مرحوم آيت‌الله مجتهدي تهراني در شرح فرازهاي دعاي روز هجدهم ماه مبارك رمضان مي‌گويد: در دعا هر دو دستتان را بلند كنيد و هرچه مي توانيد دستان خود را بلند كنيد. در اين حالت خدا زودتر حاجت مي‌دهد.
به گزراش خبرنگار آيين و انديشه فارس در دعاي روز هجدهم ماه رمضان مي‌گوييم: «اللّهمّ نَبّهْني فيهِ لِبَرَكاتِ أسْحارِهِ ونوّرْ فيهِ قلبي بِضِياءِ أنْوارِهِ وخُذْ بِكُلّ أعْضائي الي اتّباعِ آثارِهِ بِنورِكَ يا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفين»
«خدايا آگاهم نما در آن براي بركات سحرهايش وروشن كن در آن دلم را به پرتو انوارش وبكار به همه اعضايم به پيروي آثارش به نور خودت اي روشني بخش دلهاي حق شناسان.»

* شرح فرازهاي دعا
آيت‌الله مجتهدي تهراني در شرح فراز «اللّهمّ نَبّهْني فيهِ لِبَرَكاتِ أسْحارِهِ» مي‌گويد: خدايا متوجه كن من را تا از بركات سحر ماه رمضان استفاده كنم. مردم از بركات سحر غالباً استفاده نمي‌كنند. در طول سال از سحر بايد استفاده كرد به خصوص در ايام ماه رمضان. حافظ مي‌گويد «‌آن گنج خداداد كه خدا داد به حافظ / از ورد شب و روز و دعاي سحري بود».
وي با بيان اينكه من مريد حافظ نيستم و برخي اين شاعر را رد مي‌كنند و برخي ديگر او را تأييد، اظهار مي‌كند: در موارد مشكوك نظريه ندهيد. من طرفدار و مريد حافظ نيستم؛ ولي اشعار او را مي‌خوانم و گاهي تفأل هم مي‌زنم. اگر هم حافظ، رد شود به اين معني نيست كه كتاب او را نخوانيم.
اين استاد اخلاق ادامه مي‌دهد: در شب اول قبر ملائكه نمي‌پرسند «من حافظ»؟ اگر هم پرسيدند؛ مي‌گويم نمي‌دانم. ولي ملائكه مي‌پرسند كه «من ربّك»، رب تو كيست؟ كه در پاسخ بايد گفت: «الله جل جلاله ربّي» اگر پرسيدند «من نبيّك» مي‌گويم: «محمدٌ نبيي». نكير و منكر اين سؤال‌ها را مي‌پرسند. سؤال ديگر «من امامك» است كه در پاسخ بايد گفت: «عليٌ امامي».
وي ادامه داد: وقتي كه اميرالمؤمنين حضرت زهرا (س) را دفن كرد، بالاي قبر ايستاده بود. نكير و منكر اين سؤالات را از حضرت زهرا (س) سؤال كردند و حضرت زهرا (س) خدا و پيامبر (ص) را معرفي كرد. گفتند؛ «من امامك» كه در جواب گفت: «هذا فتي، هذا امامي» اين جواني كه بالاي سر من ايستاده امام من است.
وي تأكيد كرد: خدا كند كه خوب بتوانيم جواب بدهيم و اگر موفق نشويم به خوبي جواب دهيم چه كار بايد كرد؟ يكي از دعاهايمان اين باشد كه خدايا هنگام مردن لال نميريم، شهادتين را به زبان بياوريم و دعاي عديله بخوانيم.
آيت‌الله مجتهد تهراني ادامه مي‌دهد: از بركات سحر استفاده كنيد و حتي آنها كه به دلايل شرعي روزه نمي‌گيرند نيز هنگام سحر بيدار شوند و دعا كنند و از بركات سحر بهره ببرند.
اين استاد بزرگ اخلاق در ادامه سخنان خود فراز «ونوّرْ فيهِ قلبي بِضِياءِ أنْوارِهِ» را مي‌خواند و مي گويد: خدايا قلبم را به ضياء سحر نوراني كن. سحر يك نور و روشنايي دارد و خدايا به آن روشنايي سحر قلبم را روشن كن. قلب‌هاي ما زنگ زده و چشم و گوش ما آلوده شده است؛ ديگر مانند گذشته با شور عبادت نمي‌كنيم. در ماه رمضان از خدا بخواهيم تا قلبمان را نوراني كند.
آيت‌الله مجتهدي تهراني در توضيح «وخُذْ بِكُلّ أعْضائي الي اتّباعِ آثارِهِ» مي‌گويد: خدايا كاري كن تا تمام اعضاي من از آثار تو پيروي كند. در دعا هر دو دستتان را بلند كنيد و هرچه مي توانيد دستان خود را بلند كنيد. در اين حالت خدا زودتر حاجت مي‌دهد.
وي در پايان سخنان خود مي‌گويد: در آخر دعا مي‌خوانيم «بِنورِكَ» يعني به نور خودت اين دعاي من را مستجاب كن. حال مگر خدا نور دارد؟ بله «الله نور سماوات والارض». در آخر هم مي‌گوييم؛ «يا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفين» اي خدايي كه قلب عارفين را نوراني كردي. اينها كه عارف حقيقي هستند نه عارف زباني. برخي ريش خود را مي‌تراشند و سبيل مي‌‌گذرانند و مي‌گويند كه من عارف هستم. از دل و عرفان و عشق دم مي‌زنند. اينها بچه‌بازي است. عرفاني كه توسط شخص تاريك چهره بيان مي‌شود، چه عرفاني است؟ يك وقت امام (ره) از عرفان صحبت مي‌كند و يك وقت آدمي كه محاسن ندارد از عرفان صحبت مي‌كند. اينها با هم متفاوت است. به هر حال، اي خدايي كه قلب عارفين را نوراني كردي، اين دعاها را درباره من مستجاب كن.