فلفل سياه، سفيد، قرمز و سبز، همه از يک گياه تهيه مي‌شوند. رنگ فلفل به زمان برداشت و شيوه عمل آوردن آن بستگي دارد. فلفل فوايد زيادي دارد. مصرف فلفل سيستم هاضمه را تقويت مي‌کند و به گردش خون سرعت مي‌بخشد.
قرن‌ها پيش فلفل براي اروپائيان ادويه‌اي کمياب و باارزش بود که آن را تنها در کشورهاي دوردست مي‌توانستند تهيه کنند. البته هنوز هم فلفل از همين کشورها به اروپا صادر مي‌شود، اما ديگر نه تنها ادويه‌اي نادر نيست بلکه يکي از نام‌آشناترين و پرطرفدارترين ادويه‌ها است که مي‌توان آن را تقريبا روي هر ميزي کنار نمک پيدا کرد.
"گرهارد وبر" از انجمن تخصصي صنعت ادويه در شهر بن آلمان مي‌گويد: «خاستگاه فلفل از مناطق گرمسير و مرطوب آسيا است. گياه فلفل قرن‌ها پيش در منطقه "مالابار" در جنوب هند کشت مي‌شده است.»
کاشت فلفل به تدريج در کشورهاي نزديک به منطقه مالابار هم که آب و هواي مشابهي دارند رايج شده است، از جمله سريلانکا، مالزي، اندونزي و تايلند. در حال حاضر صادرکنندگان جديدي مانند ويتنام و برزيل به جمع اين کشورها پيوسته‌اند.
فلفل پيش از بسته‌بندي بايد ابتدا از ساق و برگ و گرد و خاک جدا شود. فلفل پس از خشک شدن در رنگ‌هاي سياه، قرمز و سفيد يافت مي‌شود. انواع فلفل متناسب با کيفيت و رنگ و بو، قيمت‌هاي متفاوتي دارند.
خواص فلفل
فلفل پرزهاي چشايي را تحريک مي‌کند و پيامي به معده مي‌فرستد که باعث ترشح اسيد هيدروكلوريک و در نتيجه هضم بهترغذا مي‌شود. اسيد هيدروکلوريک براي هضم پروتئين‌ها و ديگر مواد غذايي در معده ضروري است.
هنگامي‌كه مقدار اسيد هيدروكلوريك بدن كافي نباشد، غذا به مدت طولاني در معده باقي مي‌ماند كه منجر به سوء هاضمه مي‌شود. به‌علاوه، فلفل تعريق و ادرار را افزايش مي‌دهد. فلفل همچنين اثرات مفيد آنتي اكسيدان و آنتي باكتريال مؤثر را در خود نشان داده است.
سياه، سفيد، قرمز، سبز
رنگ فلفل به زمان برداشت و شيوه عمل آوردن آن بستگي دارد. رايج‌ترين نوع فلفل، فلفل سياه است که براي آن بايد ميوه‌هاي فلفل را زماني چيد که نارس و رنگشان هنوز سبز است. دانه‌ها در جريان تخمير و خشک شدن چروکيده و سياه رنگ مي‌شوند.
ديگر نوع متداول، فلفل سفيد است. براي به دست آوردن فلفل سفيد، دانه‌ها هنگام برداشت بايد کاملا رسيده و به رنگ کبود متمايل به قرمز تيره باشند. دانه‌ها را در آب قرار مي‌دهند تا خيس بخورند. سپس تنها مغز دانه‌ها باقي مي‌مانند که در جريان خشک شدن رنگ سفيد متمايل به زرد پيدا مي‌کنند.
فلفل قرمز نيز از ميوه‌هاي کاملا رسيده گياه فلفل به دست مي‌آيد، با اين تفاوت که فرايند خشک کردن دانه‌ها بايد سريع انجام گيرد.
محصول نادرتر اين گياه فلفل سبز است. براي تهيه آن دانه‌هاي فلفل به صورت زرد و نارس برداشت مي‌شوند و سپس بايد در معرض نمک يا سرکه قرار گيرند تا از تخمير شدن آنها جلوگيري شود.
گونه‌هاي مختلف فلفل علاوه بر رنگ در عطر و طعم و همينطور درجه تندي هم تفاوت‌هايي با هم دارند. فلفل‌هاي سياه و سبز معطرتر از فلفل سفيد هستند. اما فلفل سفيد تندتر از انواع ديگر است و معمولا براي تهيه سس ماهي استفاده مي‌شود.
فلفل سبز براي تهيه سس غذاهاي کبابي کاربرد دارد. دانه‌هاي فلفل سبز را معمولا نمي‌سايند. فلفل قرمز دو گونه است هم تند و هم داراي طعم شيرين ملايم است و مانند فلفل سياه هنگام پخت گوشت‌قرمز از آنها استفاده مي‌شود.
بسياري از کارشناسان تغذيه توصيه مي‌کنند که فلفل به صورت پودر خريداري نشود. گرهارد وبر مي‌گويد: « فلفل پودري عطر و طعم خوب خود را سريعتر از دست مي‌دهد. اما اگر دانه‌ها تازه هنگام آشپزي آسياب شوند، طعم فلفل در غدا قوي‌تر خواهد بود.»
دويچه وله