ولادت: 1297ق.

محل ولادت: کربلا

وفات: 1350ق.

محل دفن : حیدرآباد هند

محل تحصیل: نجف

استاد عرفان : آقا سید علی قاضی طباطبایی

ایشان در بحث و تدریس حکمت استاد بود. آیت الله سید علی قاضی بیشترین تاثیر را در زندگی او گذارد و به او علاقه ای منحصر داشت . سید هاشم حداد از این موحد کبیر بسیار یاد می کرد و می گفت : آتش قوی داشت و توحیدش عالی بود . در صحن امیر المومنین علیه السلام می نشست و به طلاب ، حکمت و عرفان درس می داد و روح توحید و خلوص را در آنان می دمید.

حوزه نجف در آن روز نسبت به مسائل عرفانی با نظر خوبی نمی نگریست . به دلیل این جو نا مساعد ، آیت الله سید حسن مسقطی فرستاده شد و به همین سبب به مسقطی شهرت یافت .

جدایی از استاد برای او بسیار سخت و ناگوار بود. به مرحوم قاضی عرض کرد : شما بگویی نرو ، نمی روم ، اما مرحوم قاضی فرمود: برو ، مرد خدا هر جا که باشد با خداست . در مسقط چنان تبلیغ کرد که بسیاری از اهل دیار را مومن و موحد ساخت.

شبی باران شدیدی می بارید و آیت الله سید حسن مسقطی بر بام ایستاده بود. هر چه اصرار کردند که پایین بیاید ، قبول نکرد و فرمود باران بر من نمی بارد بعد از آن اطرافیان دیدند محلی که او ایستاده بود خشک است و بقیه بام خیس شده است.

او در اواخر عمر پیوسته با دو لباس احرام زندگی می کرد . از فرزندش سید مصطفی نقل است در 1350ق. به همراه پدرم از بلندی بالا رفت و به ما گفت بالا بیاید و جایگاه مرا در شب جمعه بعد ببینید! یک هفته بعد او را در مسجدی با همان لباس احرام در حال سجده پیدا کردند در حالی که روح بی قرارش به قرار گاه صدق پرکشیده بود. پیکر مطهرش در همان محلی که نشان داده بود به خاک سپرده شد. خبر رحلتش به نجف که رسید هیچ یک از اعاظم شاگردان جرئت گفتن آن را به مرحوم قاضی در خود نمی دید چرا که از شدت علاقه ایشان به آقای مسقطی آگاه بود . وقتی آقای حداد خبر را رساند، آقای قاضی فرمودند : می دانم !