گالیلو گالیله فیزیك‏دان و ستاره‏ شناس ایتالیایى در 15 فوریه 1564 به دنیا آمد و ضمن تحصیل در دانشگاه، قانون پاندول را كشف نمود و پس از فراگیری علوم متعدد به نجوم روی آورد. وی در سال 1632م، در ردّ عقاید بطلمیوس درباره منظومه شمسی كتابی تحت عنوان "محاوره درباره دو منظومه بزرگ جهان" نوشت و برخلاف جریان غالب فكری مبنی بر ساكن و مركز بودن زمین، اعلام كرد كه زمین به دور خورشید می‏گردد. انتشار عقاید گالیله مخالفت مقامات كلیسا را برانگیخت و اعتراضات شدید را علیه گالیله به وجود آورد. گالیله نمی‏توانست مخالفین خود را به وسیله تجربه و مشاهده محكوم كند، زیرا آنان هیچ‏گونه استدلال غیرمذهبی را نمی‏پذیرفتند. برای مقامات كلیسا هر چیز غیر از كتاب مقدس و ارسطو بی‏ ارزش بود و كلیسا هرگز اجازه نمی‏ داد كه یك فرد غیر روحانی، كتاب مقدس را مطابق میل خود تغییر دهد. سرانجام، سال بعد، پاپ، گالیله را به رُم احضار كرد و نظراتش را كفرآمیز خواند. گالیله پس از بازجویى‏ های همراه با اهانت، شكنجه، آزار و حبس، برای حفظ جان خود، به انكار عقیده‏ اش پرداخت و سرانجام در 22 ژوئن 1633م در كلیسای سنت ماری همانند یك گنه‏كار و مجرم به محاكمه كشیده شد. دستگاه كلیسا، گالیله را وادار كرد كه یا عقاید خویش را انكار كند یا با مجازات مرگ رو به رو شود. در نتیجه، وی به ظاهر عقاید خود را انكار كرد و از آن پس به علومی غیر از نجوم پرداخت.