ارنست ماخ، فيلسوف و فيزيكدان اتريشي، در 20 مارس 1838م به دنيا آمد و پس از اتمام تحصيلات خويش به تدريس پرداخت. ماخ در اين هنگام به انتقاد از اصول مكانيك كلاسيك مشغول شد و تئوريهاي جديدي وضع كرد كه به نام خود او معروفند. وي در زمينه فيزيولوژي و روانشناسيِ احساسهاي انسان و به ويژه رابطه آنها با نظريه علم نيز دست به تحقيق زد. ماخ يكي از بنيانگذاران مكتب امپيريوكري تيزيسم به شمار ميرود كه بر اساس آن فلسفه واقعبينانه مبني بر تجزيه و تحليل احساسها و عواطف انساني ميباشد. هرچند كه ماخ در علم فيزيك صاحبنظر و استاد بود، با اين حال، بيشتر به عنوان فيلسوف علم شهرت دارد. وي معتقد بود هر نظريه علمي كه اشارهاي به اشيايى داشته باشد و نتوان آنها را به تجربههاي حسي باز گرداند، مردود است. در اين حال، ماخ اين اعتقاد را دارد كه علم بايد از مفاهيمي همچون مكان مطلق و زمان مطلق چشم بپوشد. اين جنبه از آراي ماخ، در آلبرت انيشتين فيزيكدان شهير قرن بيستم تاثير فراوان داشته است. ارنست ماخ سرانجام در 29 اكتبر 1916م در 78 سالگي درگذشت.