خلع ابراهيم بن وليد از خلافت در سال 127 هجرى قمرى
ابراهيم بن وليد، پس از درگذشت برادرش يزيد بن وليد در ذىحجه سال 126 قمرى، بنا به سفارش برادرش، به خلافت رسيد.
در آن هنگام ميان پسرعموهاى بنىاميه از تيره مروانيان بر سر تصاحب كرسى خلافت، رقابت و دشمنى سختى بود.
هر كدام از آنان كه از توانايى و توانمندى بيشترى برخوردار بود، خود را براى تصاحب كرسى خلافت شايستهتر مىديد و همين امر، موجب شورش و درگيرىهاى نظامى ميان آنان مىگرديد.
ابراهيم بن وليد كه ولىعهد برادرش يزيد بن وليد بود و پس از او به خلافت رسيد، رقيبان سختى چون مروان بن محمد داشت. به همين جهت خلافت وى از آغاز، از استحكام و اطمينان كاملى برخوردار نبود. مردم شام، وى را گاهي به خلافت و گاهى به امارت سلام مي دادند.
مروان بن محمد، معروف به مروان حمار و مروان جعدى كه در عصر خلافت يزيد بن وليد شورش كرده و به سوى شام هجوم آورده بود، با يزيد مصالحه كرد كه حكومت تمام سرزمينهايى كه عبدالملك بن مروان، به پدرش محمد بن مروان سپرده بود، به او بسپارد.
يزيد نيز سرزمينهاى جزيره(مناطق ميان دجله و فرات(، ارمنستان، موصل و آذربايجان را به مروان سپرد.
مروان حمار كه از قدرت بالايى برخوردار بود، پس از درگذشت يزيد، خلافت برادرش ابراهيم را به رسميت نشناخت و براى سرنگونى وى از ارمنستان به سوى شام لشكركشى كرد.
سليمان بن هشام از سوى ابراهيم بن وليد با يكصد و بيست هزار سپاهى به نبرد با مروان حمار پرداخت و مروان تنها هشتاد هزار نيروى جنگى داشت. ميان دو طرف، جنگ سختى درگرفت. ولى سپاه مروان بر سپاه سليمان بن هشام پيروز شد و تعداد هفده هزار تن از آنان را كشته و به همين مقدار اسير گرفتند. باقيمانده سپاه سليمان بن هشام به سوى حران، مقر خلافت ابراهيم بن وليد عقبنشينى كردند.
سپاهيان مروان حمار بر تمامى شهرها و مناطق اسلامى تسلط پيدا كرده و بر آنها، عاملانى از خود به حكومت گماشتند.
مروان حمار، پيروزمندانه وارد دمشق شد و از مردم اين شهر براى خويش بيعت گرفت و ابراهيم بن وليد را پس از گذشت سه ماه از خلافتش، خلع كرد. سپس به حران رفت و ابراهيم بن وليد و سليمان بن هشام كه در حران بودند، از او امان خواستند. مروان به آنان امان داد و آن دو با مروان حمار بيعت كردند.
بدين ترتيب مروان بن محمد به عنوان آخرين خليفه امويان، بر خلافت دست يافت و رقيب خود را از كار بر كنار كرد.
ابراهيم بن وليد پس از واگذارى امر خلافت به مروان حمار، در شام زندگى مىكرد. تا اين كه در سال 132 قمرى با شكست مروان حمار در برابر جنبش عباسيان و سقوط شهر دمشق، وى به همراه بسيارى از امويان به دست انقلابيون عباسى كشته شد و پرونده خلافت امويان بسته گرديد.
جنگ «مروان ثاني» ملقّب به مروان حِمار با ابومسلم خراسان سردارايراني در سال127هجري قمري
«مروان ثاني» ملقّب به مروان حِمار در سال127هجري قمري در آخرين سال حكومت خود با ابومسلم خراسان سردارايراني عهد عباسيان به جنگ برخاست. مروان حمارپس ازشكست به مصرگريخت اما دراين سرزمين بدست يكي ازطرفداران بني عباس به قتل رسيد.
درگذشت « اِبن شدّاد» فقيه، قاضي و تاريخ نگارشيعي در سال362هجري قمري
« اِبن شدّاد» فقيه، قاضي و تاريخ نگارشيعي در سال362هجري قمري درگذشت. او ابتدا درعلوم قرآني دانش اندوخت و بعد ازسالها شاگردي درحديث و تفسيراستادي برجسته شد. ابن شدّاد مدتي درمدرسه نظاميه بغداد تدريس كرد سپس به حج رفت و هنگام بازگشت درشام مورد توجه صلاحُ الدّين ايّوبي قرارگرفت و به درخواست او كتابي درباره جهاد و آداب احكام آن نوشت. ازآثارارزشمند وي كتاب«اَلنَّوادِرُ السُّلطانيّه» را مي توان نام برد كه منبعي مهم درباره شرح و حال و جنگهاي صلاحُ الدّين ايوبي است.
ولادت فيض كاشانى در سال 1007 قمری
ولادت و نسب: محمد مشهور به ملا محسن و ملقب به فيض در چهاردهم ماه صفر سال 1007 هجری قمری در يكى از معروف ترين خاندان علم، عرفان و ادب، كه سابقه درخشان آنان به حدود چهار قرن مى رسد در كاشان به دنيا آمد.
پدرش رضى الدين شاه مرتضى فقيه، متكلم، مفسر و اديب دركاشان حوزه تدريس داشته و از شاگردان ملا فتح الله كاشانى و ضياء الدين محمد رازى بوده است.
مادر او بانويى عالم و شاعر، دختر ضياء العرفا رازى (از علمان بزرگ شهر رى) بوده است. جد فيض تاج الدين شاه محمود فرزند ملا على كاشانى، عالم و عارفى شاعر از ناموران زمان خويش در كاشان بوده و در آنجا مدفون است.
دوران كودكى و تحصيلات: ملا محسن چهارمين فرزند شاه مرتضى در دو سالگى پدر خود را از دست داد. از آن پس دايى و عمويش تعليم و تربيت او و ديگر برادرانش را به عهده گرفتند و چون فيض از برادران خود با هوش تر بود مقدمات علوم دينى و بخشهايى از آن را تا سن بلوغ در كاشان نزد عمو و دايى اش نور الدين محمد مشهور به حكيم و آخوند نورا فرا گرفت.
بيست ساله بود كه با برادر بزرگش عبدالغفور براى ادامه تحصيل به اصفهان كه در آن روزگار پايتخت كشور و مركز تجمع علماى بزرگ و استادى ماهر در رشته هاى مختلف علوم اسلامى بود، رهسپار گرديد و از اين موقعيت مناسب كه در هيچ يك از شهرهاى ايران و ديگر ممالك اسلامى يافت نمى شد بيشترين بهره‌ها و استفاده هاى علمى را برد.
مشهورترين استادان و ناموران اجازه اجتهاد و نقل روايت فيض در اصفهان، ملا محمد تقى مجلسى، شيخ بهايى، در علوم فقه و حديث و تفسير و ميرداماد، مير فندرسكى و ملاصدرا در فلسفه، عرفان و كلام بوده اند.
پس از آن ملامحسن با شنيدن خبر ورود سيد ماجد بحرانى به شيراز، از اصفهان به آنجا رفت و مدت دو سال نزد ايشان به تكميل علم حديث و روايت پرداخت و از او نيز اجازه نقل روايت گرفت و به اصفهان بازگشت و بار ديگر در حلقه درس و بحث شيخ بهايى حاضر شد و استفاده هاى شايان برد.
در اين سالها كه فيض از تقليد مستغنى و براى حج مستطيع شده بود عازم بيت الله الحرام گرديد ودر آنجا به ملاقات شيخ محمد فرزند حسن فرزن زين الدين عاملى رفت و از آن بزرگوار پس از استفاده هاى علمى، اجازه روايت و نقل حديث دريافت كرد.
او پس از مراجعت از مكه به شهرهاى ديگر ايران مسافرت كرد و از دانشمندان آن شهرها بهره برد تازمانى كه ملاصدرا از شيراز به قم مهاجرت كرد و در كهك قم اقامت گزيد. در ميان موقعيت كه ملا صدرا رياضت و علم باطنى را شروع كرده بود ملا محسن و ملا عبدالرزاق لاهيجى به سويش شتافته، مدت هشت سال مونس تنهايى او بودند و در مصاحبتهاى شبانه روزى با استاد استفاده كامل معنوى مى بردند.
در اين دوران ملاصدرا دو دختر فاضل و عالم خود را به دو شاگردش ملامحسن و ملاعبدالرزاق تزويج كرد و آن دو شاگرد و داماد را به "فيض" و "فياض" لقب داد. در همين زمان از سوى حاكم شيراز از ملاصدرا تقاضاى مراجعت به شيراز شد. او اين دعوت را پذيرفت. فيض نيز به همراه استاد و پدر همسرش به شيراز رفت و نزديك به دو سال در آنجا ماند. بعد از اين مدت او به كاشان بازگشت و به امر تدريس، تعليم، تبليغ و ترويج و تاليف و تصنيف مشغول گرديد و گاه در قمصر و كاشان با جمعى از دوستان نماز جمعه اقامه نمود.
وفات: ملا محسن فيض كاشانى در سال 1091هجری قمری بعد از عمرى تلاش در مكتب اهل بيت (عليهم السلام) دار فانى را وداع گفت.
به اوج رسیدن تحصن روحانیون در مسجد دانشگاه تهران در سال1357هجري شمسي
تحصن روحانيان در سال1357هجري شمسي درمسجد دانشگاه تهران به اوج خود رسيد و بيش از2000تن ازآنان دراين مكان متحصن شدند. كميته استقبال ازحضرت امام خميني اعلام كرد: “ نظربه اينكه دولت ايران با فرود يك فروند هواپيماي ارفرانس موافقت كرده است. حضرت امام ساعت9صبح روزپنجشنبه 12بهمن وارد تهران خواهند شد.” اين كميته ازمردم خواست كه درمسيرحركت حضرت امام ازميدان آزادي تا ميدان انقلاب براي استقبال ازايشان اجتماع كنند. همچنين صبح اين روزفرودگاه مهرآباد و ديگرفرودگاههاي كشور بازشد و اعلام گرديد كه ازسپيده دم تا غروب آفتاب فرودگاهها بازند ولي درساعات شب تعطيل ميشوند.
گشایش كتابخانه مجلس بطوررسمي در سال1304هجري شمسي
كتابخانه مجلس در سال1304هجري شمسي بطور رسمي گشايش يافت و زير نظر يوسف اعتصامُ المُلك آغازبه كار كرد. كتابخانه مجلس با حدود16500جلد كتاب خطي و بيش از 15000جلد كتاب چاپي و مجموعه نسبتاً كاملي ازنشريات اَدواري ازكتابخانههاي مهم و معتبر ايران بشمارميرود. ازگرانبهاترين گنجينههاي كتابخانه مجلس مجموعههاي اسناد است و ازجمله مهمترين اين اسناد، نامهها، فرمانهاي مربوط به مشروطيت ايران است. ازديگربخشهاي درخورتوجه كتابخانه مجلس مجموعه نقاشيها و عكسهاي تاريخي است كه آثاركمال الملك درآن ميان جايگاه ويژهاي دارد.
ترور گاندي رهبرملّي و مردمي هندوستان و بنيانگذاراستقلال هند در سال1948ميلادي
گاندي رهبرملّي و مردمي هندوستان و بنيانگذاراستقلال هند بدست يك جوان متعصب هندو در سال1948ميلادي ترورشد. گاندي فارغ التحصيل رشته حقوق ازانگلستان بود و مدتها دراِفريقاي جنوبي رهبري هنديان مبارزرا به عهده داشت. گاندي درنتيجه مبارزات خود با دولت انگلستان و رهبري مردم محروم هند به مهاتما يعني داراي روح بزرگ معروف شد. مهاتما گاندي به علّت مبارزه مستمرشعاريامرگ يا استقلال درسال1922به6سال زندان محكوم شد و درپايان اين دوره اسارت، سياست مبارزه منفي را عليه انگلستان مطرح ساخت و خود پيشاهنگ اين مبارزه شد. گاندي با اين شيوه مبارزه ضربه سختي برپيكراقتصادي انگلستان وارد آورد. داستان تجربيات من ازآثارگاندي است. اين كتاب شرح حال گاندي به قلم خود اوست.
استقلال کشور كويت در سال1959ميلادي
كويت در سال1959ميلادي به استقلال رسيد. براساس قرارداد منعقدشده ميان نماينده انگلستان و اميركويت شيخ عبدالله السّالِم اَلصَّباح، كويت مختارشد با هركشوري كه مايل است روابط اقتصادي برقراركند. گفتني است كه درسال 1961همزمان با استقلال رسمي كويت دولت عراق اين كشور را ازايالتهاي عراق دانست و درسال1990ميلادي آن را اشغال كرد. نيروهاي عراقي بعد ازچند ماه خاك كويت را ترك كردند.
امير نشين مشروطه كويت در غرب خليج فارس و شمال شرقى شبه جزيره عربستان واقع است. كويت 17818 كيلومتر مربع وسعت دارد و جزيره بوبيان واقع در شرق آن، به اين كشور تعلق دارد. جزيره فيليكا (واقع در مشرق كويت) نيز از آن كويت است. كويت در ناحيه شرقى و در سواحل خليج فارس داراى فرورفتگى عميقى بنام خليج كويت مى باشد. در جنوب شرقى و غرب آن مناطق بيطرفى وجود دارد كه كويت، عراق و عربستان هر كدام ادعاى مالكيت آن را دارند.
كويت از نقطه نظر طبيعى، كشورى است هموار و جلگه اى و كوه و رود مهمى در آن مشاهده نمى شود. صرفا چند واحه طبيعى در داخل اين سرزمين وجود دارد. آب و هواى آن در نقاط مركزى گرم و خشك و در سواحل، گرم و مرطوب است. مركز حكومت آن شهر كويت و شهرهاى مهم آن جهره و الاحمدى مى باشد.
كويت مدتهاى مديدى جزو ايران بوده و در سال دوازدهم هجرى قمرى در اين ناحيه نبردى ميان نيروهاى خالد بن وليد (سردار اسلام) و قواى ساسانى روى داد كه موجب كست ساسانيان شد و كويت به قلمرو حكومت اسلامى ضميمه گشت. پرتقالى ها در قرن شانزدهم تاسيساتى در آن بوجود آوردند. مدتى، عثمانى ها بر آن حكومت مى كردند و به مدت 62 سال در سلطه انگلستان بود و در سال 1961م عراق مدعى مالكيت كويت شد اما انگلستان مانع لشكركشى عراق به اين كشور شد و سرانجام در سال 1963 عراق كويت را به رسميت شناخت و كويت به عضويت سازمان ملل درآمد. در سال 1973م در جنگ اعراب و اسرائيل در ناحيه سوئز در جنگ «يوم كيپور» كويتى ها شركت كردند و براى مدتى در تحريم نفتى عليه غرب، كويت شركت داشت. كويت در سال 1981م در جنگ عراق عليه ايران، كمك هاى زيادى به رژيم متجاوز عراق نمود.
كويت در يازدهم مرداد ماه 1369ش، مطابق با اوم اوت 1990م مورد تجاوز عراق واقع شد و عراق من تصرف كويت، صدمات فراوان مالى و جانى به اين كشور وارد نمود، شوراى منيت سازمان ملل اين تجاوز را محكوم كرد و كشورهاى متحد (امريكا، انگلستان فرانسه، ايتاليا و ...)براى حمايت از كويت به جنگ با عراق برخاسته و در 27 ديماه 1369 پس از 167 روز كه از اشغال كويت مى گدشت نيروهاى چند مليتى كه درخاك عربستان بسر مى بردند به سركردگى آمريكا، حملات موشكى و هواپيمائى خود را به شهرها و مناطق مسكونى، اقتصادى و تجارى عراق آغاز كردند و موفق شدند در تاريخ چهارشنبه هشتم اسفند 1369ش )مطابق با 27 فوريه 1991م) عراق را مجبور به تخليه كويت و قبول قطعنامه هاى شوراى امنيت كنند.
كويت بر حسب امار 1990م، 2095000 نفر سكنه داشته كه 92% در شهرها سكونت داشته اند. 85% از نژاد عرب و بقيه از نژادهاى ايرانى، هند و پاكستانى مى باشند. 90% مسلمان هستند. در كويت با وجود آنكه كشورى اسلامى است با مظاهر اسلامى از جمله حجاب مخالفت مى شود و چندى پيش 4 دانشجى دختر، بدليل استفاده از حجاب اسلامى از دانشكده پزشكى كويت اخراج شدند.
ذخاير نفت كويت 70 ميليارد بشكه است و اين كشور عضو اوپك مى باشد و درآمد آن از نفت 75% توليد ناخالص ملى را تشكيل مى دهد. واحد پول كويت، دينار كويت (K.D) برابر 1000 فلس است.