1. فروتنى آن است كه با مردم چنان كنى كه دوست دارى با تو چنان باشند. (المحجة البيضاء ، ج 5 ، ص 225)
2. براى خداوند بقعه‌هايى است كه دوست دارد در آنها به درگاه او دعا شود و دعاى دعاكننده را به اجابت رساند ، و حائر حسين عليه السلام يكى از آنهاست. (تحف‌العقول ، ص 510)
3. هر كس از خدا بترسد ، مردم از او بترسند ، و هر كه خدا را اطاعت كند ،
از او اطاعت كنند ، و هر كه مطيع آفريدگار باشد ، باكى از خشم آفريدگان ندارد ، و هر كه خالق را به خشم آورد ، بايد يقين كند كه به خشم مخلوق دچار مى‌شود. (تحف العقول ، ص 510)
4. كسى كه چهل روز گوشت نخورد بد خلقى پيدا كند ، و كسى كه چهل روز پى در پى نيز گوشت بخورد اخلاقش بد مى‌شود.
(بحار الانوار + ج 56 ، ص 326)
5 . به راستى كه خدا ، جز بدانچه خودش را وصف كرده ، وصف نشود . كجا وصف شود آنكه حواس از دركش عاجز است ، و تصورات به كنه او پى نبرد ، و در ديده‌ها نگنجد ؟ او با همه نزديكيش دور است و با همه دورى‌اش نزديك . كيفيت و چگونگى را پديد كرده ، بدون اينكه خود كيفيت و چگونگى داشته باشد . مكان را آفريده بدون اينكه خود مكانى داشته باشد . او از چگونگى و مكان بر كنار است . يكتاى يكتاست ، شكوهش بزرگ و نامهايش پاكيزه است. (تحف العقول ، ص 510)
6. هر كه بر طريق خداپرستى محكم و استوار باشد ، مصائب دنيا بر وى سبك آيد ، گر چه تكه تكه شود. (تحف العقول ، ص 511)
7. اگر بگويم كسى كه تقيه را ترك كند مانند كسى است كه نماز را ترك كرده ، راست گفته‌ام. (تحف العقول ، ص 511)
8. شخص شكرگزار ، به سبب شكر ، سعادتمندتر است تا به سبب نعمتى كه باعث شكر شده است . زيرا نعمت كالاى دنياست و شكرگزارى ، نعمت دنيا و آخرت است . (تحف العقول ، ص 512)
9. خداوند دنيا را سراى امتحان و آزمايش ساخته و آخرت را سراى رسيدگى قرار داده است ، و بلاى دنيا را وسيله ثواب آخرت ، و ثواب آخرت را عوض بلاى دنيا قرار داده است. (تحف العقول ، ص 512)
10. ستمكار بردبار ، بسا كه به وسيله حلم و بردبارى خود از ستمش گذشت شود و حقدار نابخرد ، بسا كه به سفاهت خود ، نور حق خويش را خاموش كند. (تحف العقول ، ص 512)
11. كسى كه خود را سبك مى‌شمارد ، از شر او در امان مباش.
(تحف العقول ، ص 512)
12. اگر همه مردم مسيرى را انتخاب كنند و در آن گام نهند ، من به راه كسى كه تنها خدا را خالصانه مى‌پرستد خواهم رفت.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 245)
13. حسد نيكوييها را نابود سازد.
(مسند الامام الهادى ، ص 302)
14. تكبر و غرور ، دشمنى آورد.
(مسند الامام الهادى ، ص 302)
15. فقر يعنى آزمندى نفس است و نااميدى بسيار.
(بحار الانوار + ج 78 ، ص368)
16. بخل ناپسنده‌ترين خلق و خوى است.
(مسند الامام الهادى ، ص 302)
17. طمع خصلتى ناروا و ناشايست است.
(مسند الامام الهادى ، ص 302)
18. امام هادى علیه السلام به كسى كه در ستايش از ايشان افراط كرده بود فرمودند : از اين كار خوددارى كن كه تملق بسيار ، بدگمانى به بار مى‌آورد ، و اگر برادر مؤمنت مورد اعتماد تو واقع شد ، از تملق او دست بردار و حسن نيت نشان ده. (مسند الامام الهادى ، ص 302)
19. هر گاه در زمانه‌اى عدل بيش از ظ‌لم رايج باشد ، بدگمانى به ديگرى حرام است ، مگر آنكه آدمى بدى از كسى ببيند ، و هرگاه در زمانه‌اى ظ‌لم بيش از عدل باشد ، تا وقتى كه آدمى خيرى از كسى نبيند ، نبايد به او خوشبين باشد. (مسند الامام الهادى ، ص 304)
20. بهتر از نيكى نيكوكار است ، و زيباترين از زيبايى ، گوينده آن است ، و
برتر از علم حامل آن است ، و بدتر از بدى ، عامل آن است ، و وحشتناكتر از
وحشت ، آورنده آن است.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
21. از كسى كه بر او خشم گرفته‌اى ، صفا و صميميت مخواه و از كسى كه به وى خيانت كرده‌اى ، وفا مطلب ، و از كسى كه به او بدبين شده‌اى ، انتظار خيرخواهى نداشته باش ، كه دل ديگران براى تو همچون دل تو براى آنهاست. (مسند الامام الهادى ، ص 305)
22. خشم بر زير دستان از پستى است.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
23. هر كه از خود راضى باشد ، خشمگيران بر او زياد خواهند بود.
(مسند الامام الهادى ، ص 303)
24. مقدرات چيزهايى را بر تو نمايان مى‌سازد كه به فكرت خطور نكرده است. (مسند الامام الهادى ، ص 303)
25. نارضايتى پدر و مادر ، كم توانى را به دنبال دارد و آدمى را به ذلت
مى‌كشاند. (مسند الامام الهادى ، ص 303)
26. مردم در دنيا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
27. مسخرگى ، تفريح سفيهان و كار جاهلان است.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
28. وقت جان دادنت نزد خانواده‌ات را به ياد آر كه در آن هنگام طبيبى
جلوگير مرگت و دوستى نفع رسانت نباشد. (مسند الامام الهادى ، ص 304)
29. جدال ، دوستى قديمى را تباه مى‌كند و پيوند محكم را مى‌گسلد و كمترين چيزى كه در آن است كوشش براى غلبه بر ديگرى است ، كه آن هم ريشه علتهاى جدايى است. ( مسند الامام الهادى ، ص 304)
30. حكمت ، اثرى در دلهاى فاسد نمى‌گذارد.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
31. براى نعمتها همسايه خوبى شويد و با شكرگزارى به افزودن آن اميدوار باشيد. (مسند الامام الهادى ، ص 305)
32. گلايه كليد گرانبارى است ، ولى گلايه بهتر از كينه‌توزى است.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
33. نادان ، اسير زبان خويش است.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)
34. افسوس كوتاهى كارهاى گذشته را با تلاش در آينده جبران كنيد.
(مسند الامام الهادى ، ص 304)