ناسا می‌گوید دیگر کاری برای نجات دادن کاوشگر مریخی اسپیریت از میان توده‌های شن نمی‌تواند انجام دهد .
به گزارش بی‌بی‌سی، این کاوشگر مریخی، ماه مه سال 2009 در یک توده شن نرم به دام افتاد و تمام تلاش‌های انجام شده برای نجات آن بی‌فایده بوده‌است.
وضعیت اسپیریت زمانی بدتر شد که دو تا از شش چرخ آن از کار افتادند.
داگ مک‌کیستیون، رئیس برنامه کاوشگر ماه می‌گوید: "اسپیریت مثل یک توپ گلف در شن گیر کرده‌است. در بازی گلف هم وقتی توپ در شن گیر می‌کند، با هیچ چوبی نمی‌توان آن را بیرون آورد! البته جایی برای ناراحتی نیست چون اسپیریت به کمک‌ها خود به دانش بشری ادامه خواهد داد."
مهندسان ناسا از طرفی می‌گویند باید برای جلوگیری از خاموشی کامل اسپیریت آن را در وضعیتی قرار دهیم که در ماه‌های زمستانی بیشترین نور خورشید را دریافت کند و انرژی بیشتری در باتری خود ذخیره کند.
البته بعید است که تابش زمستانی خورشید به اسپیریت کافی باشد و این کاوشگر حدود ماه آوریل خاموش می‌شود و تا آگوست یا سپتامبر در این وضعیت خواهد بود.

ایستگاه فضایی ثابت
اکنون قرار است اسپیریت که شش سال پیش در سیاره سرخ فرود آمده بود، باقی عمر خود را به عنوان یک مرکز علمی ثابت سپری کند.
پروفسور استیو اسکوئیرز، یکی از بازرسان کاوشگر می‌گوید که ثابت ماندن اسپیریت می‌تواند به محققان در شناخت انحراف‌های مریخ از مدار خود کمک کند چرا که اگر مریخ در یک بازه از مدار خود انحراف داشته باشد معلوم می‌شود که هسته آن مایع است و یا جامد. این اطلاعات پیشینه مغناطیسی مریخ را برای محققان بیشتر روشن می‌کند.

کشف آب در مریخ
اسپیریت یکی از اولین کاوشگرهای ناسا در مریخ بود. کاوشگر دوم که آپرچونیتی (Opportunity) نام داشت همچنان در مریخ حرکت می‌کند.
اسپیریت در نزدیکی دهانه 170 کیلومتری گوستاو فرود آمد. عکس‌هایی که از مدار مریخ گرفته شده‌بود به دانشمندان سرنخ‌هایی در مورد وجود آب در این دهانه به دانشمندان داده‌بود.
اگرچه شروع مطالعه برروی این واقعیت کمی به طول انجامید ولی اسپیریت سنگ‌هایی را کشف کرد که در گذشته در معرض رطوبت قرار گرفته بودند.
گفتنی‌است که ناسا تا کنون 900 میلیون دلار برای برنامه کاوشگر مریخ خود هزینه کرده‌است و در حال حاضر سالانه 20 میلیون دلار برای این برنامه بودجه در نظر گرفته می‌شود.
اطلاعات به دست آمده از برنامه کاوشگر مریخ تاکنون به انتشار نزدیک به 100 مقاله علمی از جمله مقالات معروف ژورنال‌های ساینس (Science) و نیچر (Nature) منجر شده‌است.