هجدهم ذیحجه سال دهم هجرت که پیامبر اکرم(ص) به فرمان الهی حضرت علی(ع) را به عنوان ولی و سرپرست همه مسلمانان معرفی می کند، نقطه عطفی در تاریخ اسلام است و اکنون پس از گذشت قرن ها، شیعیان در چنین روزی با اذکار و اعمال سفارش شده از سوی ائمه معصومین(ع) با مولا و امام خود تجدید پیمان می کنند.
در چنین روزی که پیامبر آخرین مناسک حج خود را به پایان رسانده بود و به سمت مدینه حرکت می کرد، امین وحی بر او نازل شد و او را از طرف خدا مامور کرد تا ماموریت خود را با معرفی حضرت علی(ع) به عنوان ولی و سرپرست مسلمانان به پایان ببرد.
حضرت امام خمینی (ره) معتقد است که غدیر منحصر به آن زمان نیست و زنده نگه داشتن آن فقط برای چراغانی و قصیدهخوانی نیست بلکه مساله این است که به ما یاد بدهند که چطور باید تبعیت کنیم.
ایشان در این زمینه افزودند: مساله غدیر، مسالهای نیست که بنفسه برای حضرت امیر یک مسالهای پیش بیاورد، حضرت امیر مساله غدیر را ایجاد کرده است و آن وجود شریف که منبع همه جهات بوده است، موجب این شده است که غدیر پیش بیاید. غدیر برای ایشان ارزش ندارد؛ آن که ارزش دارد خود حضرت است که دنبال آن ارزش، غدیر آمده است.
به اعتقاد امام خمینی(ره) نصب حضرت امیر به خلافت این طور نیست که از مقامات معنوی حضرت باشد و مقامات معنوی آن حضرت اینگونه بوده که غدیر پیدا شود و تجلیل از غدیر نه از آن جهت است که حکومت یک مسالهای است بلکه اقامه عدل مورد نظر بوده است.
ایشان افزودند: آن چیزی که حضرت امیر(ع) و اولاد او میتوانستند در صورتی که فرصت بهشان بدهند، اقامه عدل را به آن طوری که خدای تبارک و تعالی رضا دارد انجام بدهند، اینها هستند، لکن فرصت نیافتند.
بنیانگذار جمهوری اسلامی همچنین زنده نگه داشتن این عید را در این موضوع دانستند که ما یاد بگیریم که چطور باید تبعیت کنیم و یاد بگیریم که غدیر منحصر به آن زمان نیست. بلکه غدیر در همه اعصار باید باشد و روشی که حضرت امیر در این حکومت پیش گرفته، باید روش ملت ها و دستاندرکاران باشد.