پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي ايران و سقوط رژيم 2500 ساله شاهنشاهي (1357ش)
از هفدهم تا 22 بهمن 57، ايران يكي از دورانهاي استثنايي تاريخ سياسي جهان را گذرانيد. در اين ايام، دو دولت در يك مركز و بدون هيچ گونه مرزبندي مواجه بودند. دولتي كه پشتوانه و عامل مشروعيت خود را از دست داده و از قدرت نظامي محروم گشته و با انقلابي عظيم روبرو بود. و دولتي ديگر متكي به رهبري انقلاب تودههاي ميليوني مردم كه به جاي قدرت نظامي، تنها به ارتش مردم وابستگي داشت. با وسعت يافتن دامنههاي انقلاب، قرار بر اين شد كه سران ارتش رژيم پهلوي، دست به كودتا زده و با به دست گرفتن قدرت، انقلاب مردمي را سركوب سازند. از اين رو از ساعت چهار بعدازظهر روز 21 بهمن 57، حكومت نظامي اعلام شد. پس از اعلان حكومت نظامي، حضرت امام خميني(ره) اعلام كرد كه مردم به حكومت نظامي اعتنايي نكنند. مردم نيز همچنان به يورش خود به مراكز دولتي و نظامي و انتظامي ادامه دادند و تقريباً تمام اين مراكز با اندك درگيري و مقاومت، تسخير شد و به دست مردم افتاد. اين درگيريها در روز بعد نيز به شدت ادامه يافت و در اين روز هزاران زن و مرد و پير و جوان، هريك به اندازه توان خود براي سرنگوني نهايي رژيم ظلم و جور، كوشش كردند. آنها با سنگربندي در خيابانها، سينه سپركردن در برابر تانكها و با فداكاري و جانفشاني، انقلاب را به پيروزي رساندند. نه فقط در تهران، بلكه در تمامي شهرهاي ايران، درگيري مردم با بقاياي رژيم شاه جريان داشت. هنگامي كه خبر حركت نيروهاي نظامي از شهرهاي مختلف ايران به سمت تهران براي سركوب قيام مردم پخش شد، مردم شهرهاي مسير به درگيري با نيروهاي نظامي پرداختند و با بستن راه، مانع حركت آنها به سمت تهران شدند. برخي از فرماندهان رده بالاي ارتش در اين درگيريها به دست مردم كشته شدند تا سرانجام، ارتش، بيطرفي خود را اعلام كرد. سرانجام روز سرنوشت فرارسيد و در 22 بهمن 1357، نظام پوسيده ستمشاهي فروريخت و ريشههاي فاسد دودمان سياه پهلوي از اين كشور اسلامي، كنده شد. مبارزه پانزده ساله ملت مسلمان ايران به رهبري امام خميني(ره) به ثمر رسيد و با سرنگوني نظام 2500 شاهنشاهي، انقلاب شكوهمند اسلامي ايران پيروز گرديد.
رحلت فقيه جليل، آيت اللَّه "حسين نجفي اهري" (1345 ش)
آيت اللَّه شيخ حسين نجفي اهري در سال 1244 ش (1282 ق) در شهرستان اهر به دنيا آمد و پس از فراگيري قرآن و مقدمات علوم حوزوي، راهي تبريز شد. وي پس از اقامت نه ساله در تبريز، رهسپار نجف اشرف گرديد و مدت 35 سال، از محضر آيات عظام: سيد محمدكاظم يزدي و...به كسب علم مشغول بود. ايشان در جريان نهضت اسلامي ايران و پس از دستگيري امام خميني(ره) پس از وقايع 15 خرداد 1342، به همراه ديگر علماي تهران و شهرستانها راهي شهر ري گرديد و خواهان آزادي آن حضرت شد. از اين فقيه بزرگوار كتب متعددي بر جاي مانده كه شرح رسائل، شرح مكاسب، شجره طوبي و كتابي در ردّ بهائيگري از آن جملهاند. همچنين ايشان در سالهاي اقامت در نجف اشرف كتاب حديقَةُالاحباب را به نگارش درآورد كه مورد تاييد مرجع تقليد وقت، آيت اللَّه سيد ابوالحسن اصفهاني قرار گرفت. آيت اللَّه نجفي اهري سرانجام در 22 بهمن 1345 ش برابر با اول ذيقعده 1386 ق در صد و يك سالگي بدرود حيات گفت و پس از انتقال پيكرش به قم، در اين شهر به خاك سپرده شد.
عمليات كوچك فتح 4 توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامي (1365ش)
مرحله اول عمليات پارتيزاني فتح 4 در بامداد بيست و دوم بهمن 1365 با رمز مبارك "يااللَّه" آغاز شد. در اين عمليات نيروهاي ويژه سپاه پاسداران به همراه تعدادي از كردهاي مخالف رژيم بعث، پس از دهها كيلومتر پيادهروي و عبور از كوهستانهاي صعبالعبور، خود را به منطقه عملياتي اربيل عراق رسانده و تاسيسات اقتصادي و نظامي عراق را در اين منطقه كوبيدند. رزمندگان اسلام در ادامه اين عمليات علاوه بر انهدام تاسيسات چند شهر اطراف و يك گردان دشمن، موفق شدند خود را به پادگان رواندوز رسانده و آن را با تمام امكانات موجودش به آتش بكشند. در مرحله دوم عمليات فتح 4، نيروهاي اسلام پس از عبور از كوهستانهاي مرتفع در عمق 70 كيلومتري خاك عراق، با شليك بي امان موشكهاي آرپيجي، تعداد زيادي از تانكها و نفربرهاي دشمن را به آتش كشيدند. در نهايت، اين عمليات با انهدام چندين واحد نظامي، اقتصادي، دولتي، امنيتي و موتوري دشمن و كشته و زخمي شدن بيش از 1100 نفر از نيروهاي بعث پايان يافت.
درگذشت "ابوطالب مكي" از مشاهير صوفيه(386 ق)
محمدبن علي بن عَطيّه عَجمي در اصل ايراني بود، ولي به دليل اقامتش در مكه، به ابوطالب مَكّي شهرت يافته است. وي، زمان طولاني ترك طعام كرد و تنها از گياهان تغذيه نمود. در اثر همين كار مشاعرش را از دست داد و پوست بدنش سبز شد. ابن عطيهي عجمي در علم حديث و طريقت به خدمت بسياري از مشايخ رسيده بود، ليكن به دليل روي گرداندن از طعام و رياضت كشيدن، قواي عقلي خود را از دست داد به طوري كه در منابر بغداد و بصره، سخنان خلاف شرع به زبان ميآورد. از آثار وي ميتوان كتاب: قُوَّتُ القُلُوب في مُعامِلَةِ المَحبوب رانام برد.
تولد "توماس آلوا اديسون" مخترع نابغه امريكايي (1847م)
تولد "توماس آلوا اديسون" مخترع نابغه امريكايي (1847م)
توماس آلوا اديسون مخترع معروف امريكايى در 11 فوريه 1847م در ايالت اوهايو در امريكا به دنيا آمد. وي تنها سه ماه براي تحصيل به مدرسه رفت و از آن پس، تحت تربيت مادرش قرار گرفت. اديسون از كودكي به آزمايش و تحقيق علاقه فراوان داشت به طوري كه در جواني در واگن كوچكي، آزمايشگاه خود را داير كرد و در آنجا دست به انتشار روزنامه زد. وي در 17 سالگي تلگراف دوسره را اختراع كرد كه بدان وسيله ميتوان روي يك سيم، از دو طرف مخابره كرد. از آن پس همه وقت خود را صرف آزمايش كرد و از سال 1886م كارخانه و آزمايشگاهي در منزل خود برپا نمود كه چهل و پنج سالِ باقي عمر را در آنجا به كار و تفكر و اختراع پرداخت. اديسون مردي پركار و كمخواب بود و چون از كار روزانه فارغ ميشد، مطالعات علمي خود را درباره برق دنبال ميكرد. او اختراعات فراواني به ثبت رساند اما مهمترين اختراع اديسون، چراغ برق بود. وي در اين راه هرگز نااميد نشد و سرانجام پس از ده هزار بارآزمايش براي ذخيره برق در باتري، به نتيجه مطلوب رسيد. از ديگر اختراعات وي، ميكروفون، ضبط صوت، گرامافون، لامپ الكتريكي نور سفيد، دينام برقي، لوكوموتيو برقي، دستگاه انتقال برق، فيلم و دوربين فيلمبرداري، و دستگاه ذخيره برق و قابل ذكرند. اديسون علاوه بر آن، اختراعات ديگران همچون تلفن، ماشين تحرير، سينما و ژنراتورهاي برقي را نيز تكميل كرد. از اين مخترع شهير كه در اواخر عمر از ناشنوايي در رنج بود، بيش از 1300 اختراع به ثبت رسيده كه موارد ثبت نشده، بيشتر است. وي سرانجام در 18 اكتبر 1931م در 84 سالگي درگذشت.
درگذشت "رِنِه دكارْتْ" فيلسوف و رياضيدان معروف فرانسوي (1650م)
رِنِه دكارْتْ فيلسوف شهير فرانسوي در 31 مارس 1596م، در فرانسه به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي، به فراگيري علوم رياضي و طب مشغول شد و پس از چندي وارد خدمت نظام گرديد. دكارت به زودي از زندگي نظامي خسته شد و در 24 سالگي آن را رها نمود. وي در اين زمان تصميم گرفت كه در زندگي هيچ سؤالي را بيجواب نگذارد و درباره مسائل، تفكر كند. از اين رو به رياضيات و هندسه روي آورد و توانست قانون انكسار يا شكست نور را كشف كند. دكارت سپس خود را وقف مطالعه در فلسفه كرد. از كشوري به كشور ديگر رفت، كتابها خواند و يادداشتهاي بسيار برداشت تا آنكه در سي و سه سالگي در هلند رحل اقامت افكند. كارهاي علمي دكارت از اين هنگام آغاز شد. وي در ابتدا رساله فلسفي جهان را نگاشت ولي چون پس از اتمام آن، از محكوميت گاليله در ايتاليا اطلاع يافت، احتياط كرد و از نشر آن احتراز نمود. اما آنچه نخست سبب شهرت وي گرديد مجموعه رسالههايى مشتمل بر تفكرات فلسفي بود. فلسفه او سيري بود از شك كامل به ايمان كامل؛ هرچند در اين ميان، نوعي رياضيات عمومي به وجود آورد كه حساب و جبر و هندسه در آن داراي نقش بيشتري باشند. دكارت معلوماتي را علم ميدانست كه مبرهن و يقيني باشند و به همين دليل، رياضيات را نمونه كامل علم ميشمرد و ميخواست روش رياضيات را در همه رشتههاي علوم انساني به كار بَرد. از اين روست كه روششناسي دكارت كه وجهه اصلي فلسفه اوست، ناشي از همين انديشه ميباشد. وي در انديشه برپايى انقلاب بود، اما براي ايمان قصري ساخت كه مصالح آن را شك و ترديد تشكيل ميداد. دكارت بر اين عقيده بود كه فرد براي وصول به حقيقت، بايد يكبار در زندگي، خويشتن را از همه عقايدي كه پذيرفته است خلاص كند و از نو و از اساس، همه دستگاههاي معارف خود را بنيان نهد. از اين جهت دكارت روش فلاسفه نقلي را به يكسو نهاد و بنا را بر اين نهاد كه درهمه چيز شك كند. وي معتقد بود كه هيچ چيز را نبايد واقعيت دانست مگر آن كه به اثبات برسد. بايد از دروازه شك وارد شد. بنابراين ميگفت: يك چيز هست كه نميتوان در آن شك كرد و آن اين است كه شك ميكنم. چون شك ميكنم، فكر دارم و ميانديشم، و چون ميانديشم، پس هستم. وي همچنين اعتقاد داشت كه هر چه را عقلِ روشن و متمايز دريابد، حق است. سپس به وجود ميپردازد و ميگويد: چون خدا كامل است، بنابراين منشاء همه كمالاتي است كه تصوري از آنها دارم و از سوي ديگر آنچه را كامل است ميتوان به خدا نسبت داد. ذهنْ متفكر را فريب نميدهد، پس تصورات روشن و متمايزي كه خداوند در ذهن ما نهاده است حق است. تأثير دكارت در فلسفه بيش از حد است و اغلب، او را پدر فلسفه جديد ميخوانند، ولي در سالهاي اخير، بعضي از محققين با ارائه دلايلي، اهميت او را مورد ترديد قرار دادهاند. رنه دكارت سرانجام در 11 فوريه 1650م در 54 سالگي در استكهلم سوئد درگذشت.