نه فقط اتحادیه اروپا، بلکه کل جهان بودجه‌های سنگینی را صرف تحقیق درباره کاربردی ساختن فن‌آوری هیدروژن می‌کنند .
روزنامه اتریشی استاندارد گزارش داد، منطقی که پشت این کار قرار گرفته، بسیار ساده است: زمانی که ذخایر نفتی به پایان برسد، جز هیدروژن، هیچ مایع یا گاز حاوی انرژی باقی نخواهد که بتوان آن را جایگزین محصولات فسیلی کرد.[رازهای زندگی: آیا هیدروژن سوخت ایده‌آل ماشین‌هاست؟]
به همین خاطر هیدروژن الهه حاملان انرژی است. چگالی بی نهایت اندک این ماده امکان فشرده سازی شدید آن را فراهم می آورد یا امکان مایع کردن آن در دمای بسیار پایین (منفی 253 درجه سانتی گراد) آن را به ماده ای قابل استفاده برای خودرو تبدیل می کند.
اما با وجود چگالی بسیار پایین، برای رسیدن به دمای بسیار پایین نیاز به صرف انرژی بسیاری است که این امر اقتصادی بودن هیدروژن را کاهش می دهد. هیدروژن در مقیاس اندک را می توان به عنوان محصول فرعی صنایع شیمیایی تصور کرد، اما اگر هدف آن باشد که از این ماده برای راندن خودروها استفاده شود، باید راه حلی را یافت که با محیط زیست سازگارتر باشد.
بسیاری سخن از آن می گویند که با تولید هیدروژن از انرژی خورشیدی، به ویژه به واسطه برق حاصله از نیروی خورشید یا انرژی بادی که امکان ذخیره آن را فراهم می آورد، می توان هیدروژن را تبدیل کرد. این فرضیه در حال حاضر بسیاری از ابتکارات را در جهت استفاده از هیدروژن پیش کشیده است.