يكي از آخرين تحقيقات پيشرفته آزمايشگاه نوروتكنولوژي دانشگاه ايالت آريزونا مربوط به تحريك فراصوتي مغز است.دارپا اميدوار است با به‌كارگيري اين تكنولوژي در كلاهخود سربازان، باعث ارتقاي بيش از پيش ارتش ايالات متحده شود.
اين تكنولوژي باعث افزايش توانايي‌هاي شناختي سرباز، كاهش استرس، اضطراب و نگراني، افزايش درازمدت هوشياري و كاهش درد مي‌شود.
آزمايشگاه نوروتكنولوژي دانشگاه آريزونا توسط ويليام تيلور، دانشمند عصب‌شناس اداره مي‌شو د. اين دانشمند سال‌هاست كه در مورد روش‌هاي غيرتهاجمي تحريك مغز مشغول مطالعه و تحقيق است.
بعضي كاربردهاي تحريك مغز شامل درمان بيماري‌هاي عصبي مانند پاركينسون، پريشاني، افسردگي و همچنين توانمند كردن رابط‌هاي كامپيوتر ـ مغز است.
تيلور معتقد است 2 چالش بزرگي كه در تحريك مغز با آن روبه‌رو هستيم، يكي رسيدن به تفكيك‌پذيري فضايي بالا جهت كنترل دقيق مدارات مغزي و ديگري نفوذ عمقي به منظور دستيابي به تمامي قسمت‌هاي مغز است.
هم‌اكنون بعضي روش‌هاي تحريك مغز نيازمند كاشت الكترودهايي در مغز به وسيله جراحي است تا به اهداف فوق برسيم. روش‌هاي غيرتهاجمي هم در يك يا هر دو بخش يادشده فاقد كارايي لازم هستند.
اما با روش ابداعي تيلور مي‌توان بدون نياز به عمل جراحي مدارات مغزي را از راه دور تحريك كرد.
در اين روش پالسي فراصوتي ميزان تفكيك‌پذيري فضايي 5 برابر مقداري است كه توسط روش‌هاي غيرتهاجمي معمول مي‌توان بدان دست يافت. همچنين نفوذ عمقي به منظور دسترسي به قسمت‌هاي مغز به همان اندازه‌اي است كه توسط جراحي مي‌توان به آن رسيد.
هديه جديد دارپا (نام پروژه‌اي در آزمايشگاه عصب‌شناسي دانشگاه آريزونا) باعث شد دانشگاه آريزونا توجه خود را به گسترش كاربردهاي اين روش جديد براي سربازان آمريكايي معطوف سازد.
به جاي استفاده از تكنولوژي جهت ترميم مدارات مغزي آسيب‌ديده، محققان در جستجوي اين هستند كه چگونه فراصوت مي‌تواند بر مغزهاي سالم تاثير گذارد.
به اين منظور يكسري مبدل‌هاي فراصوتي و ميكروكنترولرها را در نمونه مفهومي كلاهخود بالستيكي تعبيه كردند. تيلور معتقد است: يكي از مهم‌ترين كاربردهاي اين روش كاهش آسيب‌هاي روان‌تكانشي مغزي (TBI) است.
آسيب مهم ناشي از TBI جراحت اوليه نيست، بلكه آسيب متابوليكي است كه همراه با تورم و تاثير بر راديكال‌هاي آزاد در ساعات پس از وقوع حادثه مي‌باشد.
چنانچه بتوان با يك تلنگر از راه دور يا حركت سريع مانع از اين اتفاق شد، مي‌توان گفت كه از يك آسيب مغزي مادام‌العمر و درازمدت توانسته‌ايم جان سالم به در ببريم.
منبع: physorg
مترجم: آتنا حسن‌آبادي