همزمان با فرا رسیدن بهار و تحول طبیعت مردم ایران اسلامی کینه و کدورت ها را دور ریخته و دل ها را جلا می دهند.


هیجان آخر سال و شور و شوق مردم برای استقبال از سال نو فقط در خانه تکانی ها و گردگیری ها خلاصه نمی شود؛ تکاپوی مردم برای خرید عید نیز از مهمترین برنامه خانواده هاست که روزهای آخر سال یکایک اعضای خانواده ها را به سوی بازارها می کشاند. مردم ما براساس فرهنگ بومی و محلی دیرین نونوار شدن و خرید؛ بویژه خرید لباس نو را یکی از ضروریات شب عید می دانند و دور ریختن سستی ها ؛ ناکامی ها و تلخ کامی های گذشته را در پوشیدن لباس نو همزمان با نو شدن سال می دانند.
مردم خداآفرین نیز با تکیه بر تاریخ هفت هزار ساله فرهنگ و آئین کهن خود را از طریق فرهنگ شفاهی به نسل کنونی انتقال داده اند و همراه با مردم سراسر کشور خود را برای استقبال از عید نوروز آماده می کنند.
هر چند تازه های عصر فناوری و ارتباطات، آگاهی از آداب و رسوم بومی را تحت تاثیر قرارداده است، اما هنوز اشتیاق مردم، کوچک و بزرگ، مرد و زن را در آستانه عید می توان احساس کرد.
هنوز کودک شهری عاشق ماهی قرمز است و کودک روستایی لباس نو خود را هر روز به شوق آمدن عید از صندوقچه مادرش بیرون می آورد و می پوشد و برای تحویل سال لحظه شماری می کند.
هنوز هم در روستاها آمدن عید و بوی بهار را در بازگشت دسته جمعی پرستوها و انواع پرندگان گرمسیری و صف کشیدنشان روی سیم برق و شاخه درختان و رویش گل نوروزی و قارچیچک بر کوه و دشت و قد کشیدن سبزه نوروزی در کنار پنجره اتاق خانه های کاه گلی و باصفای روستایی می توان حس کرد.
کودکان شهری هم با دیدن ماهی های قرمز کوچک داخل تنگ های شیشه ای در بازار و گوشه و کنار خیابان از آمدن عید با خبر می شوند.
شاید ظاهر شادی ها و آنچه کودکان و بزرگسالان امروزی را شاد می کند تغییر کرده باشد، اما شور و شوق آخر سال را نمی توان انکار کرد.
شلوغی بازارها در ساعت های پایانی سال با وجود بازگشت سرما و بارش برف نشانه این شور و هیجان است.
بهار با وجود تن پوشی از برف فرا می رسد و نوید تازگی و شکوفایی را می دهد و مردم مهربان شهری و روستایی ما همزمان با پیراستن دل ها از کینه ها و پوشیدن لباس های نو این تحول را در پای سفره هفت سین به انتظار می نشینند.
گزارش از الهام جواد زاده