جام جم آنلاين: 58 سال پيش در روز 17 ژوئن سال 1953 ميلادي كارگران آلمان شرقي در اعتراض به افزايش سهميه كار بدون اضافه شدن دستمزدها دست به شورش زدند. شرايط جديد كار در كارخانه ها توسط رژيم استاليني والتر اولبرايخت كه پس از سرنگوني رژيم نازي در نواحي تحت اشغال شوروي در آلمان شرقي ايجاد شده بود ، به كارگران تحميل گرديده بود.
اين شورش كارگري چند ماه پس از مرگ جوزف استالين رهبر شوروي رخ داد. در فرداي اين قيام كارگري دامنه آن در تمام شهرهاي جمهوري دموكراتيك آلمان ( آلمان شرقي قبلي) گسترش يافت.

در برلين شرقي بيش از 60000 تظاهر كننده به نهادهاي حكومت حمله كردند. والتر اولبرايخت ناگزير شد به نيروهاي اتحاد جماهير شوروي متوسل شود واين قيام كارگري به خاك و خون كشيده شد.

دستكم صدها نفر فقط در شهر برلين شرقي كشته شده و بيش از 25 هزار نفر دستگير شدند. اين قيام با بي تفاوتي غربي ها مواجه شد.

براساس پرونده هايي كه پس از اتحاد دو آلمان از آرشيو هاي استازي پليس مخفي آلمان شرقي به دست آمد ، اين قيام در 700 شهر و روستاي آلمان شرقي گسترش يافته بود. در تمام اين مناطق مردم به اداره هاي دولتي حمله كرده و بسياري از آنها را به آتش كشيدند.

تظاهركنندگان خواستار سقوط رژيم كمونيستي، خروج سربازان شوروي و اتحاد دو آلمان شده بودند. با اين كه اين قيام سركوب شد ، اما نخستين قيام عمومي در آلمان شرقي تحت اشغال شوروي و پشت پرده آهنين بود.

به اين ترتيب قيام كارگران آلمان شرقي در روز 17 ژوئن سال 1953 ميلادي علي رغم سركوب شدن ،سرآغازي براي فروپاشي ديوار برلين در 9 نوامبر سال 1989 و اتحاد مجدد دو آلمان در 3 اكتبر سال 1990 ميلادي بود.