برخی از افراد به محض اینکه هر گوشه و کنار و خرابه‌ای را پیدا کنند، گمان می‌کنند که می‌توانند آنجا را به زباله‌دانی مبدل سازند.

شم تجسس این افراد به آنها کمک می‌کند تا سوراخ سمبه‌های کوچه و خیابان‌های شهر را شب و روز بگردند و آشغال‌های خود را آنجا مخفی کنند! البته همه اینها درصورتی است که وقت کافی برای این کار داشته باشند و نخواهند زباله‌های خود را از همان پنجره خانه خود نثار سر و صورت عابران بدبخت بکنند. عکس حاضر نمونه‌ای است از تخصص یادشده.

این عکس که مهدی باقری از یکی از مناطق تهران برای ما فرستاده است، مکانی را نشان می‌دهد که پر از زباله‌های مختلف است؛ زباله‌هایی که می‌توانند بوی تعفن و همچنین بیماری را به خانه‌ها و شهر ما بیاورند. چطور مایی که انتظار داریم از زمانی که از خانه خود بیرون می‌آییم با شهری پاکیزه و زیبا روبه‌رو شویم، گاهی‌اوقات ذره‌ای مسئولیت در برابر آن برای خود قائل نیستیم و صحنه‌هایی نظیر آنچه در این عکس دیده می‌شود را پدید می‌آوریم؟ این در حالی است که به گفته فرستنده این عکس تا رسیدن به سطل زباله‌ای که کمی آن طرف‌تر از این قسمت کوچه گذاشته شده است، چیزی در حدود 50-40 قدم بیشتر فاصله نیست.

آیا به‌نظر شما پیمودن این مسیر دو سه دقیقه‌ای آسان‌تر است یا تحمل بوی بد زباله و منظره زشتی که ایجاد شده است؟ البته برخی هم خواسته‌اند با نوشتن جملاتی که روی دیوار روبه‌رو خودنمایی می‌کند، به افرادی که در این مکان آشغال می‌ریزند، هشدار بدهند و آنها را از این کار برحذر دارند، غافل از آنکه حتی تند‌تر و عتاب‌آمیزتر شدن جملات هم اثری در این کار نداشته است.