آغاز نخستين حركت بزرگ عربهاي ساكن فلسطين عليه صهيونيستها در سال 1921 ميلادي

نخستين حركت بزرگ عربهاي ساكن فلسطين در سال 1921 ميلادي بر عليه صهيونيست ها آغاز شد. آنان با اين حركت انقلابي نسبت به سياست استعمار و طرفداري استعمارگران از يهوديان صهيونيست مقيم فلسطين اعتراض كردند. به موجب اين سياست استعماري مهاجرت يهوديان از سراسر نقاط جهان به فلسطين آغاز شد و اسكان آنان تا سال 1923 ميلادي به بيش از سي و پنج هزار تن بالغ شده بود.

كشور فلسطين، سرزمين كم وسعتى است كه در ناحيه خاور ميانه و در شرق مديترانه قرار دارد. اين سرزمين همچون پلى سه قاره آسيا، افريقا و اروپا را به هم متصل مى كند و قلب جهان عرب و حلقه اتصال شرق و غرب مى باشد و الهام بخش سه دين بزرگ دنيا است. چنين موقع مهم و خصوصيات ويژه، اين كشور را به صورت يكى ازم ناطق استراتژيك جهان درآورده است اما اشغال آن توسط صهيونيست ها و با حمايت ابرقدرتها و نيز آواره شدن چندين ميليون فلسطينى موجب آن گشته تا قلب هاى مسلمين جهان محزون و متاثر گردد.

3500 سال قبل از ميلاد اقوام سامى از قلب عربستان به سوى مصر، عراق، سوريه، لبنان، و فلسطين كوچ نمودند كه 25 قرن ق. م، يكى از اين اقوام كه به كنعانيان معروف بودند فلسطين را به عنوان محل سكونت خود برگزيدند. 20 فرن ق. م اولين دولت تحت عنوان كنعانيه در كشور مزبور تاسيس شد.

در سال 1225 ق م، قوم بنى اسرائيل به رهبرى حضرت موسى(ع) در فلسطين كونت يافتند. حدود هزار سال ق. م، اقوامى بنام «فلسطين » كه از جزاير درياى اژه آمده بودند به اين ناحيه راه يافته و جاى كنعانيان را گرفتند بنى اسرائيل به سركردگى داوود نبى و بعد از او به رهبرى سليمان پيامبر در حدود ده قرن ق م دولت عبرانى را در اين كشور بوجود آورده كه رقيب دولت اقوام فيلسطين بود.

فلسطين در سال 772ق م به تصرف آشور و به سال 539 ق م توسط كوروش اشغال شد. در اواسط نيمه دوم قرن چهارم ق. م اسكندر آن را تصاحب نمود.

در سال 395 ميلادى فلسطين به عنوان مستعمره روم غربى اداره مى شد و از اواسط قرن هفتم تا شانزدهم فرمانروايان عرب بر آن استيلا داشتند.

در سال 1517م جزئى از خاك امپراطورى عثمانى بود كه به مدت 4 قرن آن را در اختيار خود داشتند و تا سال 1917م بر آن حكومت مى كردند.

در سال 1897م اولين كنگره صهيونيزم در شهر بال سوئيس به سرپرستى هرتزل برگزار شد و هدف خود ار اين گونه مشخص نمود:

هدف صهيونيسم عبارت است از ايجاد يك وطن قومى براى ملت يهود در سرزمين فلسطين.

در نوامبر 1917م، بريتانيا اعلاميه مشهور بالفور را مبنى بر تاسيس وطن قومى براى لت يهود در فلسطين صادر كرد. جنگ جهانى اول پايان نيافته بود كه يهوديان وعده تشكيل كشور يهود را از بريتانيا دريافت نمودند و انگليس با مشاركت شريف حسين حكمران قت حجاز، دولت عثمانى را از فلسطين بيرون راند و مهاجرت يهوديان به اين سرزمين آغاز شد و دولت انگلستان به قيموميت خود در اين كشور پايان داد. اعراب در خلال قيامها و انقلابهائى، مخالفت خود را با وعده بالفور اعلام نمودندكه اين حركات زمينه ساز انقلاب بزرگ سال 1936م و 1939م بود كه برجسته ترين رهبرش شيخ عزالدين قسام است. و بالاخره سازمان ملل متحد قطعنامه شماره 181 را مبنى بر تقسيم فلسطين به دو كشور يهودى و عربى در تاريخ نوامبر 1947م صادر نمود و در سال 1948م سازمان جهانى صهيونيزم برپائى اسرائيل را اعلام داشت. در سال 1948م سكنه يهودى فلسطين اشغالى به 33% كل جمعيت فلسطين رسيد كه 67/5% اراضى فلسطين را اشغال نموده بودند.

گرچه ارتش دول عربى وارد جنگ با متجاوزين اسرائيلى شد ولى پس از رسوائى ها و خيانت ها به آتش بس ها و موافقت هايى تن داده و عقب نشينى نمود و رژيم غاصب به سال 1856م به كانال سوئز حمله كرد. در 28 مه 1964م كنگره عمومى فلسطين در شهر قدس با اعلام تاسيس: سازمان آزادى بخش فلسطين (ساف) پيمان ملى فلسطين را تصويب كرد و سپتامبر همين سال ارتش آزادى بخش فلسطين براى مبارزه با غاصبين بوجود آمد.