عبدالقادر
مراغه اي (838_754ه_ق): ايراني الاصل و با نام كامل ابوالفضائل كمال الدين
عبدالقادر بن حافظ غيبي مراغي . متولد مراغه بود و در كودكي نزد پدر ادبيات و فقه
و قرآن و خوشنويسي آموخت . موسيقي را هم نزد پدرش آموختو در جواني به فضل و هنر
شهرت يافت . مراغه در آن زمان مركز علم و هنر بور و رصد خانه اش معروف بود . كتاب
او بنام " شرح الادوار " كه شرحي است بر " الادوار " صفي
الدين ارموي ، شناخته شده است . ولي اثر مهم و پر محتوي او ، " مقاصد الالحان
" است كه آخرين متن علمي و پايه اي موسيقي نظري به شمار ميرود . مراغي از
سمرقند به آسياي صغير رفت و كتابش را براي تقديم به سلطان عثماني ( مراد دوم ) همراه
برد . ولي به سمرقند برگشت و تا آخر عمر در آنجا به سر برد .
كتابهاي
او عمدتا در نسخه هاي نفيس ، دركتابخانه هاي مهمي چون نور عثمانيه ( تركيه) ،
اسكندريه (مصر ) و استان قدس رضوي( ايران ) نگهداري مي شود . مقاصد الالحان دوازده
فصل و دو پيوست دارد و از كتابهاي خواندني و مهم در موسيقي نظري ايران است . ساير
كتابهاي او عبارتند از جامع الالحان ( به اضافه رساله خاتمه آن ) و كنزالالحان كه
از اين آخرين كتاب هيچ اثري نيست .
عبدالقادر
نوازنده بي همتاي عود و نوا پرداز كم نظيري بوده است و ساختن بسياري قولها و
تصنيفها و دوره هاي مختلف منسوب به اوست . دو كتاب مهم او به كوشش فاضل فقيد سيد
تقي بينش در سالهاي 1344 و 1356 و 1366 ،
تصحيح و منتشر شد . فرزند عبدالقادر مراغي ، عبدالعزيز ، به موسيقي وارد بود و
مولف كتاب " تلاوت الادوار " است كه در كتابخانه نور عثمانيه اسلامبول
نگهداري ميشود.
مقاصد
الالحان و جامع الالحان و کنزالالحان سه اثر گران بهای عبدالقادر مراغه ای همنين
او آخرین موسیقی دان بزرگی که وارث موسیقی به اصطلاح کلاسیک ایران است، وی علاوه
بر اینکه نوازنده ی چیره دست عود بود درخوشنویسی و شعر و نقاشی هم تبحر خاصی داشت
شبكه
اطلاع رساني مراغه