حضرت سكينه، دختر ابى عبدالله الحسين(ع) و رباب، دختر امرء القيس است. نام اصلى وى، " آمنه" يا " اميمه" بود و مادرش رباب او را به " سكينه" ملقّب ساخت.
اين بانوى شريف علوى در دامن مهرانگيز پدر ارجمندش حضرت امام حسين(ع) و مادر گرانمايه‏اش حضرت رباب(س) و عمه بزرگوارش حضرت زينب كبرى)س) پرورش يافت و از راهنمايى و تربيت ناب برادرش حضرت على بن الحسين)ع(، معروف به زين العابدين در ايّام امامت آن بزرگوار، بهره‏هاى وافر يافت.
وى از زنان خردمند و داناى عصر خويش بود. علاوه بر بهره‏مندى كامل از حُسن جمال، از فضايل معنوى مانند تعّبد، تديّن و تقواى الهى برخوردار بود و در زمينه شعر، سخنورى و فصاحت بيان از ممتازان عصر و خانه وى، هميشه مجمع ادبا، شُعرا و سخن سرايان عرب بود.
درباره تاريخ تولدش، اطلاع دقيقى در دست نيست. امّا وى در واقعه عاشورا، دخترى رشيد و بالغ بود.
برخى از مورخان، وى را در واقعه كربلا، بين ده تا سيزده ساله خوانده‏اند. بنابراين تولدش بايد ميان سال‏هاى 47 تا50 قمرى باشد. او در مدينه و در اواخر عصر امامت حضرت امام حسن مجتبى(ع) ديده به جهان گشود.
امام حسين(ع) به تمامى فرزندانش، از جمله سكينه، عشق و علاقه داشت و آنان را به خاطر برخوردارى از فضايل و كمالات نفسانى، بسيار دوست مى‏داشت.
روايت شد، كه آن حضرت درباره سكينه و مادرش رباب و خانه‏اى كه آن دو در آن زندگى مى‏كردند شعرى عاطفى سرود كه ترجمه‏اش چنين است:
به جانت سوگند ! من به راستى خانه‏اى كه سكينه و مادرش رباب در آن باشند، دوست دارم. من آن دو را دوست دارم و براى آنان دارايى‏ام را نثار مى‏كنم و هيچ ملامت‏گرى نمى‏تواند مرا در اين كار سرزنش كند.
آن حضرت، پس از واقعه كربلا، به مدت 57 سال زندگى كرد. در آغاز، تحت كفالت برادر بزرگوارش امام زين العابدين(ع) قرار داشت تا اين كه ازدواج نمود و به خانه همسرش نقل مكان كرد.
اين بانوى مكرمه، بين 67 تا 70 سال زندگى كرد و سرانجام در كمال شرافت و عفت دار فانى را وداع گفت.
درباره در گذشت اين بانوى بزرگ علوى، دو روايت نقل شده است: روايت نخست حاكى است كه وى در پنجم ربيع الاوّل سال 117 هجرى قمرى و در عصر خلافت هشام بن عبدالملك و در حاكميت خالد بن عبدالملك بن حارث، در مدينه بدرود حيات گفت و روايت ديگر مى‏گويد كه وى در پنجم ربيع الاوّل سال 126 هجرى قمرى در مكه معظمه وفات يافت.
به هر روى، در گذشت وى در پنجم ربيع الاوّل، مورد اتفاق تاريخ نگاران و سيره نويسان است. در همان سالى كه حضرت سكينه(ع) وفات يافت، خواهرش حضرت فاطمه بنت الحسين(ع) نيز در مدينه بدرود حيات گفت.