در احاديث معراج، امامان معصوم (علیهم السلام) از رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) روايت كرده‌اند كه فرمود: "من وقتي همه‌ي مراحل را طي كرده از آسمانها گذشتم و به بیت معمور و نزد‌يك سِدرة المنتهي رسیدم، بعضي از اصحابم مرا همراهي مي‌كردند: " معی أناسٌ من أصحابی"، آنها كه لباس نو دربرداشتند وارد شدند و آنها كه نداشتند ماندند، عده‌اي را به همراه خود بردم و عده‌اي به همراهم آمدند ". عده‌اي كه در آن مراسم، حضور داشتند، اهل بیت عصمت و طهارت و مؤمناني بودند كه به دنبال پیغمبر، آن مقام را طي كردند.
چنانكه در حديث ديگر آمده است كه از رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) سؤال كردند كه شما وقتي با خداوند سبحان در معراج محاوره و مناجات داشتید، لهجه‌ي گو‌ينده چگونه بود؟ آن حضرت فرمودند: سخن خداي سبحان را به لهجه ي علي بن ابیطالب (عليه السلام) مي‌شنيدم. البته چون تكلم از مقام فعل واجب بوده است ظهور آن به صورت يك موجود ممكن، محذوري ندارد.
غرض آن كه عروج به سوي خدا وقف پيامبران نیست، ز‌يرا اين مقام منیع به ولا‌يت و عبود‌يت سالك صالح وابسته است و اگر كسي عبد خالص شد "ولي الله" مي‌شود و اين راه بر روي او باز است.
نماز كه ره‌آورد معراج پیغمبر است و از معراج تنزل كرده است، راه عروج را به ما نشان مي‌دهد، چون نزول نماز نظ‌ير نزول باران نیست كه چیزی از فضا به نحو تجافي به زمین برسد، بلكه به نحو تجلّي است كه اصل آن در مخزن الهي وجود دارد و رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در معراج به آن اصل رسید و فرع آن به عالم طبیعت تنزّل كرد. پس با اعتصام به حبل الله و نلغز‌يدن در حركت و نجات از چاه طبیعت، از فرع نماز مي‌توان به اصل آن واصل شد.
بنابر اين گرچه ممكن است كسي در سند "الصلوة معراج المؤمن" خدشه كند، ليكن شكي نيست كه با نماز مي‌توان به درجه‌اي از معراج نائل آمد.
حاصل آن كه خداي سبحان خطوط كلي عروج را بدون نشان دادن الگو ارائه نمي‌دهد و پیغمبر همان طور كه در احكام ظاهري مقتداست، در سیر باطني نیز الگوست. آن كه مي‌فرمايد: "أو لَم ينظروا في ملكوت السموات و‌الأرض" سوره‌ي اعراف، آيه‌ي 185؛ چرا ملكوت آسمانها و زمین را نمي‌نگر‌يد و چرا ملكوتي نمي‌شو‌يد؟ الگوي ملكوتي شدن را نيز به ما ارائه داده، مي‌گو‌يد: پیامبر، انساني ملكوتي است؛ او در ملك و ملكوت، در جبروت و سدرة المنتهي، مقتداي شماست.
راه عروج و سير در ملكوت باز است، به دنبال او برو‌يد تا حقائق را ببیند و آنها را بیابد. از اين رو در پا‌يان آ‌يه اِسراء آمده است: خدا سمیع و بصیر است، در بین صداهاي نيايش كننده‌ها مناجات كننده‌ي راستین را مي‌شناسد و دلها را می بیند كه كدامين زمزمه از دل عبد خالص برخاست: "إنه هو السمیع البصیر" سوره‌ي إسراء، آيه‌ي 1.