افسانه نیست، واقعیت دارد؛ موجودی كه می‌تواند در سخت‌ترین شرایط آب و هوایی زمین و حتی در شرایط خلأ در فضا زنده بماند، دمای صفر مطلق تا 300 درجه فارنهایت را تحمل كرده و سال‌ها بدون آب زندگی كند، براحتی در برابر حرارت و تابش شدید مقاومت كرده و حتی از پرتوهای‌كشنده گاما و ایكس هم جان سالم به در ببرد. اینها همه بخشی از ساده‌ترین شرح حالی است كه می‌توان برای جانوری به نام تنبل اشاره كرد.


این جانداران كه به خرس آبی نیز مشهور هستند، نخستین بار دو قرن پیش سال 1773 توسط یوهان آگوس ابریم هوزه - یك جانورشناس آلمانی - كشف شدند، به گفته دانشمندان این جانوران بسیار عجیب و دارای ساختار استثنایی و مورفولوژی متفاوتی هستند كه بسیار به یك خرس مینیاتوری كوچك شباهت دارند. چند سال بعد یك جانور شناس ایتالیایی به نام «لازارو پالانزانی» حركات لاك پشتی آنها را توصیف و نام آنها را كندرو گذاشت.

به گفته محققان، این جانداران بسیار كوچك بوده و اندازه آنها كمتر از یك میلی‌متر محاسبه شده است. از دیدگاه تكاملی این نرم‌تنان با حشرات و سخت پوستان شباهت‌هایی دارند.

آنها موجوداتی آبزی و دارای زندگی دریایی هستند و در عین حال می‌توانند در زیستگاه‌های زمینی مانند خاك یا خزه زندگی كنند. ​

به گفته دانشمندان، آنها قادر به خشك شدن و از دست دادن 97 درصد از آب بدن خود هستند و می‌توانند در این شرایط برای چند سال به خواب بروند و دوباره زندگی خود را شروع كنند.

این مكانیسم بیولوژیكی توانسته این جاندار را ركورددار ماندن در شرایط سخت و طاقت‌فرسا كند. كندروها، نخستین جانداران شناخته شده‌ای هستند كه در فضا زنده مانده‌اند.

برخی بر این باورند شاید احتمال آمدن این جانداران از فضا یا سیارات دیگر قابل بررسی باشد اما برخی دیگر از دانشمندان این را یك داستان خیالی می‌دانند و نمی‌خواهند راجع به داستان آمدن آنها از جایی خارج از كره زمین بیندیشند، در واقع آنها این جانداران را با منشأ دریایی جایی كه بسیاری از گونه‌های دیگر از این جانداران زندگی می‌كنند، می‌شناسند.

تحقیقات روی این جاندار توانسته دیدگاه جدید و جذابی را در بحث چگونگی روند از دست دادن آب مولكول‌های بدن به دانشمندان ارائه كند.

محققان بر این باورند شناسایی این فرآیند می‌تواند برای حفاظت از مواد غذایی، تولید واكسن و انتقال DNA مورد استفاده قرار گیرد. بر اساس این تحقیقات علمی در حقیقت این جاندار با اهدای زندگی خود می‌تواند برای نجات انسان‌ها، توسعه و حفظ بهداشت جهانی موجی موثر و شگفت‌انگیز را به جریان بیندازد.

حمیده سادات هاشمی - جام​جم