بعدازظهر آن روز غمزده، عاشورای سال 61 هجری، مولای مظلوم ما، ساعتی قبل از آن که در راه خدا و برای احیای اسلام ناب محمدی(ص) سر بدهد، ندای «هل من ناصر ینصرنی» سر داد، ندای آن روز او در میان هلهله سپاه دشمن و شیهه اسب‌ها به گوش حرامیان که گوش تا گوش به ریختن خون فرزند رسول خدا(ص) ایستاده بودند، نرسید، یا شاید رسید و گوش شنوایی نبود... ندای آن روز مولای مظلوم ما اما، در گوش زمان پیچید و همه جا به گوش کربلایی‌هایی رسید که آن روز به کربلا نرسیده بودند و عاشورائیانی که سال‌ها بعد از عاشورای سال 61 هجری، دیده به جهان گشوده بودند. از آن روز به بعد، ندای آن روز حسین علیه‌السلام به گوش هر صاحبدلی رسید، دل از کف داده و لبیک‌گویان به سوی او دوید... یاران او پُرشمار و در آرزوی یاری او بیقرار بودند... این گردونه چرخید و چرخید تا از عصر عاشورای 61 به عصر خمینی رسید. امام راحل ما که ندا به انقلاب سر داد، مردم، ندای او را در دل خویش آشنا یافتند و با پای دل به سوی او شتافتند. باز هم عاشورا بود که این بار، در کربلای ایران به تکرار می‌نشست. این دفعه اما، داستان دیگری در میان بود و پایان ماجرا به گونه‌ای متفاوت با عاشورای سال 61 هجری رقم خورده بود. مردم پاکباخته ایران اسلامی که برای جانبازی در راه مولای مظلوم خویش، سر از پا نمی‌شناختند، سپاهیان یزید زمانه را که از کاخ سبز شام به کاخ سفید واشنگتن اسباب‌کشی کرده بودند، شناختند و با همه توان به او تاختند، سقف ظلمانی و تاریک نظام سلطه بین‌الملل را شکافتند و طرحی نو درانداختند و... فردا، خیل دلدادگانش در اربعین شهادت مولای خویش به سوگ می‌نشینند و نسخه رهایی‌بخش و حیات‌آفرین حسینی(ع) را برای مقابله با دشمنان خدا و مردم مرور می‌کنند... مگر نه این که هرچه داریم از محرم و صفر داریم... فردا بیش از 15 میلیون عاشق سالار شهیدان در شهر مقدس کربلا اربعین امام حسین(ع) و شهدای عاشورا را گرامی می‌دارند. کربلا فردا شاهد بزرگترین تجمع انسانی در جهان است و بیش از 15 میلیون دلداده امام حسین(ع) گرداگرد حرم مطهر سالار شهیدان، حرم حضرت عباس(ع) و دیگر شهدای کربلا تجمع می‌کنند و با عزاداری و ماتم خود، به ندای «هل من ناصر» امام (ع) لبیک می‌گویند. فردا کربلا میعادگاه عاشقانی است که بسیاری از آنها صدها کیلومتر پیاده و از هفته‌ها قبل راه افتاده بودند و در میان این سیل خروشان از هر نژادی و حتی از هر ملتی و از هر دینی حضور دارند. بر اساس گزارش‌های رسیده، حدود دو میلیون زائر عزادار از کشورهای دیگر، از جمله ایران، بحرین، هند، افغانستان، پاکستان، ترکیه، یمن و آذربایجان، خود را به کربلا رسانده‌اند و شمار زائرانی که از ایران عزیز ما وارد خاک عراق شده و به کربلا رفته‌اند، به 700 هزار نفر می‌رسد. این روزها عراق واقعا دیدنی است؛ تعداد زیادی از مردم مسلمان از شهرها و روستاهای دور و نزدیک پیاده و سواره روانه کربلا هستند، شمار این افراد نیز بیش از 13 میلیون نفر برآورد می‌شود. علاوه بر آن، کسانی که در مسیرهای زائران ساکن هستند، خود را وقف خدمت به آنها می‌کنند. تعداد این خادمان نیز خود به ده‌ها هزار نفر می‌رسد. کربلا تاکنون که از واقعه عاشورا 1374 سال (قمری) می‌گذرد، شاهد این همه جمعیت عاشق نبوده است، قلب‌های پیر و جوان و حتی کودکان از راه رسیده، مالامال از شور حسینی(ع) است و همه آمده‌اند تا با امام خود یک بار دیگر بیعت کنند. اکنون در کربلا کسی حرف نمی‌زند، همه با اشک خود و با قلب خود به سالار شهیدان ابراز ارادت می‌کنند. میلیون‌ها زائر به دلیل ازدحام جمعیت، توفیق حضور در شهر کربلا را ندارند و اطراف و مسیرهای منتهی به این شهر مقدس مستقر می‌شوند و عزاداری می‌کنند. البته، این همه شور و اشتیاق و تجمع قلب‌های عاشق به مذاق آنهایی که زیر بیرق یزید هستند قابل تحمل نیست و به همین خاطر، به هر ابزاری برای بر هم زدن اجتماع دلدادگان امام حسین(ع) متوسل می‌شوند، و از این که می‌بینند کسی به این حملات توجهی ندارد، آشفته می‌شوند. طی 48 ساعت اخیر نوادگان ابن‌زیاد و عمر سعد در بین‌النهرین به دستور آل‌سعود و فرزندان امروزی ابوسفیان، عزاداران و زائران امام حسین(ع) را در حومه بغداد و دیگر مناطق با انفجار بمب و گلوله‌های خمپاره هدف قرار دادند که شهادت و جراحت شماری را به دنبال داشت. دست کم 15 افسر ارتش عراق نیز در کمین شبه‌نظامیان القاعده در استان الانبار به شهادت رسیدند. تروریست‌ها و رژیم آل‌سعود می‌خواهند کسی کربلا را نبیند، اما دلباختگان سالار شهیدان کربلا را فردا مرکز جهان و شاهد بزرگترین تجمع انسانی می‌کنند.