از آیات زیادی این مساله قابل دریافت است که مسلّما مراد از اهل بیت، دخت مطهّره رسول اکرم (ص) و خود حضرت (ص) و فرزندانش می باشند.

به گزارش خبرگزاری مهر، متن بیانات آیت الله جعفر سبحانی با موضوع حضرت زهرا (س) در قرآن به این شرح است:

در مورد حضرت زهراء سلام الله علیها در قرآن در مواردی مطرح شده است:

۱.﴿و َ آتِ ذَا الْقُرْبی‏ حَقَّه﴾ مفسّرین نوشته اند وقتی این آیه نازل شد پیامبر اکرم (ص) فدک را به حضرت زهراء (س) دادند. (مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ‏۶، ص: ۶۳۴)

۲.﴿ إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً﴾ مسلّما مراد از اهل بیت، دخت مطهّره رسول اکرم (ص) و خود حضرت (ص) و فرزندانش می‌باشند. حال، اگر بر فرض محال، دیگران را هم شامل شود، شامل شدنش نسبت به حضرت زهراء (س) قطعی است.

۳.﴿ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی﴾ "قُربی" به معنای قرابت است، مسلّما قُربای پیامبر اکرم (ص) شامل فرزندانش از جمله حضرت زهراء (س) می‌باشد.

۴.﴿ إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ فَصَلّ‏ِ لِرَبِّکَ وَ انحْرْ إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْترَ﴾ مراد از کوثر، اولاد است به دلیل اینکه آخر آیه می‌فرماید: ﴿إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْترَ﴾ و این آخر آیه قرینه بر ابتدای آیه یعنی "کوثر" است و نمی‌توان آن را به غیر "اولاد" تفسیر نمود. علاوه بر اینکه شأن نزولش (الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج ‏۶، ص: ۴۰۱) نیز مؤیّد همین معناست: زمانی که عاص (پدر عمرو عاص) با پیامبر اکرم (ص) سخن می‌گفت، بعد از اینکه به قبیله خود قریش بازگشت، قریش به او گفتند: با چه کسی سخن می‌گفتی؟ گفت: تکلّمتُ مع هذا الابتر (اشاره داشت به پیامبر اکرم (ص))، در اینجا سوره کوثر نازل شد.

۵.﴿ وَ یُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلیَ‏ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَ یَتِیمًا وَ أَسِیرًا إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُریدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً﴾ همگی متفقند که چند آیه از سوره "هل اتی" درباره‌ی اهل بیتِ پیامبر اکرم (ص) است. در آیه مذکور می‌فرماید: ﴿إنّما نطعمکم لوجه الله﴾ ما هم باید منبر برویم لوجه الله، باید تعلیم کنیم لوجه الله.

اشکال: مخالفین می‌گویند این سوره، سوره‌ی مکّی است و در مکّه که خبری از دُخت پیامبر اکرم (ص) نبود، جوابش این است که این آیات، مدنی است، زیرا در خود آیات، قرائن روشنی بر مدنی بودن آن است: ﴿مسکینا و یتیما و اسیرا﴾ در مکّه که پیامبر اکرم (ص) اسیر نداشتند بلکه برعکس خود پیامبر اکرم (ص) و یارانشان در مکّه حکم اسارت را داشتند، معلوم می‌شود این آیات در مدینه نازل شده است زیرا در مدینه بود که مسلمانان، اسیر داشتند.

و سلام علیها یوم وُلِدَت و یوم اُستُشِهدَت و یوم تبعث حیّا