وفات حضرت سكينه بنت الحسين(ع) در سال 117 هجرى قمرى
حضرت سكينه، دختر ابى عبدالله الحسين(ع) و رباب، دختر امرء القيس است. نام اصلى وى، " آمنه" يا " اميمه" بود و مادرش رباب او را به " سكينه" ملقّب ساخت.
اين بانوى شريف علوى در دامن مهرانگيز پدر ارجمندش حضرت امام حسين(ع) و مادر گرانمايه‏اش حضرت رباب(س) و عمه بزرگوارش حضرت زينب كبرى)س) پرورش يافت و از راهنمايى و تربيت ناب برادرش حضرت على بن الحسين)ع(، معروف به زين العابدين در ايّام امامت آن بزرگوار، بهره‏هاى وافر يافت.
وى از زنان خردمند و داناى عصر خويش بود. علاوه بر بهره‏مندى كامل از حُسن جمال، از فضايل معنوى مانند تعّبد، تديّن و تقواى الهى برخوردار بود و در زمينه شعر، سخنورى و فصاحت بيان از ممتازان عصر و خانه وى، هميشه مجمع ادبا، شُعرا و سخن سرايان عرب بود.
درباره تاريخ تولدش، اطلاع دقيقى در دست نيست. امّا وى در واقعه عاشورا، دخترى رشيد و بالغ بود.
برخى از مورخان، وى را در واقعه كربلا، بين ده تا سيزده ساله خوانده‏اند. بنابراين تولدش بايد ميان سال‏هاى 47 تا50 قمرى باشد. او در مدينه و در اواخر عصر امامت حضرت امام حسن مجتبى(ع) ديده به جهان گشود.
امام حسين(ع) به تمامى فرزندانش، از جمله سكينه، عشق و علاقه داشت و آنان را به خاطر برخوردارى از فضايل و كمالات نفسانى، بسيار دوست مى‏داشت.
روايت شد، كه آن حضرت درباره سكينه و مادرش رباب و خانه‏اى كه آن دو در آن زندگى مى‏كردند شعرى عاطفى سرود كه ترجمه‏اش چنين است:
به جانت سوگند ! من به راستى خانه‏اى كه سكينه و مادرش رباب در آن باشند، دوست دارم. من آن دو را دوست دارم و براى آنان دارايى‏ام را نثار مى‏كنم و هيچ ملامت‏گرى نمى‏تواند مرا در اين كار سرزنش كند.
آن حضرت، پس از واقعه كربلا، به مدت 57 سال زندگى كرد. در آغاز، تحت كفالت برادر بزرگوارش امام زين العابدين(ع) قرار داشت تا اين كه ازدواج نمود و به خانه همسرش نقل مكان كرد.
اين بانوى مكرمه، بين 67 تا 70 سال زندگى كرد و سرانجام در كمال شرافت و عفت دار فانى را وداع گفت.
درباره در گذشت اين بانوى بزرگ علوى، دو روايت نقل شده است: روايت نخست حاكى است كه وى در پنجم ربيع الاوّل سال 117 هجرى قمرى و در عصر خلافت هشام بن عبدالملك و در حاكميت خالد بن عبدالملك بن حارث، در مدينه بدرود حيات گفت و روايت ديگر مى‏گويد كه وى در پنجم ربيع الاوّل سال 126 هجرى قمرى در مكه معظمه وفات يافت.
به هر روى، در گذشت وى در پنجم ربيع الاوّل، مورد اتفاق تاريخ نگاران و سيره نويسان است. در همان سالى كه حضرت سكينه(ع) وفات يافت، خواهرش حضرت فاطمه بنت الحسين(ع) نيز در مدينه بدرود حيات گفت.

درگذشت احمد بن محمد بن ابراهيم مشهوربه سُلَفي حافظ برجسته قرآن در سال576هجري قمري
« احمد بن محمد بن ابراهيم» مشهوربه« سُلَفي» از فقيهان، محدثان و حافظان برجسته قرآن مجيد در سال576هجري قمري درقرن6 هجري قمري درگذشت. اين فقيه شافعي مذهب براي كسب علم سفرهاي متعدد كرد و سرانجام پس ازسالها علم آموزي درلغت و فقه دانشمندي توانا شد. سُلَفي علاوه برتدريس درمدرسه اسكندريه آثاربسيارتأليف كرد كه ازآن ميان «اَلاربعينُ البُلدانيّه» را مي توان نام برد.

درگذشت حجة الاسلام مصطفي زماني نويسنده، محقق و مدرس در سال1369هجري شمسي
حجة الاسلام مصطفي زماني نويسنده، محقق و ازمدرسان حوزه علميه قم در58 سالگي در سال1369هجري شمسي بدرود حيات گفت. مرحوم زماني درسال 1353هجري قمري درنجف آباد اصفهان درخانواده‎اي متديّن و اهل فضل و تقوي بدنيا آمد. وي درپايان تحصيلات مقدماتي به قم رفت و به آموزش علوم ديني و زبان عربي پرداخت. زماني مدت هشت سال ازدروس فقه و اصول حضرت امام(ره) بهره‎مند شد و پس ازآشنايي با شهيد دكترمفتح نخستين اثرش را با نام ابراهيم بت شكن يا قهرمان توحيد منتشركرد. مرحوم زماني روحيه ظلم ستيزي داشت؛ ازاين رو چندين بارعوامل رژيم پهلوي وي را دستگيرو زنداني كردند. مرحوم زماني درهريك ازآثارش به نشرحقايق اسلامي و طرح انديشه‎هاي مذهبي دربرخورد با مسائل اجتماعي و اخلاقي مي‎پردازد. گفتني است كه كتاب« اَلشّيعَةُ وَالحاكِمون » تأليف محمد جواد مغنيه را تحت عنوان «شيعه و زمامداران خودسر» به فارسي ترجمه كرده است.

تولد اوربن لووِيه ستاره شناس فرانسوي در سال1811ميلادي
اوربن لووِيه ستاره شناس فرانسوي در سال1811ميلادي درشهرسَن لو متولد شد.لووريه بعد از مطالعه كتابي درباره نجوم به اين علم علاقه مند شد و از جواني به مطالعه و تحقيق درباره نجوم پرداخت. لووريه ساليان بعد ضمن تحقيقات و مطالعات خويش سياره جديدي را كشف كرد كه به نپتون معروف است.

درگذشت آندره ژيد نويسنده فرانسوي در سال 1951 ميلادي
آندره ژيد نويسنده فرانسوي در سال 1951 ميلادي در 82 سالگي درگذشت. ژيد بيشتر عمر خود را در شمال قاره اِفريقا سپري كرد و داستانهايش را بر اساس زندگي مردم شمال اِفريقا نوشت. از معروف ترين آثار آندره ژيد «مائده هاي زميني، سكه سازان تقلبي» را مي توان نام برد.