معاشرتهاي فاميلي و خانوادگي بايد بر اساس ايمان و تقوا استوار بوده و از هرنوع آلودگي و فساد و گناه بركنار باشد، البته مرد با ايمان دوستدار انس و الفت با ديگران است و همين طور دوستي و محبت ديگران را با آغوش باز استقبال مي كند.



به گزارش خبرگزاری مهر، خانواده واحد بنيادي جامعه و كانون اصلي رشد و تعالي انسان است و براي حفظ كيان و عظمت آن بايد زن و مرد با همكاري يكديگر تلاش كنند كه بنيان خانواده سست و متزلزل نگردد. زن ومرد بايد از هر حيث مراقب باشند آسيبهايي خانواده را تهديد مي كند كه با كمي درايت مي توان خود و خانواده را از اين گونه آسيبهاي احتمالي برحذر داشت كه در اين مبحث به طور خلاصه به یک آسيب مهم اشاره مي كنيم.

ميل به معاشرت از غرايز طبيعي آدميان است.حيات اجتماعي پديده اي بسيار زيبا از جلوه هاي انس و الفت و تعاون بشري است. انسان مدني الطبع است و از همنوعان خود توقع انس و الفت و مهرباني دارد. در دين مقدس اسلام بر معاشرتهاي سودمند و مفيد تاكيد شده و در بعد خويشاوندي و خانوادگي، با عنوان صله ارحام سفرش فراواني به عمل آمده است.

رسول خدا(ص)مي فرماید: مرد با ايمان دوستدار انس و الفت با ديگران است و همين طور دوستي و محبت ديگران را با آغوش باز استقبال مي كند. همچنين از ايشان نقل شده است: همان طوري كه آدم تشنه دنبال آب خنك مي گردد،مومن نيز مشتاق ديدار برادر ديني خود است. از حضرت علي(ع)نقل شده است: دوستي برادر ديني به خاطر خدا، از استوارترين عوامل ايمان است.

معاشرتهاي فاميلي و خانوادگي در درجه اول بايد بر اساس ايمان و تقوا استوار بوده است، از هرنوع آلودگي و فساد و گناه بر كنارباشد. از آنجا كه كودكان خانواده در شرايطي هستند كه هر چه در برابرشان قرار داده شود، بلافاصله از آن تقليد مي كنند، بزرگسالان بايد به خاطر تربيت آنها هم كه شده از مجالس آلوده بپرهيزند.

امام جعفر صادق(ع) مي فرماید: مرد مومن در مجلسي كه درآن گناه و عصيان تحقق مي يابد شركت نمي جويد، در حالي كه توان و قدرت دگرگوني آن را دارا نيست. بديهي است كه وقتي ناجي غريق نتواند غريق را نجات دهد ،هرگز خود را به آب نمي زند. عقل و خرد حكم مي كند كه افراد ضمن بر آوردن احتياج به معاشرت و مراوده با ديگران، حد و حدودي را در معاشرت خود قائل شوند و با افراد و خانواده هايي ارتباط برقرار كنند كه راه انسانيت و شرف را به روي انسان بگشايند، نه آنكه موجب فتنه گري و آلودگي و سقوط گردند.

بايد توجه داشته باشيم كه نيروي تقليد در انسان بسيار قوي است، به طوري كه اگر آدمي فاقد اين قدرت بود، سطح فرهنگ و تمدن بشري هرگز به اين پايگاه نمي رسيد و زندگي انسان همچنان در سطح ابتدايي باقي مي ماند. يكي ديگر از خصوصيات آدمي تلقين پذيري اوست، لذا اگر الگوهاي مورد تقليد فاسد و آلوده باشند، وسيله اي براي فساد و تباهي ديگران خواهند بود، زيرا معاشران به تدريج تحت تاثير رفتار آلوده قرار مي گيرند و اصالتهاي خود را از دست مي دهند.

حال اگر گفته شود رواياتي كه در باب صله ارحام وارد شده از نظرمفهوم مطلق است و صالح و طالح هر دو را در بر مي گيرد و روي اين اصل افراد موظف هستند با هر نوع فاميلي ارتباط و معاشرت برقرار سازند تا صله ارحام تحقق يابد، در پاسخ باید گفت اولا صله ارحام بر دونوع است؛ واجب و مستحب كه اگر از نوع دوم باشد پر واضح است كه دستور مستحبي تاب مقاومت در برابر نهي صريح از شركت در محافل آلوده و فاسدرا ندارد و اگر از نوع اول باشد پاسخ اين است كه از آيه 46 سوره هود "انه ليس من اهلك" جزو فاميل مومنين قلمداد نمي گردند تا عموم صله ارحام آنها را نيز فرا بگيرد. چنانچه خداوند متعال به نوح پيامبرفرمود: پسر تو از تو نيست، زيرا اعمال و رفتار او شايسته نمي باشد.

مرد مسلمان بايد نسبت به مردان و زنان نامحرمي كه در خانه اش رفت و آمد مي كنند حساس و با احتياط باشد، تا مبادا زن و دخترش در دام بيفتد. حتي نسبت به فاميل و خويشان نامحرم و مهمانان و كارگران نيز نبايد خوش بين و مطمئن باشد. به عبارت دیگر همان طور كه بايد از زنان و دختران در بيرون از خانه مراقبت هاي لازم به عمل آيد،از افراد غير مطمئن و ناشناخته نيز بايد مراقبتهاي ضروري صورت بگيرد و نبايد هر كسي را به درون خانه راه داد، زيرا خطر مرحله دوم از خطر مرحله اول كمتر نيست.