ولادت :1280ق.

محل ولادت:کلاردشت

وفات:1360ق.

محل دفن:ابن بابویه

محل تحصیل : تنکابن ، تهران

اساتید: حضرات میرزا ابوالحسن جلوه، محمدرضا قمشه ای و....

شاگردان : جلال الدین همایی، میرزا مهدی الهی قمشه ای ف میرزا هاشم آملی ، میرزا عبدالکریم روشن و...

تالیفات: رساله ای در حقانیت علی علیه السلام و حب آن بزرگوار ، حواشی بر کتاب قانون ابن سینا و ....

این حکیم فرزانه علاوه بر احاطه به فلسفه و حکت ، در قفه ، اصول ، ادبیات و ریاضیات نیز تخصص داشت. کتاب قانون ابن سینا را چندین دوره درس داد و برآن حاشیه نوشت ، از آنجا که جامع همه علوم حکمی بود، در طول پنجاه سال تدریس تهران شاگردان برجسته ای را تربیت کرد. در هئیت و نجوم استاد بود. در طب قدیم هیچ یک از معاصران به پایه او نمی رسیدند. وقتی در مجالس و محافل سخن می گفت چنان شنوندگان را شیفته خود می ساخت که تصور می شد تمام هم خود را مصروف اردبیات عرب و ایران و علم رجال کرده است . چندین هزار بیت قصاید عربی و فارسی را حفظ بود. وی مدتی وکالت علما و مردم تهران را در مجلس شورای ملی بر عهده داشت و چندین سال از قضات عالی دادگستری بود.

وی بر این باور بود که تالیف و تصنیف جدید فایده ای ندارد و وظیفه ما افادات قدما است . نصرت الله امین ، از نزدیکان ایشان می گوید" اگر کسی به حالات روحانی وی آشنایی داشت می دانست که وی عارفی ربانی بود. هیچ گاه دل از یاد و لب از ذکر خدا فارغ نداشت.

اغلب شبها را به ریاضت می گذراند و همواره با خدای خود راز و نیاز داشت . نقل کرده اند که یک بار ایشان با استادش ، مرحوم آقا محمدرضا قمشه ای در سه راه امین حضور تهران به هم رسند ، آقا محمدرضا به میرزا می گوید: آیا مایل هستید با هم به زیارت حضرت معصومه (س) در قم برویم ؟ میرزا طاهر می گوید: امشب میهمان دارم و نمی توانم بیایم . آقا محمدرضا می گوید: چشمان خود را هم بگذارید و صلوات بفرستید . میزرا چنین می کند و ناگهان خود را در جوار ضریح حضرت معصومه (س) می بیند، پس از زیارت آقا محمدرضا دست میرزا را گرفته به همان نحو برمی گردد و میرزا طاهر خود را در سه راه امین حضور می بیند!

دراواخر عمر شریفش بر اثر سه بار سکته متوالی سمت راست بدنش دچار بی حسی شد تا سرانجام به دنبال عمل جراحی به ذات الریه مبتلا شد و پس از یک شبانه روز تب شدید از این دار غرور به سرای سرور شتافت.