خواجه عبدالقادر از موسيقي شناسان آذربايجان است. در تاريخ بيستم ذيقعده ۷۵۴ متولد شده در چهار سالگي به مكتب رفته و در ۸ سالگي حافظ قرآن گرديد و در ده سالگي از تحصيل صرف و نحو و معاني و بيان فراغت حاصل نموده است. او بتحصيل علوم رياضي و فن موسيقي بيشتر از فنون ديگر مايل بوده تمام كتب و رساله مدونه از متقدمين و متاخرين را كه در اين علم دسترس او بوده است همه را جمع آوري كرده و پس از مطالعه و مداقه آنها كه بجزئيات اين فن مطلع و واقف گشته و كتابهاي فصل و مشروح ترجمه و تاليف كرده و از روي علم و اطلاع بعمليات آن پرداخته و در استنباط اوزان و استخراج الحان و تاليف نقرات و اختراع نغمات مهارت فوق العاده بهم رسانيده و الشهر مشاهير موسيقي شناسان عهد خود گرديده است.
خواجه عبدالقادر عود خوب مي زد خوش مي خواند و بطوري كه نوشته اند در خطوط نقاشي دست داشت. عبدالقادر با آن كه اهل آذربايجان بود و تركي ميدانست كتابهاي خود را به زبان فارسي نوشت و از اين راه خدمتي بس بزرگ به زبان و ادب فارسي انجام داد. كتابهاي او سرشار است از اطلاعات دقيق درباره موسيقي نظري و علمي و سازها و آوازهاي قديم و اقوال موسيقدانان بزرگ باضافه آرا و تحقيقات شخصي او. عبدالقادر در مقاصد الالحان از پدر خود به احترام ياد ميكند و مينويسد پدرم” غيبي” كه در انواع علوم به ويژه در موسيقي دست داشت، در تربيت من كوشيد از عبارت « سقي اله ثراه و جعل الجنته مثواه » كه بعد از نام پدر آورده است اين طور برمي آيد كه غيبي پدر عبدالقادر در سال ۸۲۱ ه . ق كه عبدالقادر مقاصد الالحان را به رشته تحرير كشيده زنده نبوده است.
خواجه در تاريخ ۸۳۷ در شهر هرات از مرض وبا درگذشته و در آنجا مدفون است. تاليفات مهم عبدالقادر بشرح زير است:
۱ - جامع الالحان
۲ - مقاصد الالحان
۳ - كنز الالحان