دین اسلام گرچه اشتغال و کسب درآمد برای زنان را ممنوع نمی داند و حضور زنان در اغلب مشاغل را بدون اشکال می داند، اما حضور زن در خانه و مدیریت عاطفی خانواده را اصل معرفی می کند و تاکید دارد که به هیچ قیمتی نباید روابط عاطفی و معنوی خانواده کمرنگ شود.به گزارش خبرگزاری مهر، یکی از مشکلات امروز در خیلی خانواده ها اشتغال زن یا مادر خانواده است و به همین دلیل زنان شاغل بايد به خاطر داشته باشند كه گرچه ممکن است آنان از شيوه زندگي خود به ویژه اشتغال رضایت داشته باشند، اما مردان و فرزندان بدلیل کار کردن همسر و مادر خود تاوان سنگيني مي پردازند.
مردان موقعيت و قدرتشان را در خانواده اي كه باید با يك نان آور پيش برود با اشتغال همسرشان از دست مي دهند و افزون بر آن از خدمات همسر خود كه باید در راه آسايش مرد و براي امور خانه و بچه داري وجود داشته باشد، محروم مي شوند.
از یک منظر مردي كه نتواند تكفل خانواده اش را عهده دار شود، مردي است داراي نقص و كاستي. بنابراين، شوهران بايد نان آور واقعي باشند. توجه داشته باشيم كه مراقبت صحيح و مناسب از بچه ها و خانه، وظيفه زن است.
توفيق زن در زنانگی به انجام دادن كارهای مربوط به او به گونه اي درست و شايسته بستگي دارد. اگر زن شاغل خوش شانس باشد، شوهرش او را ياري مي كند. اما با مساعدت، يا بدون مساعدت مرد، زن كسي است كه مسئول تلقی می شود. چنانچه به خانه و به بچه ها رسيدگي لازم نشود، او به عنوان همسري نالايق و بد مورد انتقاد واقع مي شود.
البته از نگاه دین جایگاه زن در خانه و خانواده کاملا مشخص است و اصولی بر آن حاکم است که مهمترین آن عبارتند از:
- زن محور و مدار خانواده است و حضور عاطفی و فیزیکی او در خانواده سبب فراهم آمدن زمینه های رشد و تعالی در همسر و به ویژه در فرزندان است.
- اسلام به دلیل نقش حساس و تأثیرگذار زنان در خانواده، نان آوری و تأمین معاش را از عهده ی آنان برداشته و مردان را موظف به تأمین نفقه ی همسر و فرزندان ساخته است.
- اسلام اساساً اشتغال و کسب درآمد را برای زنان ممنوع نمی داند و در اغلب مشاغل حضور زنان را بدون اشکال می داند، اما اصل را بر حضور زن در خانه و مدیریت عاطفی خانواده می داند و در نگاه کلان به اشتغال زن توصیه نمی کند. البته این امر مانع از برنامه ریزی برای حضور زنان در مشاغلی که بودن آنها در آن لازم است نمی شود.
باید یادآور شد اینکه بسیاری از زنان به دلیل ناکافی بودن درآمد شوهران خویش به اشتغال روی می آورند، وضعیتی غیرطبیعی و اضطراری است چرا که حکومت اسلامی می بایست شرایطی را فراهم سازد که درآمد شوهران، به حدّی باشد که زنان مجبور نباشند برای کمک به معاش خانواده فشار مضاعف اشتغال را تحمّل نمایند.
اکثر اندیشمندان و علما، همواره بر ضرورت حفظ کانون خانواده و اهمیت آن در سازندگی جامعه تأکید کرده اند. به اعتقاد آنان به هیچ قیمتی نباید روابط عاطفی و معنوی خانواده کمرنگ گردد.
همچنین اینکه گفته می شود آنچه مهم است حضور معنوی مادر است نه حضور فیزیکی او در کنار فرزندان، تنها شعاری بیش نیست. به هر حال حضور معنوی نیز نیازمند زمان کافی و شادابی مادر است و اگر مادر بخش عمده ی ساعات مفید روز را صرف نان آوری کند، در ساعات بعد خسته از کار نیازمند استراحت است و توان کافی برای مادری و همسری کردن ندارد و در نتیجه تمامی خانواده آسیب می بیند.