در مسیر زندگی، انسان با چالش‌های بسیاری مواجه خواهد شد که برای پیدا کردن راهکار مناسب ممکن است با افراد مختلفی همنشین و هم صحبت شود تا از این طریق بتواند به راهکار مناسبی دست یابد.

به گزارش خبرنگار مهر، ماه رجب ماه امیرالمومنین علیه السلام است. آن امام همام در کتاب شریف نهج البلاغه، در یکی از نامه‌هایشان استاندار خود را از مشاوره با سه گروه باز می‌دارد و آنان عبارتند از کسی که بخیل است، کسی که ترسو است و کسی که آزمند است. سپس ضرر مشورت با این سه گروه را بیان می‌کنند و این که: مشورت با فرد «بخیل»، انسان را از «بخشش» و «بزرگواری»، و مشاوره با فرد «ترسو» آدمی را از «اقدام عاقلانه» به کارهای نیک باز می‌دارد. همچنان که مشورت با «طمّاع» و «آزمند» هوس گردآوری سیم و زر را در انسان زنده می‌کند و سرانجام «ستمگری» را در نظر او خوب جلوه می‌دهد.طاهر قلی زاده کارشناس مذهبی در یادداشتی به بیان اهمیت انتخاب مشاوران خیرخواه و حق‌گو پرداخته است که در ادامه می‌خوانیم:

در مسیر زندگی، انسان با چالش‌های بسیاری مواجه خواهد شد که برای پیدا کردن راهکار مناسب ممکن است با افراد مختلفی همنشین و هم صحبت شود تا از این طریق بتواند به راهکار مناسبی دست یافته و خود را با آن به مقصودی که خواهانش است نزدیک کند.

افرادی که به آنها مراجعه می‌شود ممکن است پدر، مادر، اساتید، مشاوران و یا هر فرد دیگری باشد که انسان با آنها احساس نزدیکی می‌کند.

اما آنچه در انتخاب این راهنما و مشاور از اهمیت بسیاری برخوردار است تخصص و نیتی می‌باشد که او به دنبال آن است. افرادی می‌توانند به عنوان یک راهنمای دلسوز نقش ایفا کنند که آنچه حقیقت است بیان کنند نه آنچه را که شنونده می‌پسندد!

چه بسا افرادی در ظاهر یک راهنما اما با مقاصدی دیگر منجمله مقاصد مالی، سلایق شخصی و یا اهدافی دیگر چیزی را بگویند که موردپسند فرد مراجع باشد و او را فریب دهند نه آنچه را که حق است.

در این حالت ممکن است فرد مراجعه کننده به چیزی دست یابد که حتی مورد پسندش باشد اما این کار او را از رسیدن به موفقیت و حقیقت بسیار دور و حتی با چالش‌های بسیاری مواجه خواهد ساخت.

در حدیثی زیبا امام محمد باقر (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «از کسی که تو را به گریه می‌اندازد، ولی خیرخواه توست، پیروی کن و از کسی که تو را می‌خنداند، ولی با تو نیرنگ می‌کند، پیروی نکن.»

این عبارت بیانگر اهمیت صداقت و خیرخواهی در روابط مشاوره‌ای و کسب راهنمایی است. افرادی که با نیت خیر و آگاهی از روی دلسوزی توصیه‌هایی می‌کنند، که حتی در نگاه اول توصیه‌های‌شان سخت و ناراحت‌کننده و حتی نامطلوب به نظر برسد، در نهایت به دارای ارزش و به نفع انسان و جامعه خواهند بود چراکه با ارائه نقدهای سازنده و راهنمایی‌های دقیق، کمک می‌کنند تا افراد نقاط ضعف خود را شناخته و برای بهبود و پیشرفت تلاش کنند.

در مقابل، افرادی که با فریب و بیان راه‌کارهای به ظاهر زیبا افراد را به مرحله رضایت‌بخشی موقت می‌اندازند، در واقع به دنبال منافعی هستند که ممکن است انسان و جامعه را به مسیرهای نادرست کشانده و از مسیر اصلی پیشرفت دور کنند و در نهایت دچار آسیب‌های جدّی نمایند.

از این رو هرچه افراد در انتخاب مشاوران و راهنمایان، بیشتر دقت نمایند، در حقیقت راه رسیدن به رشد و کمال و سعادت را برای خود هموار ساخته‌اند و گامی بزرگ در مسیر موفقیت و پیشرفت بر خواهند داشت.