جام جم آنلاين: مهندسان دانشگاه هاروارد موفق به ابداع تراشه هاي رايانه اي شده اند که متشکل از نانوسيم ها بوده و مي توان عملکرد محاسبات رايانه اي در آنها را با اعمال جريان هاي کوچک الکتريکي تغيير داد.
به گزارش مهر، اين آجرهاي کوچک قابل برنامه ريزي مي توانند زمينه ساز توليد نسل جديدي از ريزرايانه ها باشند. در ساخت اين نانوپردازشگرها مي توان به جاي توده اي از مواد از قطعاتي بسيار خرد استفاده کرد. محققان دانشگاه هاروارد چندين سال است که در پي توليد اين نانو سيم ها با ابعادي هزاران برابر ريزتر از يک تار موي انسان هستند، قطعاتي که هر يک از ژرمانيوم ساخته شده و پوششي سيليکوني آنها را در بر گرفته است.

آخرين گزارش ها از اين پروژه نشان مي دهند اين نانو سيم ها به اندازه اي قابل اطمينان هستند که بتوان از آنها در صنعت توليد رايانه استفاده کرد. ويژگي منحصر به فرد اين ابداع پيچيدگي مطلقي است که در مدار نهايي و ترکيب شده از اين پردازشگرها به وجود مي آيد و در عين حال استفاده از تعداد بيشتري از اين آجرهاي نانو مي تواند منجر به ايجاد مدارهايي با پيچيدگي هاي بيشتر شود.

نمونه آزمايشي تراشه اي که توسط محققان دانشگاه هاروارد ساخته شده ترکيبي از 500 پردازشگر يا همان نانو آجرها است که در فضايي يک ميليمتر مربعي ترکيب شده اند و سيمهاي فلزي به صورت متقاطع از روي آنها عبور کرده است، شبکه اي که عملکردي مشابه مجموعه اي از ترانزيستورها دارد.

با عبور دادن جريان الکتريکي از ميان اين شبکه، سيم ها مي توانند آستانه ولتاژ در هر ترانزيستور را تغيير داده و به اين شکل کل ترکيب قابل برنامه ريزي خواهد شد. محققان ويژگي قابل برنامه ريزي بودن اين تراشه را با اجراي تعدادي از محاسبات رياضي و عملکردهاي منطقي به نمايش گذاشتند.

با اين همه محققان دانشگاه هاروارد معتقدند اين نمونه آزمايشي بايد به سطح انرژي برابر نيمه رساناهاي کنوني دست پيدا کند. در حال حاضر سياست کلي توليد کنندگان تراشه هاي رايانه اي دسترسي به محدوديتي در ابعاد تراشه ها هستند زيرا در پي کوچک شدن بي رحمانه تراشه ها در سال هاي اخير اين امر تا کنون شدني نبوده است.

با اين همه مي توان تراشه هاي نانوسيمي را به گونه اي ساخت که تنها يک هشتم از فضاي مورد نياز تراشه هاي رايج را بگيرند اما در مقابل، سرعت تراشه جديد در مقايسه با تراشه هايي که در حال حاضر در بازار موجود هستند ، بسيار پايين تر خواهد بود. از سويي ديگر اين تراشه ها به دليل کم بودن ميزان هدررفت جريان الکتريسيته در ترانزيستورها، 10 برابر کم مصرف تر از ديگر تراشه ها است.