تاریخ فروزان حوزه های علمیه شیعه، مملو از چهره‌هایی درخشان است كه چون ابر بهاران بر زمین خشك دل‌هاي بشريت باریدند و قلب های تشنه از معارف دینی را سیراب كردند.
9 ذیحجه برابر با 25 آبان، سالروز درگذشت مردی از سلاله خوبان و نمونه ای از مردان الهی است.
مرحوم آيت‌الله العظمي سید ابوالحسن اصفهانی مدرسه‌ای، فرزند سید محمد كه نسب شریفش با 32 واسطه به امام كاظم (علیه السلام) می رسد در سال 1274 در روستای مدیسه واقع در 50 كیلومتری جنوب غربی اصفهان به دنیا آمد و در 14 سالگی وارد حوزه علمیه اصفهان شد و دروس مقدمات و سطح را در محضر علمای بزرگی همچون ملا محمد كاشی (ره) ،فقیه و حكیم بی بدیل مرحوم سید محمد باقر درچه ای (ره) و مرحوم جهانگیر خان قشقایی(ره) ، حاج محمد ابراهیم كلباسی(ره) ، و علامه كبیر حاج سید هاشم چهارسوقی(ره) فراگرفتند و در سال 1308 برای ادامه تحصیل به نجف اشرف مهاجرت كردند.
در حوزه نجف از محضر عالمان بزرگی همچون ملا حبیب الله رشتی (ره) و ملا محمد كاظم آخوند خراسانی(ره) ، سید محمد كاظم یزدی طباطبایی (ره) استفاده های فراوانی بردند.

مرجعیت
ابتدای مرجعیت ایشان در سال 1339 هـ ق بعد از وفات میرزای شیرازی بود و مرحوم میرزای شیرازی در زمان خویش احتیاطات خود را به سید ارجاع می داده است هم زمان با مرجعیت سید، مراجع دیگری هم مانند شیخ احمد كاشف الغطا ، میرزای نائینی و شیخ عبدالكریم حائری نیز در زمره مراجع تقلید آن روزگار بودند كه با رحلت شیخ عبد الكریم حائری مرجعیت بلامنازع عالم تشیع منحصر در وجود شریف ایشان بوده است.

*خوشه‌چینان
شاگردان بسیار سید ابوالحسن اصفهانی كه خوشه چینِ محضر او بوده اند، خود به تنهایی نشان دهنده مقامِ والای علمی استاد خویش می باشند. به طوری كه سیره نویسان، بیش از 250 تن از بزرگان را از شاگردان آیت الله اصفهانی ذكر نموده اند كه این شاگردان، در طول حیات خود، هزاران فاضل و فقیهِ برجسته پرورانده اند. حضراتِ آیات عظام سیدمحمد حجت كوه‌كمری، سید عبدالهادی شیرازی، سید جمال‌الدین گلپایگانی، سیدمحمود شاهرودی، سید صدر الدین صدر، سید محمد هادی میلانی، سید عبدالله شیرازی، سید عبدالاعلی سبزواری، علامه طباطبائی، سید اسداللّه مدنی، سید عبدالحسین دستغیب و... از دانشمندانی به شمار می‌روند كه از آبشخور فضل و علم و فقاهت آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی سیراب شدند.

*آثار قلمی
آیت الله اصفهانی علاوه بر مقامات عالیه عرفانی، آثار علمیِ ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت. در میان این آثار، تقریرات درس های اساتید وی و نیز حواشی ایشان بر تألیفات دیگران به چشم می خورد، شرح كفایة الاصول، حاشیه بر تَبصَره، حاشیه بر عُروة الوُثقی، حاشیه بر ذخیرة العِباد و... بخشی از آثار آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی می باشد.

*حكایات

*طلبه لحاف به دوش :
اهتمام سید به رفع مشكلات طلبه ها به حدی بود كه حتی اگر قدرت كمك به آنها را نداشتند سعی بر تسكین و دلداری داشتند ، روزی در نجف مشاهده می كنند كه طلبه ای لحافی بر دوش انداخته است و بجایی می رود و ایشان سئوال كردند ، به كجا می روید ؟ طلبه گفت دارم می روم این لحاف را گرو بگذارم و نان و غذایی تهیه كنم ، سید فرمود اگر ممكن است لحظه‌ای تامل كن تا من هم همراه تو بیایم و سید به حجره می رود و لحافی بر دوش می كشد همراه آن طلبه به مغازه می رود و لحاف خود را گرو می گذارد و غم و اندوه را از او دور كند و دیناری می‌گیرند، هدف سید از این كار این بود كه با همراهی آن طلبه دل او را شاد كند
*قاتل فرزندم را قصاص نكنید
از لحاظ عظمت روحی آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی شخصیت برجسته ای بود كه نمونه آن حادثه كشته شدن فرزندش سید حسن است. شیخی طلبه غیرمتعارفی به نام شیخ علی قمی (نباید او را با شیخ علی قمی زاهد معروف نجف اشتباه گرفت) بین نماز مغرب و عشاء با چاقو پسر سید را همانجا ذبح می كند و رگ های گردنش را می بُرَد و بعد هم فرار می كند و از ترس مردم به شرطه خانه پناه می برد. مرحوم سید با این حادثه آنچنان بزرگوارانه و صبورانه برخورد كرد كه همه و حتی مخالفین سید را به تعجب و تحسین واداشت. مرحوم سید محمد برادر آیت‌الله اصفهانی می‌گوید: وقتی با سید ابوالحسن از مسجد به منزل برمی گشتیم سید یك نگاهی كردند و گفتند: عجب با سید حسن آمدی بی سید حسن برمی گردی؟ اظهار تأسف سید همین اندازه بود و ایشان به عشایر شیعه اجازه نمی دهند كه قاتل پسرشان را قصاص كنند كه این عظمت روحی این بزرگوار را نشان می‌دهد.

*نامه ای از امام زمان‌(عج)
مرحوم آیت الله سید حلبی زمانی می گوید، در نجف در محضر سید ابوالحسن اصفهانی نشسته بودم و حالات سید را زیر نظر داشتم و دیدم در اتاق سید صندوقی است و طلبه های نیازمند به ایشان مراجعه می كردند و سید از آن صندوق به فراخور حال ایشان كمك می كردند و این رویه هر روز ایشان بود و روزی به ایشان عرض كردم كه آقا جان این اموال مال امام زمان‌(عج) است و باید بر اساس مصالح خرج شود ولی شما بی حساب و كتاب هر طلبه ای كه به شما مراجعه می كند به او كمك می‌كنید، سید در جواب گفتند: برای اینكه جوابت را بگیری لازم است كه امروز عصر بار دیگر به اینجا بیایید هنگام عصر به طبقه فوقانی منزل سید می روند و سید از داخل صندوق نامه ای را بیرون می آورند و نشان می دهند و می گویند این دست خط امام زمان علیه السلام است كه توسط شیخ محمد كوفی شوشتری برای من فرستاده است.
متن مبارك آن نامه اين است « قل له: ارخص نفسك و احسن كما حسن الله الیك اجعل مجلسك في الدهليز و اقض حوائج الناس نحن ننصرك» به او بگو: با مردم متواضع و فروتن باش! و به مرم احسان كن همانگونه كه خدا به تو احسان كرد و خودت را در دسترس همه قرار بده! و محل نشست خود را دهليز خانه ات انتخاب كن تا مردم سريع و آسان با تو ارتباط داشته باشند! حاجت هاي مردم را برآور! ما ياري ات مي كنيم»

*غروب خورشید
آیت الله اصفهانی پس از یك بیماری كوتاه و در پی بازگشت به كاظمین از لبنان و پس یك عمر تلاش و كوشش در راه تعلیم و تعلم، در شب سه شنبه 9 ذی الحجة الحرام 1365 ه.ق دار فانی را وداع نمود و پس از تشییع با شكوه، در یكی از حجره های صحن علوی در نجف اشرف مدفون گردید. فوت آیت الله اصفهانی بازتابی گسترده و قابل توجه داشت و نه تنها در جهان تشیع و عالم اسلام، پرچم های عزا برافراشته شد، بلكه اقلیت های مذهبی، یهودی و مسیحی نیز در معابر و كلیساها، مجالس ترحیم برپا نمودند.

*منابع :
خورشید مدیسه- نرم افزار بزرگداشت سید ابوالحسن اصفهانی
قاضي زاهدي، شيفتگان حضرت مهدي (عج)، ج1، ص 116
بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اعضای همایش بزرگداشت آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی

منبع: حوزه نیوز