگ‏ترين شاعر غزل‏سراي آلمان مي‏خواند. هم‏چنين در خارج از آلمان نيز اشعار هيچ شاعر آلماني به اندازه اشعار هاينه ترجمه نشده است. هاينريش هاينه را برجسته‏ترين مظهر ظرافت و ذوق در ميان شعراي آلمان ناميده‏اند و از لحاظ نغمه‏سرايي، هيچ شاعري به قدرت او نمي‏رسد. از هاينه آثار متعددي بر جاي مانده كه ترانه‏ها در چهار جلد، تصاوير سفر در چهار جلد، رُمانس‏ها و اعترافات از آن جمله‏اند. هاينريش هاينه سرانجام در 17 فوریه 1856م در 59 سالگي درگذشت.
 

تولد "رنه لاوْنيك" پزشك فرانسوي و مخترع گوشي پزشكي (1781م)

رنه لاوْنيك در 17 فوریه سال 1781 میلادی در فرانسه بدنیا آمد.در سال 1816 موفق به اختراع گوشی پزشکی شد که از آن در تشخیص دردهای قفسه سینه استفاده می کرد. وی در سال 13 آگوست سال 1826 میلادی بر اثر بیماری سل درگذشت.