ولادت : 1320ق.
محل ولادت: تهران
وفات : 1393ق.
محل دفن: شهرری
محل تحصیل: تهران ، قم ، نجف
اساتید: حضرات میرزا مهدی آشتیانی، حبیب الله ذالفنون و....
تالیفات : مقدمه و حواشی بر اسرار الحکم سبزواری ، شرح بر تجرید الاعتقادو...
وی مردی بسیار اهل علم و علاقه مند به دانش بود و هیچ گاه از آموختن دست نمی کشید.
به زبان های فرانسوی ، ترکی ، انگلیسی، و عبری تسلط داشت . یکی از شاگردان از ایشان پرسید : شما عبری را از چه کسی یاد گرفتید ؟ فرمود از یک آخوند یهودی!
آیت الله حسن زاده آملی نقل می کرد : روزی از ایام تحصیل ، برف شدیدی آمده بود و برای من تردیدی در رفتن به کلاس درس حاصل شد. سرانجام تصمیم به رفتن گرفتم و زمانی که به خدمت استاد رسیدم مطلب را به عرض ایشان رساندم . ایشان فرمودند : وقتی به اینجا می آمدید آیا گدایان در خیابان مشغول گدایی بودند ؟ گفتم آری گفتند: آقا! درس تعطیل بردار نیست. همان طور که گداهای معمولی علی رغم برف و باران دست از گدایی برنمی دارند گدا و طلبه علم نیز نباید به خاطر برف و باران از حضور در جلسه درس خودداری کند.
شدت علاقه به تدریس و علم آموزی هرگز او را از توجه به عبادات و اعمال مستحبی باز نمی داشت چنان که در وصیت نامه گهرباش به طالبان علم سفارش می کند: طالب علم اوقاتی را که در راه علم صرف نمی کند به عبادات مستحبی و نوافل اختصاص دهد و واجب است که قرائت قرآن کریم را در طول شبانه روز ترک نگوید.