نوشته: سيد هاشم بحراني.
تحقيق و تعليق: محمد منير ميلانى،.
شماره صفحه ها:284.
بحرانى، فقيه، مفسر، محدث و صاحب نظر در رجال بوده
است(37).
شيخ يوسف بحرانى، درباره شخصيت او مي نويسد:.
(... كان السيد المذكور فاضلاً، محدثاً، جامعاً، متتبعاً
للاخبار بمالم يسبق اليه سابق سوي شيخنا المجلسى(ره) وقد صنف كتباً عديدةً تشهد
بشدة تتبعه واطلاعه...)(38).
سيد بحرانى، فاضل، محدث، جامع و پژوهشگر در اخبار بوده است.
كسي در اين فن، جز مجلسى، بر او پيشي نگرفته. كتابهاي زيادي تصنيف كرده كه گواه
تتبع و آگاهي اوست.
گذشته از مرتبه بلند علمى، امور حسبيه را نيز بر عهده داشته
است. در انجام فريضه امر به معروف و نهي از منكر و مبارزه با ستمگران و حاكمان
ستم، هيچ گونه بيم و هراسي به خود راه نداده و عمر پر بركت خويش را در راه نشر
علوم اهل بيت و خدمت به بندگان خدا به پايان برده است.
وى، در سال 1107 - 1108 در قريه نعيم درگذشت و در قريه
توبلى، به خاك سپرده شد.
بحراني از بزرگاني چون: سيد عبدالعظيم بن سيد عباس
استرآبادى، شيخ فخر الدين بن طريحي النجفى، صاحب مجمع البحرين، بهره جسته
است(39).
از وى، نوشته هاي بسياري به جا مانده، از جمله: كتاب:
المحجة فيما نزل في القائم الحجة.
موضوع مورد بحث، اين اثر، آيات قرآني است كه در روايات، به
حضرت مهدي تفسير و تأويل شده. اين آيات، به 120 عدد مي رسند كه از سوره بقره آغاز
و به سوره مباركه عصر، پايان مي پذيرند مطالب كتاب، به صورت ترتيب سوره هاي قرآني
تنظيم شده اند.
نويسنده، در مقدمه كتاب مي نويسد:.
(در اين كتاب، آياتي كه در روايات معصومين(ع) به مهدى(عج)
تفسير شده اند، آورده شده و روايات مربوط به ديگر ائمه(ع) را در تفسير برهان بايد
جست.).
روايات مورد استناد در تفسير و تأويل آيات قرآن، از مصادر
آنها نقل شده است.
محقق محترم، افزون بر آياتي كه مؤلف گرد آوري كرده، با جست
و جوي بسيار، به دوازده آيه از قرآن دست يافته كه به گونه اي به امام عصر (عج)
ارتباط دارند و آنها را به صورت استدراك در پايان كتاب، تحت عنوان: (مستدرك
المحجه) آورده است.
وى، با تلاش فراوان و درخور تحسين، براي تصحيح كتاب به نسخه
خطي موجود در كتابخانه آيت اللّه مرعشى، كه به خط خوانا در زمان مؤلف و از روي
نوشته او، نسخه برداري شده، تكيه كرده و كتاب را، اصلاح كرده است.
از جمله كارهاي ارزشمندمحقق، تطبيق احاديث، با مصادر اصلي
آن و نماياندن موارد اختلاف، از نظر زيادي و نقص است.
برخي روايات، كه سند مشخصي نداشته اند با جست و جو و تحقيق
در منابع گوناگون، از مصادر ديگري آدرس داده است.