جام جم آنلاين: دائما در محافل سياسي و تبليغاتي جهان و كشورهاي عرب سوال مي‌شود كه چه كشور ديگري مانند تونس شاهد انقلاب مردمي خواهد بود؟ اين در حالي است كه انقلاب مردم مصر آغاز شده و بعد از آن، نوبت اردن و يمن است كه به دليل شرايط نامناسب زندگي و نياز به اصلاحات در فهرست كشور‌هايي قرار بگيرند كه امكان شكل‌گيري تظاهرات در آنها زياد است.

تظاهرات مصر كه چند روز قبل آغاز شده و ده‌ها هزار نفر بخصوص جوانان در آن شركت كردند قابل پيش‌بيني و انتظار بود. آنها در تظاهرات خود از مردم تونس الهام گرفتند و اين امر از شعار‌هاي مشابه مردم تونس و مصر در تظاهراتشان مشخص مي‌گردد. براي مثال تونسي‌ها در تظاهرات خود مي‌گفتند: «اي زين‌العابدين به بندر برو» در حالي كه مصري‌ها مي‌گويند: «اي مبارك هواپيما در انتظار توست» در واقع مردم در هر دو كشور شعارهايي با يك مضمون سر مي‌دهند، چون خواسته‌هاي مشابهي دارند.

مقايسه مصر و تونس

شرايط زندگي مردم در مصر از تونسي‌ها بسيار ضعيف‌تر است و قدرت اقتصادي آنها به نسبت مردم تونس 3 برابر كمتر است. زيرا درآمد سالانه هر فرد در تونس 3000 دلار است؛ در حالي كه در مصر درآمد سالانه آنها در بهترين شرايط از 800 دلار بيشتر نمي‌شود؛ اين در حالي است كه ميانگين سازمان ملل متحده نشان مي‌دهد افرادي كه درآمد كمتر از 2 دلار دارند، زير خط فقر به حساب مي‌آيند بنا بر اين بيش از 60 ميليون مصري زير خط فقر به‌سر مي‌برند.

شايد عواملي چون نبود اصلاحات سياسي، اقدامات شديد نيروهاي امنيتي در سركوب شهروندان و فاصله طبقاتي زياد بين فقير و غني به نسبت ديگر كشور‌هاي عرب موجب اعتراض مصري‌ها شده باشد.

مردم مصر از جانب رژيم حاكم كه با آنها به شيوه‌اي نامناسب برخورد مي‌كند، احساس تحقير و توهين مي‌كنند و اين احساس آنها موجب شده تا عده‌اي از آنها در انتخابات مجلس ملي مصر كه حزب ملي حاكم پيروز شد و اكثريت كرسي‌ها را به دست آورد، شركت نكنند. اما رژيم مبارك از تحريم انتخابات توسط مردم و بي‌توجهي آنها به حكومت درس عبرت نگرفت و سعي نكرد تا از طريق شفاف‌سازي انتخابات و بي‌طرفي، مردم را به شركت در آن جذب كند بلكه با اقداماتي ساختگي و پيش پا افتاده تمام كانديدا‌هاي 2 حزب كشور يعني اخوان‌المسلمين و حزب وفد را بركنار كرد و اين‌چنين مردم مصر را بيش از پيش تحقير كرد.

احترام به حقوق مردم

دغدغه مردم مصر مانند تونسي‌ها تنها مسائل اقتصادي و قوت روزانه نيست، بلكه آنها مي‌خواهند علاوه بر تامين نان روزانه‌شان، دولت به حقوق آنها نيز احترام بگذارد و از آزادي و اصلاحات سياسي برخوردار باشند.

ما معتقديم حكومت نمي‌تواند اين خواسته مردم را برآورده سازد، زيرا هنوز چون سابق با شيوه جنگ‌طلبانه رفتار مي‌كند و مي‌خواهد با مردم مانند افراد شورشي برخوردكند و اين شيوه‌اي است كه در گذشته هم به كار مي‌برد. يعني سركوب معترضان. بنا بر اين جالب توجه است كه بيش از 30‌?هزار مامور امنيتي در محله‌هاي اصلي قاهره براي سركوب مردم صف مي‌كشند. گاه تعدادشان از تظاهركنندگان هم بيشتر مي‌شود.

فيل مصري

به دشواري مي‌توان گفت با اين تظاهرات هر آنچه در گذشته بود، اصلاح مي‌شود اما با اين حال، كاروان تغيير و تحول در مصر به حركت افتاده است و اگرچه اين كاروان كند حركت مي‌كند، اما تاثير آن بزرگ و قابل مشاهده خواهد بود. مردم مصر به بزرگي فيل هستند و اگر فيلي برآشوبد، هر آنچه را در اطرافش است بدون هيچ رحمي نابود خواهد كرد. تغيير در مصر يعني تغيير در تمام منطقه.

از همين روست كه اعتراضات گسترده مردم مصر موجب شد تا هيلاري كلينتون وزير خارجه آمريكا همه طرف‌ها را به خويشتنداري دعوت كند، هر چند كه ما معتقديم اين دعوت بسيار دير انجام شده است زيرا خفقان در مصر اوج گرفته است. اعتراضات در مصر همچنان در روزهاي آينده نيز گسترش خواهد يافت و اين اتفاق براي آمريكا و هم‌پيمانان عرب ميانه‌رو آن در منطقه و رژيم صهيونيستي خوشايند نخواهد بود.

القدس العربي: مترجم / فرزانه كرمي