ولادت: 1306 ق.

محل ولادت: نجف

وفات :1309ق.

محل دفن: نجف

محل تحصیل: نجف

اساتید: حضرات میرزا محمد حسین نایئنی، آقا ضیاءالدین عراقی و...

شاگردان : حسین وحید خراسانی ، شهید سید محمد باقر صدر و ...

تالیفات: منهاج الصالحین ، حقایق الاصول ، مستمسک العروه الوثقی و...

پدرش آیت الله سید مهدی حکیم از علما و دانشوران و مراجع شیعه عصر محسوب می شد و خود نیز از همان کودکی شوق علم و تحصیل دانش در وجودش موج می زد به طوری که از نه سالگی وارد حوزه شد. از همان طفولیت با قرآن مانوس شد و بخش های بسیاری از قرآن را حفظ بود.

او در جنگ جهانی اول همراه با استادش سید محمد سعید حبوبی به دفاع از حریم مسلمانان پرداخت . پس از رحلت آیت االله العظمی بروجردی، مرجع عام شیعه شد و در تنظیم امور حوزه و تاسیس مدرسه و تربیت مبلغ در حوزه علمیه چنان جدیت نشان داد که تعداد طلاب به طور چشمگیری فزونی یافت .

روشن بینی این فقیه گران مایه باعث شد که علاوه بر دروس متداول آن روز حوزه علومی چون اقتصاد و فلسفه نیز به مجموعه دروس اضافه شود.

آیت الله حکیم نسبت به نوافل و تهجد در نیمه های شب و شرکت در مجالس روضه حضرت سید الشهدا علیه السلام تقیدی خاص داشت . همواره تبسم شیرینی بر لبانش داشت ، بسیار متواضع بود و با وجود روح بزرگش کوچک ترین آثار تکبر در او دیده نمی شد. استاد سید محمد حسن قاضی در مورد ایشان می نویسد : فراموش نمی کنم که چگونه در ساعات آخر جمعه در منزل قاضی در جلسه قرائت می شد شرکت می جست ، گاهی می دیدم در حالی در مجلس حاضر می شود که بدنش عرق کرده است و معلوم می شد که از جای دور و با عجله آمده است در انتهای مجلس رو به قبله می نشست و راضی نمی شد کسی برای احترام او بلند شود یا برای او جایی معین کنند روزی یکی از نیکان آیت الله حکیم را به منزل خود دعوت کرد اما ایشان به دلیل بیماری عذر آورد . شخصی واسطه شد و به آن فرد گفت وقتی آقا کربلا آمد منزلتان می آید و چون آیت الله حکیم به کربلا رفت آن فرد آمادگی خود را برای پذیرایی اعلام کرد . روز موعود ایشان فرزند و عمو زاده اش را فرستاد و خودش نرفت ، میزبان با ناراحتی شخص واسطه را از نیامدن حکیم آگاه کرد . آیت الله حکیم در پاسخ فرمود: شما خیال می کنید جوانب امر را متوجه نیستیم ، این آقا مقلد یکی دیگر از مراجع است .من چرا کاری کنم که به سوی من کشیده شود؟ بعد از من باید کسانی باشند که حوزه ها را اداره کنند.