درگذشت نسايى صاحب سنن كبيرسال 303 هجرى قمرى
ابوعبدالرحمن، احمد بن ‏شعيب ‏بن ‏على و به روايتى احمد بن ‏على ‏بن ‏شعيب ‏بن ‏على، معروف به نسايى، نويسنده كتاب "السّنن‏الكبير" يكى از منابع معتبر و معروف روايى اهل‏سنّت، در سال 215 قمرى در منطقه نساء (از مناطق خراسان بزرگ) ديده به جهان گشود.
در آغاز نوجوانى به دنبال تحصيل علم رفت. بدين منظور از روستاى خود به بغلان(در طخارستان) در نزد قتيبة بن‏ سعيد بن ‏جميل(عالم معروف منطقه)رفت. پس از چندى به نيشابور، سپس به حجاز، مصر، عراق، جزيره(سرزمين‏هاى ميان دجله و فرات(، شام و ثغور مهاجرت كرد. وى پس از مدتى گشت و گذار علمى و زيارتى، در محله قناديل مصر، ساكن گرديد.
نسايى پس از تلاش‏هاى فراوان علمى، به يكى از دانشمندان بزرگ عصر خويش تبديل شد. درباره ويژگى‏هاى شخصى‏اش گفته شد: داراى چهار همسر، خوش‏خوراك و يك روز در ميان روزه مى‏گرفت و هر روز يك مرغ بريان تناول مى‏كرد.
نسايى در رشته‏هاى حديث، فقه، رجال و درايه، سرآمد روزگار خود بود. به طورى كه برخى گفته‏اند: وَ كان أفقه مَشايخ مِصر فى عصره، و أعلمهم بالحديث و الرّجال.
وى داراى تأليفات چندى است كه برخى از آن‏ها، معروف و مشهور است. برخى از نوشته‏هاى وى عبارتند از: 1- السنن ‏الكبير(جامع روايى اهل‏سنت). 2- خصائص على(ع) اين كتاب كه جزئى از سنن كبير او است، درباره ويژگى‏ها و فضايل امام على‏ بن ‏ابى ‏طالب(ع) به رشته تحرير آورده است. نوشتن اين كتاب براى وى سنگين تمام شد و در جوامع اهل‏سنت، به ويژه در ميان نواصب و خوارج منطقه شام، به شيعه‏گرى متهم شد و با وى در اين باره برخورد نامناسب و ناروايى به عمل آوردند.
3- مسند على(ع). 4- عمل يوم و ليلة. اين كتاب در برخى از چاپ‏هاى سنن كبير، جزيى از اين كتاب به حساب مى‏آيد و گاهى به طور جداگانه چاپ و منتشر شده است. 5- التفسير. درباره تفسير قرآن كريم است. 6- فضائل الصّحابة. 7- كتابى درباره كنيه‏ها.
درباره وى گفته شد: مدتى امارت شهر "حمص" (از توابع شام) را بر عهده داشت.

درگذشت « اِبن عاقولي» محدّث و فقيه شافعي در سال 797 هجري قمري
« اِبن عاقولي» محدّث و فقيه شافعي در سال 797 هجري قمري درگذشت. او در سال 733 هجري قمري در بغداد زاده شد و پس از گذراندن ايام كودكي تحصيل علوم معارف اسلامي را زير نظر پدر آغاز كرد او پس از ساليان متمادي تحصيل، از علماي بزرگ زمانش شد و علاوه بر تدريس به طلاب دانش پژوه؛ دانشگاه عاقولي و دارُ القران جماليه را تأسيس كرد و بدين ترتيب مراكزي براي تجمع طلاب علوم ديني فراهم شد.« كُتُب الدِّرايَة في مَعرفَة الرِّوايَه و مِفتاحُ الرِّجا في شَرح المَصابيح الدُّجي» از آثار ابن عاقولي است.

اعدام ميرزا عبدالحسين كرماني معروف به ميرزا آقاخان كرماني در سال 1314 هجري قمري
ميرزا عبدالحسين كرماني معروف به ميرزا آقاخان كرماني در سال 1314 هجري قمري در حضور محمد علي ميرزا به دار آويخته شد. او از رجال و اديبان اواخر عهد ناصرالدين شاه قاجار بود كه در سال 1270 قمري در بردسير كرمان متولد شد. پس از فراگيري مقالات علوم و فلسفه در زادگاهش راهي تهران شد ودر محضر علماي عصر دانش آموخت. ميرزا آقاخان در مسافرتش به استانبول با عقايد اسلامي و آزاديخواهانه سيد جمال الدين اسد آبادي آشنا شد و افكار سيد تحولي در انديشه آقاخان ايجاد كرد و او ديدگاها ي انقلابي سيد را دنبال كرد در اين ايام ناصرالدين شاه به قتل رسيد و دولت ايران دولت عثماني را وادار كرد اطرافيان سيد جمال الدين را به ايران تحويل دهند و بدين ترتيب آقا خان كرماني نيز به اتفاق جمعي ديگر از آزادي خواهان بدار آويخته شد. «ترجمه كتاب جِيمز موريه تحت عنوان حاجي باباي اصفهاني» از آثار اوست.