نتايج يك تحقيق جديد نشان مي‌دهد: داشتن تعداد زيادي بستگان و خويشاوندان مهربان و دلسوز، ترس از مرگ را افزايش مي‌دهد.
محققان مي‌گويند؛ اين ترس از مرگ براي سالمنداني كه اطرافيان دلسوزي دارند بويژه در گروه‌هاي اقليت‌هاي نژادي بيشتر است.
اين يافته در مجله پزشكي پست گرجوات منتشر شده است.
با توجه به اين يافته محققان ادعا مي‌كنند؛ وجود افرادي در خانه كه وظيفه پرستاري از سالمندان را به عهده مي‌گيرند، مي‌تواند اين ترس از مرگ را كاهش دهد.
اين گروه تحقيقاتي ديدگاه‌هاي مربوط به مرگ و مردن را در هزار نفر با متوسط سني 65 سال به بالا تحت آزمايش قرار دادند كه در آنها جمعيت‌هايي از گونه‌هاي متنوع قومي، نژادي و از طبقات مختلف اجتماعي، تحصيلي و اقتصادي شركت داشتند.
محققان از اين شركت كنندگان در پژوهش به طور مستقيم سوال كردند كه چقدر از مرگ مي‌ترسند، كنترل خود را نسبت به اين موضوع تا چه حد از دست مي‌دهند و چه ميزان از اين مطلب رنج مي‌برند. براي پاسخ‌هاي ارائه شده امتيازهايي در نظر گرفته شد. اين سالمندان همچنين به 35 پرسشنامه درباره كيفيت زندگيشان پاسخ دادند.
تحقيقات نشان داد: آن دسته از پاسخ دهندگان كه اطرافيان حامي و مهرباني داشتند در سوالات مربوط به ترس از مرگ و مردن و كيفيت زندگي، امتيازهاي پايين‌تري را كسب كردند. هرچه كيفيت زندگي اين افراد بهتر بود به همان نسبت از ميزان ترس آنها كاسته مي‌شد.
اين تحقيق نشان داد: بيش از سه چهارم يا معادل 77 درصد از افراد وابسته به خويشاوندان دلسوزدر خانواده، چهار نوع ترس افراطي نسبت به مرگ داشتند. اين چهار مورد شامل ترس از شيوه مردن، ترس از عدم توانايي در كنترل مرگ، ترس از خود مرگ و ترس از درد هستند.
محققان مي‌گويند؛ هرچه تعداد اين خويشاوندان بويژه براي انجام وظايف و كارهاي مورد نياز بيشتر باشد، ترس بيشتري به اين سالمندان غلبه مي‌كند. همچنين فقدان سلامت مطلوب، ابتلاي طولاني مدت به بيماري‌ها و دشواري در راه رفتن با افزايش اين ترس ارتباط مستقيم دارد.
آمارها نشان مي‌دهد: امروزه كمتر از يك پنجم مرگ و ميرها در بيشتر كشورهاي پيشرفته از جمله انگليس در خانه رخ مي‌دهد و بر اساس همين روند پيش بيني مي‌شود كه تا سال 2003 اين آمار به كمتر از يك مورد مرگ در خانه از هر ده مورد مرگ و مير كاهش پيدا كند.