ولادت : 1278ق.

محل ولادت: اراک

وفات: 1361ق.

محل دفن : نجف

محل تحصیل: اراک، اصفهان، نجف

اساتید: حضرات آخوند ملا محمد کاظم خراسانی، سید محمد کاظم یزدی ، میرزا حسین خلیلی و...

شاگردان : سید ابوالقاسم خویی، سید محسن حکیم ، سید احمد خوانساری و...

تالیفات: رسائلی در فقه و اصول

علی معروف به ضیاءالدین فرزند آخوند ملا محمد کبیر سلطان آبادی ، دارای هوشی سرشار و استعدادی فوق العاده بود. وی در تمام دوران تحصیل به تدریس نیز اشتغال داشت و از برترین مدرسین و سرآمد استادان هم عصر خود بود. پس از آخوند خراسانی حوزه تدریس مستقلی تشکیل داد و فضلا و محققان زیادی از سرچشمه علوم و کمالاتش سیراب شدند.

ایشان در طول سی سال تدریس ، به وسعت اطلاعات و حسن بیان و القا مطالب و نکات شهرت داشت . برخی از شاگردان آقا ضیا الدین پس از وفات وی به شهرهای مختلف کوچ کردند و طلایه دار حوزه علمیه در محل سکونت خود بودند.

این فقیه فرزانه به بلند همتی ، تواضع و فروتنی معروف بود. هر گاه مرجعی از دنیا می رفت با آنکه صلاحیت مرجعیت را از هر حیث دارا بود، مراجعان را به دیگران حواله می داد و مبلغ آنان نیز بود. بارها می فرمود خدا را شاکرم که مرجع نشدم و این مسئولیت به دوش من قرار نگرفت .

شیخ عبدالرحیم سامت قزوینی در مورد پشتکار استادش می گوید: به یاد دارم در مرض فوت ایشان به عیادتشان رفتیم . در همان حال گفت : راجع به فلان مسئله به نظر جدیدی رسیده ام که پس از رفع کسالت مطرح خواهم کرد " که متاسفانه بهبود نیافت و چشم از دنیا فرو بست .