موضوع: ائمه - اخلاقي
نويسنده: عليرضا زكي زاده رناني
ناشر: پرتو خورشيد
نوبت چاپ: اول
تعداد صفحات: 264 صفحه
تيراژ: 2000 نسخه
قطع: رقعي
قيمت: 25000 ريال
معرفي کتاب:
چكيده :
مجموعهاي از رهنمودها، حكمتها و كلمات قصار حضرت علي (ع) است كه به صورت موضوعي طبقهبندي شده است. اين اثر فقط به گردآوري تعدادي از مفاهيم سه كلمهاي در معارف و احاديث امام علي پرداخته و مجموعهاي از اين كلمات را از غررالحكم، عيون الحكم، بحارالانوار و اكمال غررالحكم استخراج و ترجمه نموده است. از لحاظ موضوعي طيف متنوعي از موضوعات اخلاقي، عقيدتي و تربيتي و اجتماعي در اين كلمات كوتاه انعكاس يافته است.
-----------
يا على، اى تبسم هستى / ذكر خيرت، ترنّم مستى
تو گل آفتاب گردانى / محور مهر و مرد ميدانى
سيرتت سبز و رسم، رحمانى / به خدا، تو خداى را مانى
با تو عرفان به حد كافى بود / از تو دل را شراب، صافى بود
تو ز هستى سترگ تر بودى / ز بزرگى بزرگ تر بودى
با تو عيساى زنده دم گردد / هر چه منهاى تو عدم گردد
عشق منهاى تو همان صفر است / هر چه منهاى تو همان كفر است
========
مقدمه
حمد و سپاس خدايى را كه چشمه هاى بيان را بر شيرينى زبان انسان جارى ساخت. اولياى خويش را از چشمه هاى حكمت سيراب نمود و سخن آنان را به جامع كلمات مزيّن ساخت. و سلام و صلوات بر خاتم پيغمبران محمد مصطفى(صلى الله عليه وآله) و خاندان پاك و مطهّر او كه سرچشمه و مخزن حكمت و دانش بى كران الهى مى باشد; و درود و سلام بر رهبر پرهيزكاران، باب مدينه علم و دانش نبى، مصدر دُرَرِ كَلِم و نورانى كننده آئينه حكمت، حضرت اميرالمؤمنين، على بن ابيطالب(عليه السلام).
اى امير عرب، اى آن كه خطيب خطبائى***خطبا بنده شرمنده، سخن را تو خدائى
خدا را شاكرم كه باز توفيقى ديگر حاصل شد و به لطف حضرت حق، كتابى ديگر در مورد مولايم، حضرت على(عليه السلام)، به رشته تحرير در آمد. كتابى كه شگفتى كلمات زيباى آن، توجه هر خواننده اى را به خود جلب مى نمايد و آن را متحيّر و مبهوت خود مى سازد.
آرى، جملاتى كه تنها در سه كلمه، دريايى از معارف و حقايق را به دنبال دارد و آن نيز جز از سرچشمه پرفيض سيّد اوصياء، امير سخنوران و امام شيعيان، حضرت مولى الموحّدين على بن ابيطالب(عليه السلام)، نشأت نگرفته كه حكيمان و سخنوران را به دقت و تعجّب در آن وا مى دارد و عظمت علم بى انتهاى حضرت حق را بارى ديگر تجلّى مى دهد.
امّا نوشتار حاضر
مجموعه اى از كلّ كلمات قصار سه كلمه اى حضرت على(عليه السلام)مى باشد، كه به توفيق الهى، اين كلمات از كتبى همچون: «غررالحكم و دررالكلم»، آيت الله مرحوم عبدالواحد آمُدى، از علماى قرن پنجم هجرى; «عيون الحكم و المواعظ»، على بن محمد ليثى واسطى، از علماى قرن چهارم هجرى (م 457 هـ); «بحار الأنوار»، علامه محمد باقر مجلسى (م 1111 هـ); «اِكمال غررالحكم»، حجت الاسلام مهدى انصارى قمى;
جمع آورى شد و پس از بررسى و بازبينى در موضوعات مختلف ذكر گرديد.
1 ـ انتخاب موضوع جديد با محور فقط كلمات سه كلمه اى امام على(عليه السلام)، كه براى حفظ و آشنايى احاديث كارى بس سهل و آسان مى باشد.
2 ـ تشكيل خانواده حديثى براى هر مفهوم، بدين صورت كه همه احاديث سه كلمه اى هر موضوع در كنار هم آورده شد تا معنا و مقصود آن موضوع و مباحث آن به خوبى قابل فهم باشد، و بر اهل علم نتايج و اثرات چنين روشى پوشيده نيست.
البتّه با توجه به دقت در مفاهيم، موضوعاتى كه مى شد آنها را با هم در يك خانواده حديثى قرار داد را جداگانه ذكر نمودم و در پاورقى، اشاره به خانواده ديگر حديثى آن نموده ام.
3 ـ در كنار برخى مفاهيم، واژه هاى مشترك آن مفهوم از حيث معنا نيز ذكر گرديده است و در حقيقت (در برخى موارد) نوعى واژه شناسى در اين كتاب بيان شده است.
جهت اختصار كتاب، از شرح و تفسير مفاهيم و نيز ذكر آيات مربوط به هر مفهوم خوددارى شد و به جاى آن در كتاب «دو كلمه اى هاى حضرت على(عليه السلام)» همين مفاهيم شرح و تفسير داده شده اند.
در پايان از زحمات و يارى همسر گرانقدرم سپاسگزارى نموده و نيز از اساتيد بزرگوار مركز تخصصى علوم حديث قم و استاد عزيز و ارجمندم، آقاى دكتر محمد على رضايى اصفهانى تقدير و تشكر مى نمايم و سلامتى و طول عمر را براى همه آن عزيزان خواستارم.
از شما خواننده محترم نيز درخواست دارم، چنانچه انتقاد و يا پيشنهادى در هر چه بهتر شدن اين نوشتار داريد، آن را به آدرس انتشارات براى ما ارسال نمائيد.
===========
ـ ألاَْجَلُ حِصْنٌ حَصينٌ : أجل (مهلت آدمى) استوارترين قلعه است.
غررالحكم، ح 549; عيون الحكم و المواعظ، ح 694
ـ اَلاْخِرَةُ بِالاِْسْتِحْقاقِ : آخرت، به شايستگى و عمل است.
عيون الحكم و المواعظ، ح 364
ـ قَدْ يَسْتَظْهَرُ الْمُحْتَجُّ : گاهى حجت آرنده پشتيبان جويد.
غرر الحكم، ح 7361; عيون الحكم و المواعظ، ح 6119
ـ ألدُّنْيا سُوقُ الْخُسْرانِ : دنيا، بازار زيان است.
غررالحكم، ح 450; عيون الحكم و المواعظ، ح 18
ـ أيْسَرُ الرِّيا ألشِّرْكُ : كمترين ريا (هر چند اندك باشد)، شرك به خدا آوردن است.
غررالحكم، ح 3687; عيون الحكم و المواعظ، ح 2611