آیت‌الله جوادی آملی گفت: اگر طبیب، بدون تشخیص بیماری و بدون دانش کافی دارو تجویز کند و بیمار را وسیله تجربه‌اندوزی خود کند، در صورت بروز خسارت، شرعا ضامن است.
این مرجع تقلید و مفسر بزرگ قرآن، در دیدار جمعی از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و دست‌اندرکاران همایش «نظام سلامت در اسلام با تأکید بر آموزه‌های رضوی» و با تأکید بر توجه بیشتر به بُعد معنوی و ملکوتی انسان در علم طبابت، افزود: طبیب باید مرض و دارو را تشخیص دهد، باید بیمار را بشناسد که این بیمار انسان است که یک روح ملکوتی و یک جسم زمینی دارد.
وی اظهار کرد: قرآن و ائمه(ع) آنجا که سخن از شکم و خوردن است، انسان را در کنار حیوان ذکر می‌کنند، اما آنجا که صحبت از علم، عقل و جان است، انسان را در کنار فرشتگان نام می‌برند.
آیت الله جوادی آملی تأکید کرد: در بیان قرآن کریم هرکس به نامحرم نگاه و طمع کند، بیمار است؛ یا افرادی که ضعف‌ها و مشکلات را به بیگانه گزارش می‌دهند، بیمار هستند، این بیماری‌ها با چه علمی درمان می‌شود؟! این انسان شناسی لازم دارد تا این بیماری‌ها در کنار بیماری‌های جسمی، شناسائی و درمان شوند.
این مرجع تقلید بیان کرد: طب اسلامی آمده است تا توجه علم طبابت را به بُعد ملکوتی و مشترک انسان با فرشته را هم جلب کند و این باب را بگشاید.
وی ادامه داد: ما غیر از طب اسلامی نداریم، اگر انسان را به درستی بشناسیم، آن‌گاه بهره‌گیری از طبیعت در درمان بیماری‌ها در رأس خواهد بود، چرا که عناصر طبیعت با بدن ما هماهنگ است، اما این بهره‌برداری باید به صورت علمی، عالمانه و محققانه باشد.
آیت الله جوادی آملی درباره حفظ حرمت علم طب اظهار کرد: در علم طب مهم‌ترین نکته این است که حرمت طب را حفظ کنیم و حرمت طب به شناخت حرمت بیمار است.
وی ادامه داد: اگر انسان را به درستی بشناسیم، طب را شناخته‌ایم و اگر انسان را خوب نشناسیم، آنگاه تنها یک بیطار (دانش پزشکی ستوران) خواهیم بود، در حالی که طب هرگز بیطاری نیست.
این مرجع تقلید در نقد نگاه غرب به انسان خاطرنشان کرد: غرب، انسان را یک حیوان ناطق می‌بیند که تنها میزان داروی او با دیگر حیوانات متفاوت است؛ این آسیبی بود که غرب به طب وارد آورد، چون انسان را نشناخت و انسان را در سطح یک حیوان دید.
آیت‌الله جوادی آملی گفت: بیمار در وهله اول انسان است؛ انسانی که اگر کسی او را بشناسد، خدا را شناخته است؛ انسان یک بدن دارد که با حیوان مشترک است و یک روح دارد که با فرشته مشترک است، در طب باید به این وجوه مشترکی که قرآن کریم بین انسان و فرشتگان ذکر می کند توجه شود.
ایشان با اشاره به دیدگاه قرآن درباره انسان ادامه داد: از منظر قرآن کریم انسان می تواند فرشته باشد؛ قرآن وقتی اوصاف فرشتگان را ذکر می‌کند، می‌فرماید آن‌ها مُکرم‌اند؛ کرامت از واژگانی است که در فارسی معادل دقیقی ندارد، همین صفت را وجود امام هادی(ع) برای ائمه ذکر می‌کند و این راه برای همه باز است.