دانشمنداني که در تلاش بودند با استفاده از رطيل ، ترس را در مغز انسان رمزگشايي کنند دريافته اند که مغز نسبت به تهديدها بر اساس ميزان نزديکي ، جهت و انتظاري که افراد از ميزان ترسناک بودن چيزي دارند ، واکنش نشان مي دهد.
به گزارش مهر، محققان واحد علوم مغزي و شناختي دانشگاه کمبريج در انگلستان با استفاده از تصويربرداري fMRI فعاليت هاي مغزي گروهي از داوطلبان در حالي که مشغول نگاه کردن به يک رطيل در نزديکي خود بودند را به ثبت رساندند.
نتايج نشان مي دهند بخش هاي مختلف شبکه ترس مغز در برابر ابعاد ، فاصله و جهت حرکت عامل ترسناک، عملکرد واکنشي ويژه اي از خود نشان مي دهند، رفتاري که مي تواند در تشخيص و درمان افرادي که به فوبيا هاي باليني مبتلا هستند کمک کند.
به گفته «دين موبز» از دانشگاه کمبريج نتايج اين مطالعه نشان مي دهند ترس به واسطه يک تک ساختار مغزي به وجود نمي آيد، بلکه بخش هاي متعددي به شکل يک شبکه مغزي در کنار هم واکنش ترسيدن را خلق مي کنند.
محققان طي سه مرحله بر روي گروهي از داوطلبان در حالي آزمايش کردند که مغز آنها تحت اسکن fMRI قرار داشت: ابتدا در شرايطي که رطيل درون يک جعبه در کنار پاي آنها قرار داشت، سپس در شرايطي که جعبه به فاصله اي نزديکتر يا دورتر از فرد برده مي شد، و در نهايت در شرايطي که رطيل آزادانه به جهتهاي مختلف حرکت مي کرد.
به گفته «موبز» ، نتايج نشان مي دهند زماني که رطيل از دور به سمت فرد حرکت مي کند، عملکرد منطقه ترس به سرعت جايگزين منطقه اضطراب مغز مي شود. همچنين به نظر مي رسد زماني که رطيل به سمت فرد حرکت مي کند، بدون توجه به اينکه فاصله اوليه جاندار تا انسان چه اندازه نزديک بوده، بخش ترس مغز فعاليت هاي شديدي از خود نشان مي دهد.
محققان اعلام کردند در واقع داوطلبان در اين آزمايش در حال نگاه کردن فيلم هايي بسيار واقعگرايانه از رطيل ها بودند که به آنها اين تصور را القا مي کرد که جاندار در نزديکي پاهاي آنها در حرکت است زيرا استفاده از رطيل واقعي براي انجام حرکاتي مشابه براي هر يک از داوطلبان کاملا غير ممکن است.
همچنين نتايج مطالعه نشان داد بسياري از داوطلبان که پيش از آغاز آزمايش بيشترين ميزان ترس را از اين جاندار نشان داده بودند، به واسطه خطاي ادراک رطيل را جانداري بزرگتر از حد معمول مي ديدند. گمان مي رود اين خطاي ادراکي مي تواند در يافتن منشا بيماري افراد مبتلا به انواع فوبيا، ترس شديد، غير معقول و مداوم از اشيا، افراد و موجودات، بسيار کليدي باشد.
«موبز» معتقد است مکانيزم اين اختلال شناختي مي تواند دليل ابتلا به فوبيا در افراد مختلف باشد؛ به گفته وي از آنجايي که انتظار کشيدن براي ترسي بزرگ مي تواند منجر به بزرگنمايي شديد آن خطر يا ترس در ذهن فرد شود، اين پديده مي تواند با داشتن اثري آبشاري ديگر فرايندهاي واکنشي مغز را به گونه اي تحت تاثير خود قرار دهد که با نزديکتر شدن موضوع ترسناک، مغز واکنشي برابر واکنش در برابر ترسي عظيمتر و شيد تر از شرايط واقعي را از خود بروز دهد.