یکی از مسائلی که با ظهور محقق خواهد شد استقرار عدالت است آن هم به این شکل که زمین مملو از عدالت خواهد شد. لذا فقر در زمان استقرار حکومت امام عصر(عج) ریشه کن می شود.

به گزارش خبرنگار مهر، متن زیر جلسه شصت و هشتم از سلسله مباحث مهدویت است که توسط حجت الاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی ایراد شده است.

برای اینکه مولفه های حالت درونی انتظار در انسان ایجاد شود، ما باید از وضعیت موجود ناراضی باشیم که در این مورد بحث کردیم. دوم اینکه به تحقق وضعیت مطلوب امید داشته باشیم. فرج یک تمنا نیست بلکه یک امیدی است که قطعاً محقق خواهد شد.

یکی از ویژگی هایی که وضعیت مطلوب آینده دارد استقرار عدالت است آن هم به این شکل «یملاء الارض» است یعنی زمین مملو از عدالت خواهد شد.

پیامبر فرمود «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا اضْمَحَلَّتِ الْقَطَائِعُ فَلاَ قَطَائِعَ» یعنی هنگامی که قائم ما قیام کند، دیگر قطائعی نیست. قطائع زمین مزروعی یا غیر مزروعی که از اموال بیت المال است و حکومت‌ها آن زمین‌ها را به نزدیکان خود می‌دهند. این معنای همان زمین خواری است که در دوره ظهور از بین می رود. هیچ واگذاری زمین به طور نامشروع وجود نخواهد داشت.

تا آنجا عدالت حضرت ولی عصر محقق خواهد شد که به کسانی که در طواف هستند یا سعی بین صفا و مروه هستند، گفته می شود کسانی که بار دوم و سوم است که مشرف می شوند بروند و جا را به کسانی بدهند که حق واجب بر گردن دارند.

نفوذ عدالت ولی عصر در سطح خانه و خانواده خواهد بود. پیامبر فرمود «ان قائمنا اذا قام اتی الناس و کلهم یتاول علیه کتاب الله، و یحتج علیه به» یعنی قائم ما که قیام کند به نزد مردم می آید در حالی که همه آنان آیه های قرآن را تأویل و توجیه می کنند و با کتاب خدا بر علیه او دلیل می آورند.

یعنی مردم با قرآن با امام عصر محاجه می کنند و می گویند ما طور دیگری قرآن را می فهمیم! و حرف خود را می زنند.

حضرت ادامه می دهند «ثُمَّ قَالَ أَمَا وَ اَللَّهِ لَیَدْخُلَنَّ عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیُوتِهِمْ کَمَا یَدْخُلُ اَلْحَرُّ وَ اَلْقُرُّ» یعنی بدانید به خدا سوگند که موج دادگستری او بدان گونه که گرما و سرما نفوذ می‌کند تا درون خانه‌های آنان راه خواهد یافت».

از جمله عدالت های امام که خیلی مهم است، عدالت در سیاست های اقتصادی و ریشه کن کردن فقر است.

مفضل ابن عمر از امام صادق روایت می کند «إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَشْرَقَتِ اَلْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ اِسْتَغْنَی اَلْعِبَادُ عَنْ ضَوْءِ اَلشَّمْسِ وَ ذَهَبَتِ اَلظُّلْمَةُ وَ یُعَمَّرُ اَلرَّجُلُ فِی مُلْکِهِ حَتَّی یُولَدَ لَهُ أَلْفُ ذَکَرٍ لاَ یُولَدُ فِیهِمْ أُنْثَی وَ تُظْهِرُ اَلْأَرْضُ کُنُوزَهَا حَتَّی یَرَاهَا اَلنَّاسُ عَلَی وَجْهِهَا وَ یَطْلُبُ اَلرَّجُلُ مِنْکُمْ مَنْ یَصِلُهُ بِمَالِهِ وَ یَأْخُذُ مِنْهُ زَکَاتَهُ فَلاَ یَجِدُ أَحَداً یَقْبَلُ مِنْهُ ذَلِکَ اِسْتَغْنَی اَلنَّاسُ بِمَا رَزَقَهُمُ اَللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ» یعنی همانا چون قائم ما قیام کند زمین بنور پروردگارش روشن شود، و مردم از نور خورشید بی‌نیاز گردند، و تاریکی یکسره از میان برود، و مردم در زمان سلطنت آن حضرت عمرهای طولانی کنند تا آنجا که دارای هزار پسر شوند که در میان آنها هیچ دختر متولد نشود،و زمین گنجهای خود را آشکار سازد بدانسان که مردم در روی زمین گنجها را ببینند و مردم برای احسان کردن بکسی بوسیلۀ مال خود با دادن زکاة باو جستجو کنند و هیچ کس را نیابند که احسان یا زکات را بپذیرد،و مردم بواسطۀ آنچه خداوند بدانها روزی کرده همگی بی‌نیاز و توانگر شوند.

وقتی گنج های زمینی پیدا می شوند یعنی وضع مردم از نظر مالی آنچنان مطلوب می شود که «یَطْلُبُ اَلرَّجُلُ مِنْکُمْ مَنْ یَصِلُهُ بِمَالِهِ وَ یَأْخُذُ مِنْهُ زَکَاتَهُ فَلاَ یَجِدُ أَحَداً یَقْبَلُ مِنْهُ ذَلِکَ».

لذا فقر در زمان استقرار حکومت امام عصر(عج) ریشه کن خواهد شد.

یکی از چیزهایی که در دوره امام رخ خواهد داد این است که انسان ها به کمال عقل می رسند.

امام باقر(ع) می فرماید «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اَللَّهُ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ اَلْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ کَمَلَتْ بِهِ أَحْلاَمُهُمْ» یعنی چون قائم ما قیام کند خداوند دست رحمتش را بر سر بندگان گذارد پس عقولشان را جمع کند و (تا پیروی هوس نکنند و با یک دیگر اختلاف نورزند) و در نتیجه خردشان کامل شود (متانت و خود نگهداریشان کامل شود).

عقل کامل می شود چه اتفاقی می افتد؟ یکی از پیامدهای کامل شدن عقل این است که یکی از رذایل اخلاقی به نام حرص از بین می رود.

امام باقر(ع) می فرماید «ویعطی الناس عطا یامر تین فی السنه و یرزقهم فی الشهر رزقین ... حتی لاتری محتاجا الی الزکاه، و یجییء اصحاب الزکاه بزکاتهم الی المحاویج من شیعته فلا یقبلونها، فیصرونها و یدورون فی دورهم، فیخرجون الیهم، فیقولون: لاحاجه لنا فی دراهمکم .... فیعطی عطاء لم یعطه احد قبله» یعنی (امام مهدی «ع»)، در سال دوبار به مردم مال ببخشد و در ماه دوبار امور معیشت بدانان دهد... تا نیازمندی به زکات باقی نماند. و صاحبان زکات، زکاتشان را نزد محتاجان آورند، و ایشان نپذیرند. پس آنان زکات خویش در کیسه هایی نهند و در اطراف خانه ها بگردند (برای دستیابی به محتاجی)، و مردم بیرون آیند و گویند: ما را نیازی به پول شما نیست ... پس مهدی دست به بخشش گشاید، چنان که تا آن روز کسی آنچنان بخشش اموال نکرده باشد.

این بخاطر از بین رفتن رذیله حرص است.