به گزارش خبرگزاری مهر، شهادت جانسوز ابن الرضا حضرت حضرت جواد الأئمه(سلام الله عليهما) را به حق بايد يكي از مصائب بزرگ و ناجوانمردانه دانست كه به دست همسر ايشان صورت گرفت. او با اين عمل جاهلانه عذاب اخروي را براي خود به ارمغان آورد و اول امامي را كه در سن جواني بار بزرگ امامت را بر عهده گرفتند را به شهادت رساند. آن حضرت داراي فضائلي خاص بوده و نسبت به همه علوم آگاه چنانكه توانستند پرسش هاي کثير و مکرر افراد معاند و مغرض و يا افراد عادي را با وجود سن کم بطور کامل پاسخ گفته و چشم هاي همگان را بسوي مقام رفيع امامت خيره سازند.
آيت الله العظمي جوادي آملي در سخناني با اشاره به انتقال علم آن حضرت در دوران کودکي از حضرت رضا به فرزندش امام جواد(عليهماالسلام) گفت: وقتي وجود مبارک امام جواد به دنيا آمده است وجود مبارک امام رضا(سلام الله عليهما) خيلي به اين نوزاد علاقمند بود آن طوري که مسعودي در مروج الذهب خود نقل مي کند «کان يناديه في المهد طول ليلته» در بسياري از شب وجود مبارک امام رضا(سلام الله عليه) تا سحر کنار اين گهواره ذکر خواب مي گفت، مناجات و مناقات مي کرد و با او گفتگو مي کرد. به امام رضا(سلام الله عليه) عرض کردند شايسته نيست پدري همچون شما کنار گهواره کودک ذکر خواب بگوييد که کودک بخوابد فرمود: نه من ذکر خواب مي گويم نه او به خواب مي رود من دارم معارف الهي را به او منتقل مي کنم و با علم او را عزيز مي کنم«انما اعزّه بالعلم عزّا»؛ ما ذکر خواب نمي گوييم اين کار آن پدر و آن پسر(سلام الله عليهما) بود.
وی افزود: وقتي وجود مبارک امام جواد در دوران کودکي به مقام شامخ امامت رسيد به او عرض کردند که مگر کودک به مقام شامخي مي رسد مثل نبوت يا امامت؟ فرمود: «وَ آتَيْناهُ الْحُکْمَ صَبِيّاً» که در قرآن مي خوانيد اين سند آن است که اگر کسي از علم لدني برخوردار باشد ذات اقدس الهي چنين سمتي را به او عطا مي کند. بعد وقتي وارد فضاي جامعه شدند مهمترين کارش تفسير قرآن و نشر معارف قرآن و اهل بيت بود.
معظم له در ادامه به تفسير آيه اي از قرآن کريم در رابطه با بررسي آراء مختلف مکتبهاي گوناگون از لسان نوراني امام نهم(ع) پرداخت و ابراز داشت: خداي سبحان در قرآن کريم در سوره «زمر» به همه ما امر کرد و بشارت داد و فرمود: آنها که مکتب هاي گوناگون آراء مختلف را بررسي مي کنند و بهترينش را برمي گزينند به آنها مژده بده «فَبَشِّرْ عِبادِ * الَّذينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» وجود مبارک امام جواد(ع) براي تبيين اين گونه از آيات به همه ما فرمود: شما مواظب باشيد سخن هر کس را گوش مي دهيد و کتاب هر کس را مي خوانيد اعم از روزنامه، مجله، فصلنامه و هر چه مي خوانيد، اگر در حد بررسي باشد عيب ندارد البته در صورتي که قدرت تحقيق داشته باشيد؛چرا که يک وقت است آدم مي خواهد گوش به حرف کسي بدهد ببيند اين چه مي گويد نه اينکه باور بکند بعد خودش مي رود تحقيق مي کند يا از ديگران مي پرسد اين نه تنها بد نيست خوب هم هست. خب آدم حرفها را مي شنود بعد تحقيق مي کند.
مفسر بزرگ قرآن در ادامه از عدم پذيرفتن ابتدايي شنيده ها و لزوم تحقيق در مورد آن در بيان ابن الرضا(ع) پرداخت و بيان داشت: يک وقت ديگر هست که فرد از همان اول مي رود که حرف او را گوش بدهد اينجا وجود مبارک امام جواد(سلام الله عليه) فرمود: مواظب باشيد «من اسقي الي ناطقٍ فقد عبده فان کان الناطق ينطق عن الله فقد عبد الله و ان کان الناطق ينطق عن ابليس فقد عبد ابليس» اگر کسي کتابي يا مقاله‌اي را دارد مي خواند و يا مجله يا روزنامه‌اي دارد مي خواند و حرف کسي را دارد گوش مي دهد که بپذيرد فرمود: اين استقا و اين گوش دادن و قبول يک نحو عبادت است و عبادت به معناي اطاعت؛ اگر آن گوينده آن نويسنده حق گو و حق نويس بود اين شخص حق را عبادت کرد و اگر باطل گو و باطل نويس بود اين شخص باطل و ابليس را عبادت کرده، آن‌گاه اين آيه نوراني سوره مبارکه «زمر» روشن مي شود «فَبَشِّرْ عِبادِ * الَّذينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» يعني اقوال و آراء مکتب هاي گوناگون را بررسي مي کند و گوش مي دهد نه گوش شنوا دارد که قبول بکند. بعبارتي مي گويد ما گوش مي دهيم تا تحقيق بکنيم يا خودمان تحقيق مي کنيم يا از ديگران که محقق اين رشته‌اند مي پرسيم اين عيب ندارد.
اين حکيم متأله به قبول قول احسن و ميزان بودن کلام الهي اشاره کرد و گفت: احسن و اقوي حرف خداست؛ هر وقت خدا دارد حرف مي زند گوش بدهيد «وَ إِذا قُرِي الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا» آن حرف را گوش بدهيد ارزيابي بکنيد ولي بالأخره ميزان اين است حرف آخر را قرآن مي زند آن وقت شما تطبيق بکنيد ببينيد که مطابق با قرآن هست يا مطابق با قرآن نيست، اما هيچ جاي ديگر نگفت که شما هر حرفي زدند گوش بدهيد بلکه فرمود: هر چه خدا گفت گوش بدهيد «وَ إِذا قُرِي الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا» وجود مبارک امام جواد(ع) راه پژوهشگرها را مشخص کردند و فرموند: بايد مواظب باشيد همين که داريد تحقيق مي کنيد يا کتاب مطالعه مي کنيد اين هنر را داشته باشيد که هر چيزي را باور نکنيد بلکه فقط حفظ کنيد که اينها چه مي گويند بعد تحقيق بکنيد و اگر حق بود بپذيريد. هر جا باشيد بدان که «لن تخلق من عين الله» «و اعلم انک لن تخلق من عين الله» تو از ديد خدا خارج نيستي هر جا باشي در منظر الهي هستي «فانطر کيف تکون» و همه ما محتاجيم به اينکه يک تحقيقي در درون ما از درون ما بجوشد.
وی در مورد پذيرش حرف خوب و يا نصيحت از سوي ديگران نيز با استناد به فرمايش وجود مبارک امام جواد(سلام الله عليه) گفت: راجع به مسائل اخلاقي اگر يک کسي را شناختيم که او خيرخواه است و خودش هم عمل مي کند اگر امر به معروف يا نهي از منکر کرد يا ارشاد و تعليم کرد باور کنيم و بپذيريم. اين «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها» که اختصاصي به جريان انفاق ندارد که اگر کسي انفاق کرد در راه خدا کار حسنه‌اي دارد و خدا ده برابر پاداش مي دهد خب اين درست، اما اگر کسي نصيحت الهي را گوش داد خدا ده برابر به او صواب و معرفت مي دهد اگر کسي به پيشگاه الهي با دست پر برود بگويد خدايا شما اين نعمت را به من داديد و من قدرش را دانستم حفظش کردم و در فلان راه صرف کردم «فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها».*
*منبع: برگرفته از جلسه درس اخلاق علامه جوادي آملي در سالروز شهادت امام جواد(ع)