به گزارش خبرگزاری مهر، آیت‌الله العظمی جوادی آملی در یکی از جلسات درس اخلاق خود با اشاره به روایتی از مرحوم کليني به رویدادهای بعد از رحلت رسول گرامی اسلام(ص) اشاره و بیان کرد: مرحوم کليني(رضوان الله عليه) در جلد اول کافي نقل مي‌کند که بعد از رحلت وجود مبارک پيغمبر(صلّي الله عليه و آله و سلّم) جبرئيل مي‌آمد و آن معارف الهي را بيان و حوادث آينده را تشريح و بازگو مي‌کرد. صديقه کبری(سلام الله عليها) هم اينها را مي‌شنيد بعد به حضرت امير(سلام الله عليه) املاء مي‌کرد و علي بن ابيطالب(سلام الله عليه) نیز آنها را يادداشت مي‌کرد و در نهایت مصحف فاطمه(س) نام گرفت.
معظم له در ادامه به عظمت تنزل وحی بر وجود مبارک صديقه کبری(س) پرداخت و ابراز داشت: اگر خدا به حضرت ابراهيم(ع) يا برخي انبياي ديگر صحف داد به وجود مبارک صديقه کبری(س) هم صحيفه عطا کرده است منتها این صحیفه شريعت نيست؛ ولی اخبار غيبي هست، علوم و معارف الهي هست و مانند آن. این واقعاً مقدور ما نيست که جبرئيل مي‌آيد يعني چه؟! چگونه تنزل مي‌کند؟ اين چه وحي‌اي است که بر غير نبي مي‌آيد! چه وحي‌اي است که بر غير امام مي‌آيد! اين چه وحي‌اي است که بر حجت خدا بر معصومه کبری مي‌آيد!
این حکیم متأله به چرایی حجةالله بودن وجود مبارک آن حضرت اشاره و اظهارداشت: وجود مبارک حضرت فاطمه(سلام الله عليها) حجةالله است براي اينکه اگر پيغمبر حجت است نه براي اينکه پيغمبر است براي اين است که معصوم است و اگر امام، حجت است نه براي اينکه امام است بلکه برای اين است که معصوم است و اگر کسي معصوم بود قول و فعل و تقرير او مي‌شود حجت. حالا امامت يک مقام برتر است، نبوت يک مقام برتر است؛ ولي حجيت قول دائرمدار عصمت است يعني اين انسان کامل معصوم است و هيچ چيزي نمي‌گويد مگر به دستور خدا؛ چنين کسي فعل او و قول او و تقرير او مي‌شود حجت.
استاد برجسته حوزه علمیه، صدور فتوا بر طبق کلام نورانی آن حضرت را قطعی دانست و بیان داشت: اگر ما روايتي را از صديقه کبری(سلام الله عليها) داشته باشيم بدون ترديد طبق آن فتوا مي‌دهيم براي اينکه معصوم جز حق نمي‌گويد و قول امام حجت است للعصمة، قول پيامبر حجت است للعصمة و قول حضرت صديقه کبری هم حجت است للعصمة.
وی در پایان محور حجیت فرمایشات حضرت زهرا (س) را عصمت آن حضرت دانست و بیان کرد: وجود مبارک حضرت امير(ع) به قول حضرت زهرا(س) استدلال مي‌کند و مي‌گويد فاطمه اين چنين گفته است اين را در اصول خوانده‌ايد که قول معصوم بما أنّه معصومٌ حجت است؛ حالا خواه امام باشد خواه پيامبر باشد؛ خواه نه امام نه پيامبر. محور حجيت، عصمت است. اگر کسي واقعاً هيچ راهي براي نفوذ وهم و خيال و شيطنت در او نيست،هيچ راهي براي سهو و نسيان او نيست و هر چه هست رضاي خداست آن وقت مي‌شود معصوم؛ وقتي معصوم شد قولش هم مي‌شود حجت.