ولادت: 1259ق.

محل ولادت: نور مازندران

وفات : 1327ق.

محل دفن: قم

محل تحصیل: تهران ، نجف ، سامراء

اساتید: حضرات میرزا حبیب الله رشتی ، میرزا محمد حسن شیرازی و...

شاگردان : شیخ عبدالکریم حائری ، حاج آقا حسین قمی ، ملا علی مدرس زنوزی و...

تالیفات: رسائلی در فقه و اصول

مقام علمی وی مورد توافق دوست و دشمن بود. مهارت او در فقه و اصول و سایر علوم اسلامی و شناخت وی از مسائل روز جامعه موجب شد تا خیلی زود مورد استقبال و توجه طلاب و روحانیون قرار گیرد. مجتهدان بسیار در حوزه درس او حاضر می شدند و اغلب علمای تهران از افادات علمی او بهره می بردند.

این فقیه مجاهد در اوایل مشروطیت از پیشگامان این نهضت بود ولی پس از چندی پی برد که مشروطه خواهان به دنبال مشروطه مشروعه نیستند. لذا مخالفت خویش را اعلام کرد و مشروطه را حرام دانست . چنان در راه مبارزه استوار بود که برای تامین هزینه تحصن در حرم حضرت عبدالعظیم (ع) تمام دارایی و حتی خانه اش را گرو گذاشت.

حضرت امام خمینی (ره) ضمن تایید نظر شیخ شهید در مورد مشروطه مشروعه و تجلیل از تلاش او در راه تصویب قانون اساسی موافق با قوانین اسلامی ایشان را دارای مقامات عالیه می دانست . شیخ فضل الله نوری دستی گشاده داشت و هرگاه کسی برای اثبات فقر خویش قسم می خورد می گفت ( قسم لازم نیست ) و اورا یاری می کرد.

سرانجام وی در نتیجه مخالفت با مشروطه در یک دادگاه به ظاهر ملی و توسط یک روحانی نما محاکمه و به اعدام محکوم شد. هنگامی که به طرف میدان توپخانه می رفت نگاهی به جمعیت و بعد رو به آسمان کرد و گفت : افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد. پیش از آنکه ریسمان دار را به گردنش بیندازند یکی از مشروطه خواهان به او گفت : شما مشروطه را امضا کنید و خود را رها سازید! این مجتهد وارسته فرمود: دیشب پیامبر (ص) را در خواب دیدم و به من فرمودند که فردا شب میهمان من هستی و من چنین امضایی نخواهم کرد.