ایسنا/قم یک کارشناس دینی گفت: جشن آغاز امامت امام زمان (عج) یک نقطه عطف در تاریخ اسلام و بشریت است. این واقعه، نماد وعده خداوند به برپایی عدالت در سراسر زمین است.
نهم ربیع‌الاول، آغاز دورانی مهم و تأثیرگذار در تاریخ حیات شیعه محسوب می‌شود. گفته شده است نهم ربیع الاول، غدیری دیگر است، چراکه در این روز مانند غدیر، جانشینی برای ادامه راه امامت و ولایت انتخاب شده است. جانشینی از نسل محمد (ص) و از تبار علی (ع) جانشینی که ولایت و سرپرستی شیعه را تا روز قیامت برعهده خواهد داشت. امام علی(ع) می‌فرماید: خوشا به حال کسی که زمان او (حضرت مهدی) را درک کند، به دوره او بپیوندد و دوره او را شاهد باشد. ایشان در جایی دیگر می‌فرماید: هیچ مرده‌ای باقی نمی‌ماند، مگر اینکه شادی ظهور مهدی (عج) در قبرش به او می‌رسد و آنها در قبرهای‌شان با هم دیدار می‌کنند و یکدیگر را به قیام قائم بشارت می‌دهند.
به‌مناسبت نهم ربیع‌الاول، مصادف با آغاز امامت حضرت مهدی (عج) خبرنگار ایسنا با حجت‌الاسلام محمد حائری شیرازی، استاد حوزه و دانشگاه و پژوهشگر قرآن و حدیث گفت‌وگو کرد.
از دیدگاه شما، آغاز امامت امام زمان (عج) چه اهمیتی در زندگی فردی و اجتماعی مسلمانان دارد؟
جشن آغاز امامت امام زمان (عج) یک نقطه عطف در تاریخ اسلام و بشریت است. این واقعه نماد وعده خداوند به برپایی عدالت در سراسر زمین است. از منظر فردی، باور به امامت حضرت مهدی (عج) به معنای امید به آینده‌ای پر از صلح و عدالت است.
این امید، بویژه در دوران‌های سختی و چالش، انگیزه‌ای برای صبر و پایداری فرد مؤمن به‌شمار می‌آید. به عبارتی، هر انسانی که به این حقیقت ایمان دارد، در برابر مشکلات زندگی از خود صبر بیشتری نشان می‌دهد و خود را آماده می‌کند تا در دوران ظهور امام، از یاران و اصحاب حضرت باشد.
از بعد اجتماعی، باور به امامت حضرت مهدی (عج) به معنی تلاش برای اصلاح جامعه است. در واقع، این انتظار، جامعه را به سوی اصلاحات اخلاقی و دینی سوق می‌دهد و زمینه را برای ایجاد یک جامعه ایده‌آل و بر پایه عدالت آماده می‌کند.
منتظران امام مهدی (عج) نه‌تنها باید خود را از فساد دور نگه دارند، بلکه در اصلاح دیگران و جامعه نیز کوشا باشند. به عبارتی، جامعه‌ای که منتظر ظهور حضرت مهدی (عج) است باید در راستای تحقق عدالت و از بین بردن فساد و بی‌عدالتی تلاش کند.
چگونه می‌توانیم انتظار برای ظهور حضرت مهدی (عج) را به شکلی صحیح در زندگی روزمره خود پیاده کنیم؟
یکی از مهم‌ترین آموزه‌های انتظار سازنده، خودسازی است. فرد منتظر باید پیش از هر چیز به خودسازی و تهذیب نفس بپردازد. انتظار فرج به معنی آماده بودن برای حضور در یک نظام جهانی بر پایه عدالت است و این آمادگی باید هم در ابعاد فردی و هم اجتماعی صورت گیرد.
فرد منتظر نمی‌تواند در زندگی روزمره تسلیم فساد و ناهنجاری‌های جامعه شود، بلکه باید در تمام جنبه‌های اخلاقی، فکری و معنوی خود را رشد دهد و این آمادگی را داشته باشد که هر لحظه بتواند در صف یاران امام زمان (عج) قرار گیرد.
علاوه بر این، انتظار صحیح به معنای انجام وظایف اجتماعی نیز هست. فرد منتظر باید در جامعه، امر به معروف و نهی از منکر کند و به دنبال اصلاح و بهبود شرایط اجتماعی باشد. منتظران واقعی امام زمان (عج) نمی‌توانند تنها به خودسازی فردی اکتفا کنند، بلکه باید در زمینه‌سازی برای ظهور و برپایی عدالت جهانی نیز نقش فعالی ایفا کنند.
آغاز امامت امام زمان (عج) چه نقشی در باور مهدویت و جامعه اسلامی دارد؟
آغاز امامت حضرت مهدی (عج) نه‌تنها یک روز تاریخی است، بلکه نماد امید، آینده‌نگری و انتظار است. باور به ظهور امام مهدی (عج) یک اصل کلیدی در مذهب شیعه است که از لحاظ فردی و اجتماعی آثار بسیار عمیقی دارد. این باور، افراد را به سوی اصلاح و سازندگی فردی و اجتماعی سوق می‌دهد و باعث می‌شود که انسان منتظر، خود را در برابر فسادها و آلودگی‌های محیطی مقاوم کند.
انتظار فرج، نوعی آمادگی دائمی برای مقابله با سختی‌ها و آماده‌سازی روحی، جسمی و معنوی است تا بتوان در راستای ظهور امام زمان(عج) قدم برداشت.
این باور، جامعه را به سوی پویایی اجتماعی هدایت می‌کند. منتظران واقعی نه‌تنها خود را برای آینده بهتر آماده می‌کنند، بلکه مسئولیت دارند که در اصلاح دیگران و جامعه نیز کوشا باشند. این امر سبب می‌شود که جامعه به سوی اصلاح و کاهش ناهنجاری‌های اجتماعی گام بردارد. نقش جشن امامت امام زمان (عج) در این بین، یادآوری و تقویت این باورهای بنیادین است.
انتظار صحیح و سازنده چه آثار فردی در زندگی مؤمنان دارد؟
انتظار سازنده، در درجه اول باعث خودسازی فردی می‌شود. انسان منتظر به دلیل باور به ظهور منجی نمی‌تواند در برابر مشکلات و آلودگی‌های محیطی تسلیم شود، بلکه او باید خود را از نظر روحی، جسمی و اخلاقی آماده کند تا در جامعه‌ای که امام زمان(عج) بر آن حاکم است، نقشی فعال داشته باشد. این آمادگی شامل کسب فضایل اخلاقی، دوری از گناهان و تلاش برای بهتر شدن در هر بعد زندگی است. کسی که خود را فاسد می‌داند، نمی‌تواند منتظر یک امام صالح باشد.