آیت الله جوادی آملی گفت: ماه پربركت رجب فضايل فراوانی دارد؛ شما كه اعتكاف داشتيد و ايامی را با روزه گذرانديد روزه بيست و هفتم ماه پربركت رجب را هم فراموش نكنيد.
به گزارش خبرگزاری مهر، آیت الله جوادی آملی، استاد اخلاق حوزه علمیه با توجه به ایام پایانی و پر برکت ماه رجب گفت: ماه پربركت رجب فضايل فراواني دارد؛ شما كه اعتكاف داشتيد و ايامي را با روزه گذرانديد روزه بيست و هفتم ماه پربركت رجب را هم فراموش نكنيد كه معادل با روزه ايام سال است[۱] [و] آن دعاي شب بيست و هفتم و روز بيست و هفتم را حتماً بخوانيد ببينيد كه در آن دعا، انسان خدا را سوگند مي‌دهد و عرض مي‌كند: «اللهم إنّي اسئلك بالتجلّي الأعظم في هذه الليلة» [۲] ؛ سراسر عالم تجلي حق است: «الحمد لله المُتَجَلّي لِخَلقِهِ بِخَلقه» [۳] اما هيچ تجلّي به اندازه تجلّي بعثت خاتم انبيا كه اولين و آخرين انسانها در پيشگاه او خاضع و خاشع‌اند نيست، لذا در دعاي شريف بيست و هفتم رجب آمده است كه تو را به تجلي اعظمي كه در اين شب اتفاق افتاده است مورد سؤال قرار مي‌دهم و ازتو چيزی مي‌طلبم.

وی در ادامه خاطر نشان کرد: بعضي از بزرگان احتمال دادند كه شب قدر از همان بيست و هفتم شروع مي‌شود [يعني] بيست و هفتم ماه رجب است و نيمه ماه شعبان است و نوزدهم و بيست و يكم و بيست و سوم ماه مبارك رمضان؛ مي‌گويند اين پنج شب از اطراف علم اجمالي است كه احتياط اين است كه انسان اين پنج شب را دريابد تا توفيق ادراك ليله قدر را پيدا كند.

آیت الله جوادی آملی در ادامه سهل بودن اعمال خیر را با استناد به آیات شریف قرآن مورد توجه قرار داده و گفت:شما بزرگواراني كه اهل اعتكافيد مي‌بينيد كه روزه گرفتن براي ديگران بسيار سخت است اما براي شما بسيار آسان؛ سه روز از ديگران فاصله گرفتن به فكر و ذكر و مطالعه و تأمل پرداختن براي ديگران سخت است ولی براي شما آسان چرا که خداوند در قرآن فرمود: ﴿فأَمّا مَنْ أَعْطي وَاتَّقي ٭ وَصَدَّقَ بِالْحُسْني ٭ فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْري﴾[۴] ؛ اگر كسي چند قدم بيايد ما انجام كارهاي خير را بر او آسان مي‌كنيم؛ پس مي‌بينيد به آساني سه روز روزه مي‌گيرد [و] خيلي آسان است براي او [در حالي كه] ديگري اگر بخواهد روزه بگيرد براي او دشوار است.

--------------------------------------------------------------

سخنرانی آیت الله جوادی آملی در خطبه نماز جمعه سال ۷۵

[۱] ـ مستدرك الوسائل، ج ۶، ص ۲۸۹.

[۲] ـ البلد الأمين، ص ۱۸۳.

[۳] ـ نهج‌البلاغه، خطبه ۱۰۸.