اين بقعه در زمان ايلخانان مغول بر فراز بلندترین قله كوه سرخاب بنا شده است. اصل بنا مقبره و مسجد است، شامل 6 گنبد كه 9 اتاق در جهات شرقي، غربي و جنوبي با پوشش گنبدي و طاق آهنگ سه طرف آن را فرا گرفته است. در اواخر قاجاريه سالن در شمال گنبد خانه براي پيشگيري از رانش بنا به طرف دره شمالي اضافه شده است. هشتي در طرف جنوب و داراي ايواني با 5 ستون سنگي و اتاقهاي جانبي است كه طرفين آنرا ميلهاي سنگي بشكل مناره زينت ميدهد. معماري آن به شيوه ايلخاني است. در قرن نهم آباد بوده و در حمله عثمانيان تخريب گرديده و در زمان شاه عباس صفوي تجديد بنا شده است. بار ديگر در زلزله سال 1193 هجري ويران و اواخر قرن 13 توسط امين لشگر قهرمان ميرزا تعمير شده است. مقبره و مسجد محل زيارت و انجام مراسم مذهبي بوده است. نماي بيروني ساختمان سنگي با ايوان و ستونهاي سنگي مقرنسكاري شده و ميلهاي سنگي در طرفين بناست. نوع مالكيت بنا اوقافي است. اين بنا به عينال ، زينال يا عينالي و يا بقعه عون ابن علي نيز مشهور است بدليل ادعاي جماعت درويشان مبني بر اينكه اين بقعه مزار دو پسر حضرت اميرالمومنين علي عليه السلام است ولي بر اساس تحقيقات بدست آمده دفن شدگان در كوه سرخاب از فرزندان بي واسطه حضرت مولاي متقيان، اميرمومنان علي بن ابي طالب سلام اله عليه نبوده و شايد دو تن از پاكمردان و محبان آن حضرت بوده اند كه نام عون بن علي و زيد بن علي داشته اند.

تعمير اساسي دیگری نيز از طرف اميرلشگر اسماعيل خان والي آذربايجان و فرمانده قشون شمالغرب در آن بنا به عمل آمده كه در سنگ نبشته منصوب به ديوار ايوان بقعه بدان اشاره شده است. در سالهاي اخير تعميرات اساسي از سوي سازمان ميراث فرهنگي كه شامل عمليات مربوط به استحكام بنا، عايقكاري پشت بام ها، توسعه ايوان ضلع شمالي جهت استراحت مراجعين و جلوگيري از رانش بنا صورت گرفته است.